Πάνος Σόμπολος στο pagenews.gr: Οι "δικοί μου" οι εκβιαστές και μιζαδόροι, είναι αγγελούδια μπροστά στα κυκλώματα της υγείας

Είναι μεγάλη τιμή όταν ένας δημοσιογράφος του βεληνεκούς του κ. Σόμπολου, σε εμπιστεύεται και μοιράζεται τις σκέψεις του μαζί σου. Πόσο δε όταν σε εκθειάζει κι είναι έκδηλη η ικανοποίησή του στο πρόσωπό σου. Μέσα από τη συγκεκριμένη αποκλειστική συνέντευξη στο pagenews.gr, ο κ. Πάνος Σόμπολος αναφέρεται στο νέο του βιβλίο, την εγκληματικότητα, την ανομία, την κρίση, την ανεργία, την ΕΣΗΕΑ, τον ΕΔΟΕΑΠ, την κατάσταση στα ΜΜΕ

Γι’ όσους εκ των αναγνωστών μας δε γνωρίζουν τί εστί Πάνος Σόμπολος -πέραν της εικόνας που έχουν γι’ αυτόν μέσω των τηλεοπτικών ρεπορτάζ - ας κάνουμε μια σύντομη παρουσίαση της επαγγελματικής του δραστηριότητας.

Ο Πάνος Σόμπολος γεννήθηκε στον Αστακό Αιτωλοακαρνανίας. Εργάστηκε στις εφημερίδες «Ακρόπολη», «Αθηναϊκή», «Μακεδονία» και στα περιοδικά «Εικόνες», «Πάνθεο», «Ρομάντζο» κ.ά. Επίσης, εργάστηκε στο Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων καλύπτοντας για ένδεκα χρόνια το δικαστικό ρεπορτάζ.

Για 26 χρόνια δούλεψε στην «ΕΡΤ» (ΥΕΝΕΔ, ΕΡΤ2, ΝΕΤ) την τηλεόραση και το ραδιόφωνο στον τομέα ειδήσεων και σε εκπομπές. Ήταν ο δημιουργός και παρουσιαστής της εκπομπής Αυτόπτης Μάρτυρας του «MEGA», που είχε την υψηλότερη θεαματικότητα απ’ όλες τις εκπομπές του καναλιού.

Έχει εργαστεί στην εφημερίδα «Έθνος» και στον τηλεοπτικό σταθμό «MEGA» ως προϊστάμενος του αστυνομικού ρεπορτάζ. Έχει καλύψει σχεδόν όλα τα μεγάλα γεγονότα που συγκλόνισαν την χώρα τα τελευταία 33 χρόνια όπως σεισμούς, αεροπορικές τραγωδίες, μεγάλες πυρκαγιές, δολοφονίες, τρομοκρατικές ενέργειες, αεροπειρατείες και όλες τις πολύκροτες υποθέσεις της επικαιρότητας.

Επίσης, έχει καλύψει μεγάλα γεγονότα στο εξωτερικό όπως την ανατίναξη αεροπλάνου στη Μάλτα με πολλά θύματα, την επίθεση σε λεωφορείο με τουρίστες στο Κάιρο καθώς και την Κωνσταντινούπολη, την εξέγερση στην Αλβανία με τις παρατράπεζες, τους πολύνεκρους σεισμούς στα βάθη της Τουρκίας και πολλά άλλα.

Έχει αναπτύξει πλούσια συνδικαλιστική δραστηριότητα καθώς διετέλεσε μεταξύ άλλων μέλος του Δ.Σ., Αντιπρόεδρος και Πρόεδρος της ΕΣΗΕΑ και του ΕΔΟΕΑΠ.

Έχει γράψει τέσσερα βιβλία κι αυτήν τη στιγμή συγγράφει και το πέμπτο.

Έχει δύο παιδιά την Ανθούλα που είναι δικηγόρος και το Γιώργο που είναι ,επίσης, δημοσιογράφος. Τον ευχαριστώ για την αγάπη και την εμπιστοσύνη του στο πρόσωπό μου και του εύχομαι να είναι πάντα μάχιμος και δραστήριος.

Συνέντευξη στην Έπη Τρίμη

- Κύριε Σόμπολε, στο 4ο βιβλίο σας που κυκλοφόρησε το 2017, «Οι αστέρες του εγκληματικού πανθέου. Όπως τους έζησα» αναφέρετε μεταξύ άλλων: «δε μου άρεσε ποτέ να καταδικάζω ή να αθωώνω τους εγκληματίες και τους κάθε λογής παρανόμους - αυτό δεν είναι δουλειά του δημοσιογράφου. Είναι δουλειά των εισαγγελέων και των δικαστών. Δεν μπέρδεψα ποτέ το ρόλο μου με το ρόλο των άλλων – οι ρόλοι είναι διακριτοί.» Πώς τιθασεύσατε τον εαυτό σας, ως αστυνομικός κι ως δικαστικός ρεπόρτερ, να μη μπει στο πειρασμό να προσθέσει το touch του «αλατοπίπερου» για να ανέβουν τα νούμερα τηλεθέασης;

Οι ρόλοι στη δουλειά του καθενός μας είναι διακριτοί. Επιμένω σ’ αυτό. Πολλές φορές εμείς οι δημοσιογράφοι ξεφεύγουμε για λόγους τηλεθέασης, ακροαματικότητας, επισκεψιμότητας και κυκλοφορίας. Ξεφεύγουμε και μεγαλοποιούμε τα πράγματα. Αυτό δεν είναι σωστό. Ο κόσμος στον οποίο απευθυνόμαστε, καταλαβαίνει. Για να σταθείς όμως στο ύψος του λειτουργήματος που επιτελούμε, χρειάζεται δύναμη κι οπωσδήποτε σκληρή δουλειά. Πρέπει να έχουμε αρχές δεοντολογίας και να τις τηρούμε. Αλλά επαναλαμβάνω δεν είναι εύκολο να αντισταθείς στον πειρασμό. Πάντοτε προσπαθούσα στην μακροχρόνια δημοσιογραφική πορεία μου να μην ξεφεύγω. Να ενημερώνω σωστά, κατανοητά και αντικειμενικά την κοινή γνώμη. Πόσο το κατάφερνα, ο κόσμος είναι αυτός που μάς κρίνει και γνωρίζει.

Θελήσατε μέσω της γραφής σας να αφήσετε μια παρακαταθήκη στις επόμενες γενιές για την πορεία της εγκληματικότητας, στην Ελλάδα. Πιστεύετε πως είναι η κατάλληλη χρονική στιγμή να επεξεργαστεί τα γραφόμενά σας και στη συνέχεια να τα αφομοιώσει ο Έλλην πολίτης μ’ όσα ταλανίζουν την καθημερινότητά του; Ή πιστεύετε πως ακριβώς επειδή όλα είναι γραπτά και μένουν, θα έρθει η πλήρωση του χρόνου και θα “καρποφορήσουν”;

Πραγματικά, στόχος μου είναι να αφήσω μια παρακαταθήκη για τις επόμενες γενιές και το πώς κυμάνθηκε το έγκλημα σ’ όλες τις μορφές του στα σαράντα χρόνια που εγώ ασχολήθηκα μ’ αυτό. Τα βιβλία μου περιλαμβάνουν όλα όσα έζησα κάνοντας ρεπορτάζ κι αυτά τα γεγονότα καταγράφω. Πιστεύω ότι θα είναι χρήσιμα και για τον ιστορικό του μέλλοντος, επειδή είναι αυθεντικά και χωρίς ίχνος υπερβολής.

Γιατί τα εγκλήματα και ειδικά αυτά που έχουν ως κίνητρο το ερωτικό πάθος τραβούν το ενδιαφέρον της κοινής γνώμης;

Τραβούν σίγουρα το ενδιαφέρον της κοινής γνώμης, όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και σ’ όλες τις χώρες του κόσμου. Ασφαλώς και θα έχετε ακούσει τη ρήση «Αίμα και σπέρμα»! Αυτά είναι που τόσο οι άντρες όσο κι οι γυναίκες συνήθως έλκονται περισσότερο από άλλες υποθέσεις. Τα ερωτικά εγκλήματα και τα λεγόμενα εγκλήματα πάθους, διαβάζονται περισσότερο από εγκλήματα που έχουν άλλα κίνητρα.

Διαβάζοντας για στυγνά εγκλήματα αναρωτιόμαστε: «μα γιατί το έκανε;» Συνήθως αυτό το άτομο είναι σε εγρήγορση, έξυπνο, φιλικό, χαρακτηρίζεται από σπιρτάδα και πιάνει εύκολα κουβέντα. Πώς μπορούμε να προστατευτούμε ως πολίτες από την κατηγορία αυτών των ανθρώπων και ποια σημάδια είναι ανησυχητικά; Πόσο εύκολα μπορεί να «σού γυρίσει το μυαλό» και να εγκληματήσεις;

Ξέρετε πόσες φορές έχω αναρωτηθεί κι εγώ; Πόσες φορές είπα: «γιατί αυτός ο άνθρωπος έφτασε στο έγκλημα; Γιατί το έκανε αυτό»; Πάντως τα κίνητρα των εγκλημάτων, είναι πολλά. Ο καθένας μπορεί να ξεφύγει για διαφόρους λόγους, να «γυρίσει» το μυαλό του και να εγκληματήσει. Όμως, αυτά είναι θέματα ψυχιάτρων και ψυχολόγων κι απαιτούν ειδική ανάλυση.

Η κουλτούρα της ανομίας κορυφώνεται όταν ακόμα και οι «άρχοντες» τείνουν να περιφρονούν το νόμο. Πόση ηθική ευθύνη έχουν έναντι των πολιτών και πώς πιστεύετε πως θα έπρεπε να τιμωρηθούν, παραδειγματικά και ουσιαστικά;

Πολλοί από τους άρχοντες περιφρονούν το νόμο, περιφρονούν την ηθική ευθύνη και δεν υπολογίζουν τίποτα. Και το κυριότερο, μένουν ατιμώρητοι! Δυστυχώς!

Οι νέοι, κατά τον Αριστοτέλη, είναι «ευμετάβολοι» και «αψίκοροι». Η καταστροφή των οικογενειακών δεσμών μπορεί να επέλθει κι από τους ίδιους τους γονείς, εάν ασπάζονται τα δόγματα «ο σκοπός αγιάζει τα μέσα» και «το δίκαιο του ισχυρού». Πιστεύετε πως κάποιο από τα βιβλία σας ή τις συνεντεύξεις σας στα ΜΜΕ μπορεί να αφυπνίσει και να αποτρέψει τη γέννηση αντίστοιχων περιστατικών;

Αναφέρεσθε στο μεγαλύτερο διανοητή της αρχαιότητας, αυτή την πολυεδρική και καθολική διάνοια, τον Αριστοτέλη, τον οποίο κι εγώ, τελευταία, μελετώ με επιμονή και μαθαίνω πολλά! Μιλάτε για την οικογένεια και το ρόλο της. Σε μια πρόσφατη ομιλία μου για τους κινδύνους που απειλούν τη νεολαία μας, επεσήμανα ότι για να μην ξεφύγει το παιδί μας και να μην μπλέξει στα ναρκωτικά και στο έγκλημα, ο γονιός θα πρέπει να έχει ως γνώμονα και να μην ξεχνά τρεις λέξεις: «οικογένεια, σχολείο και παρέες».

Δεν μπορώ να αναφερθώ περισσότερο λόγω έλλειψης χώρου. Έτσι περιληπτικά λέω ότι αν το παιδί πάρει αρχές και ισχυρές βάσεις από την οικογένεια, από το σπίτι και κυρίως από τη μάνα και το προσέξουμε ως την εφηβεία, ίσως και λίγο μετά, μην το φοβάσθε. Δύσκολα ξεφεύγει. Χρειάζεται προσοχή και στο σχολείο, πρέπει να το έχουμε από κοντά! Ως προς το τρίτο, δηλαδή τις παρέες, είναι επίσης βασικό. Πρέπει να γνωρίζουμε με ποιον ή με ποια το παιδί μας βγαίνει και κάνει παρέα. Πού πήγε, με ποιούς ήλθε σ’ επαφή, πότε επιστρέφει στο σπίτι κ. ά. Αναμφισβήτητα ο Αριστοτέλης λέει τη μεγάλη αλήθεια ότι οι νέοι είναι ευμετάβολοι, γι’ αυτό χρειάζεται να τους έχουμε «από κοντά» μέχρι την εφηβεία.

Κλεισμένοι στα δικά μας προβλήματα δε βλέπουμε και δε συνειδητοποιούμε τον αντίκτυπο της αδιαφορίας και της σιωπής μας. Πνίγουμε και την παραμικρή ενοχή μετατοπίζοντας την ευθύνη μας σε κάποιον άλλον. Χειροτέρευσε με την κρίση; Επίσης η εγκληματικότητα αυξήθηκε με την κρίση;

Δυστυχώς δε θέλουμε να παραδεχθούμε τα όποια λάθη μας, είτε σε επιλογές είτε σ’ άλλα επίπεδα. Πάντοτε μάς φταίνε… οι άλλοι! Φταίνε οι ξένοι, φταίει ο Σόϊμπλε, η Μέρκελ κ.λπ. Δεν αντιλαμβανόμαστε ότι ο κάθε Σόϊμπλε, ενδιαφέρεται για τη χώρα του. Και καλά κάνει! Εμείς, οι δικοί μας έχουν εθνική πολιτική; Πολύ φοβάμαι πως όχι!

Ως προς την κρίση, έχω να πω ότι ευνοεί την αύξηση της εγκληματικότητας σ’ όλες τις μορφές της και κυρίως στα αδικήματα κατά της περιουσίας που είναι: Κλοπές, διαρρήξεις, ληστείες, απάτες, αρπαγές τσαντών, εκβιάσεις κ.λπ.

Μην ξεχνάμε και τον Αριστοτέλη που μάς λέει ότι η φτώχεια φέρνει κι έγκλημα. Για να μιλάμε με στατιστικά στοιχεία, την περίοδο της κρίσης, το έγκλημα, σ’ όλες τις μορφές του, αυξήθηκε σημαντικά. Και ήταν επόμενο. Αν ρωτήσουμε τους πατεράδες μας, τους παππούδες μας, θα μάς πούνε ότι παλαιότερα κοιμόνταν με ανοιχτά παράθυρα και πόρτες. Σήμερα κλειδαμπαρωνόμαστε κι ασφαλείς δεν είμαστε με τίποτα.

Εδώ θα πρέπει να σάς επισημάνω ότι το έγκλημα άρχισε την ανοδική του πορεία από τις αρχές του 1990, μετά την πτώση της πρώην Σοβιετικής Ένωσης και το άνοιγμα των συνόρων. Από τότε άρχισαν να καταφθάνουν από βορρά αλλά κι από τις αφροασιατικές χώρες οικονομικοί μετανάστες. Θυμάμαι τότε είχαν ανοίξει και οι φυλακές της Αλβανίας και περίπου τετρακόσιοι εγκληματίες ήλθαν στην Ελλάδα κι ένα μικρό μέρος απ’ αυτούς πήγε στην Ιταλία. Ερχόμενοι στην Ελλάδα επιδόθηκαν στη διάπραξη διαφόρων εγκληματικών πράξεων. Ενώθηκαν και με δικές μας συμμορίες και συνέχισαν την κακοποιό δράση τους.

Από την εποχή εκείνη, παρατηρήθηκε, πέραν της αύξησης και ποιοτική διαφοροποίηση του εγκλήματος προς το αγριότερο, προς το σκληρότερο. Σκότωναν ή βασάνιζαν γι’ ένα πεντοχίλιαρο! Πριν από το άνοιγμα των συνόρων, δεν υπήρχε στην Ελλάδα αυτή η αγριότητα κι η απανθρωπιά. Στο τελευταίο βιβλίο μου, μεταξύ των άλλων παρανόμων, αναφέρομαι και στο διαβόητο διαρρήχτη «Αυτιά». Αυτός δε βασάνιζε και δε σκότωνε όταν έμπαινε στα διαμερίσματα. Αντίθετα, αν ερχόταν σ’ επαφή με τον ένοικο, ζητούσε συγνώμη πολλές φορές κι εξαφανιζόταν! Αναφέρω διάφορες χαρακτηριστικές περιπτώσεις.

Αυτή είναι η πραγματικότητα για το έγκλημα στη χώρα μας. Σάς τα λέω αυτά, εγώ που δεν έχω σχέση με ρατσισμούς και ξενοφοβίες. Με το ίδιο μάτι βλέπω και το μαύρο και τον κίτρινο και το λευκό. Τους αγαπώ όλους, αλλά έτσι εξελίχθηκε το έγκλημα αυτά τα χρόνια. Εννοείται ότι η πλειονότητα των οικονομικών μεταναστών, δεν έχει σχέση με εγκληματικότητα. Ποτέ δεν πρέπει να γενικεύομε. Και οι Αλβανοί και οι Γεωργιανοί και οι Πακιστανοί κι οι άλλοι, κοιτάζουν τη δουλειά τους την οικογένειά τους και ζουν μια κανονική ζωή. Είναι μικρό το ποσοστό των εγκληματιών οικονομικών μεταναστών. Επαναλαμβάνω, όχι γενίκευση, δεν είναι καλό πράγμα.

Σύμφωνα με πρόσφατη έκθεση που έδωσε στη δημοσιότητα το Δίκτυο Καταγραφής Περιστατικών Ρατσιστικής Βίας για το έτος 2014 οι επιθέσεις κατά προσφύγων και μεταναστών αποτελούν την πλειονότητα των περιστατικών στα οποία τα θύματα στοχοποιήθηκαν αποκλειστικά λόγω εθνικής προέλευσης, χρώματος ή και σεξουαλικού προσανατολισμού. Πώς θα αποκατασταθεί η εν λόγω αδικία στη συνείδησή μας;

Ρατσιστικά φαινόμενα παρατηρούνται κατά καιρούς. Κάνοντας ρεπορτάζ ασχολήθηκα πολλές φορές μ’ αυτού του είδους περιστατικά. Και με στοχοποίηση και με διάφορες άλλες επιθέσεις. Οι άνθρωποι, αυτοί, φεύγουν από την πατρίδα τους και ψάχνουν να βρουν στον ήλιο μοίρα! Ψάχνουν μια καλύτερη ζωή. Έχουμε δύο ειδών μετανάστες, τους πρόσφυγες, που αναγκάζονται να φύγουν από την πατρίδα τους- λόγω πολεμικών κι άλλων συγκρούσεων- και τους λεγόμενους οικονομικούς μετανάστες. Αυτούς τους ανθρώπους δε θα πρέπει να τους βλέπουμε ως εγκληματίες.

Η εξάπλωση της «μισοανεργίας» βαφτίζεται «μείωση της ανεργίας». Για το 2017 η πλειονότητα των προσλήψεων (54,87%) είναι ελαστικής απασχόλησης. Έτσι, ένας στους πέντε μερικώς απασχολούμενους εργαζόμενους καλείται να ζήσει με μισθό κατώτερο των 500 ευρώ. Πού εξυπηρετεί κατ' εσάς όλη αυτή η μεθόδευση της κυβέρνησης; Υπάρχει πιθανότητα να σταματήσει αυτή η απάτη και διαστρέβλωση των στοιχείων και στατιστικών;

Δυστυχώς η κρίση έφερε τα πάνω κάτω. Ισοπέδωση μισθών, ισοπέδωση αξιών, ισοπέδωση προσωπικότητας! Δεν έμεινε τίποτα όρθιο. Θυμάμαι παλαιότερα είχα πάει στη Βουλγαρία και λέγανε ότι ο μισθός ενός εργαζόμενου ήταν 450 ευρώ και δεν μπορούσαμε να το συνειδητοποιήσουμε. Πήγα στην Αλβανία κι εκεί ο μισθός ήταν 150 ευρώ το μήνα. Μάς φαίνονταν πράγματα αδιανόητα. Να όμως τώρα που τα βιώνουμε και στη χώρα μας. Δυστυχώς. Εγώ βλέπω στο δικό μας χώρο. Σχεδόν οι μισοί συνάδελφοί μας είναι στο δρόμο, άνεργοι. Κι ένα μέρος απ΄ αυτούς που δουλεύουν δεν πληρώνονται ή παίρνουν έναντι. Μια κατάσταση τραγική! Δεν ξέρω τί λένε τα στοιχεία. Ξέρω όμως πολύ καλά, τη σκληρή καθημερινότητα που βιώνει ο Έλληνας. Και δυστυχώς η ανάκαμψη δε φαίνεται στο άμεσο μέλλον. Θα περάσουν χρόνια να δούμε την πολυπόθητη λέξη «επενδύσεις» να γίνεται πραγματικότητα.

Η «δημοσιογραφία» των πολιτών στα social media -όταν «τραβούν» μια φωτογραφία ή ένα video από το κινητό τους τηλέφωνο και το αναρτούν χωρίς να έχουν κάνει ενδελεχή έρευνα-και στη συνέχεια το βλέπουν να αναπαράγεται σε ειδησεογραφικά sites ή την TV, είναι ένα φαινόμενο που το βλέπουμε όλο και πιο έντονα. Ποια είναι η ευθύνη των μέσων απέναντι σ’ όλο αυτό;

Όλα αυτά που περιγράφετε, δυστυχώς, συμβαίνουν. Τα βλέπουμε, σχεδόν καθημερινά. Το διαδίκτυο όπως όλοι γνωρίζουμε, είναι η μεγαλύτερη κατάκτηση του αιώνα που πέρασε. Όλες οι ανακαλύψεις, όμως, έχουν συν και πλην. Οι ειδήσεις στο διαδίκτυο, στις ιστοσελίδες, τσάκισαν τις εφημερίδες, οι οποίες κλείνουν η μία μετά την άλλη σ’ όλο τον κόσμο. Αν θα μείνουν και θα κυκλοφορούν, θα είναι μόνο οι Κυριακάτικες και οι εβδομαδιαίες. Κι αυτές όχι για πολλά χρόνια. Πολλοί λένε και μάλιστα ειδικοί, ότι αφού έχεις όλες τις ειδήσεις στο χέρι, στο κινητό σου, γιατί να αγοράσεις εφημερίδα;

Και για να έχετε μια εικόνα: «η εφημερίδα «ΕΘΝΟΣ» στην οποία δούλευα πουλούσε τη μέρα 240.000 φύλλα. Όταν έκανε την εμφάνισή της η ιδιωτική ραδιοφωνία και τηλεόραση, έπεσε κατακόρυφα στα 120.000 φύλλα με συνεχή φθίνουσα πορεία. Έρχεται τώρα το διαδίκτυο και δίνει σχεδόν χαριστική βολή. Σήμερα πουλάει κάτω από 5.000 φύλλα». Και φυσικά κάτι ανάλογο συνέβη και στις υπόλοιπες εφημερίδες

Πάμε όμως στο στοιχείο της αξιοπιστίας που θέτετε. Εδώ είναι ένα τεράστιο θέμα. Αν γράψει κάποιος στο Site του μια ψεύτικη είδηση, μέσα σε μισή ώρα μπορεί αυτή την ανυπόστατη είδηση να την ιδεί κανείς σ’ εκατοντάδες ή χιλιάδες ιστοσελίδες να την αναπαράγουν. Κανένας δεν κάνει τον κόπο να ρωτήσει τους όποιους αρμόδιους αν έχει βάση και στη συνέχεια να τη δημοσιεύσει! Αλλά κι αυτό είναι ένα μεγάλο θέμα που δεν απαντάτε με δυο λόγια.

Όσα συμβαίνουν αυτήν τη στιγμή στο Mega κι όσα ζήσαμε στο παρελθόν με τον Alter κι άλλα ΜΜΕ που έκλεισαν πώς τα «προστατεύει» η ΕΣΗΕΑ και πού πιστεύετε πως είναι αδύναμη στο να επέμβει και να φρενάρει το ρου της κατάρρευσης των ΜΜΕ και του μέλλοντος των δημοσιογράφων;

Τα όσα δραματικά συμβαίνουν στο χώρο μας, στο χώρο των ΜΜΕ, είναι πρωτοφανή. Τα Μέσα κλείνουν το ένα μετά το άλλο και η ανεργία να χτυπάει κόκκινο. Η ΕΣΗΕΑ μπορεί να βοηθήσει σε πολλούς τομείς, αλλά οι δυνατότητές της δεν είναι ιδιαίτερα μεγάλες. Πώς μπορεί να σταματήσει την πτώχευση π.χ. ενός ραδιοφωνικού ή τηλεοπτικού σταθμού; Μπορεί απ΄ την άλλη να μεριμνήσει να βρουν δουλειά κάποιοι ή να βοηθήσει τους συναδέλφους στις όποιες νομικές διεκδικήσεις ακολουθήσουν κ. ά. Μη μάς διαφεύγει ότι η ΕΣΗΕΑ είναι ένα Πνευματικό και Συνδικαλιστικό σωματείο, δεν είναι επιχείρηση.

Βρισκόμαστε μισό βήμα πριν από την ολοκλήρωση της αδειοδότησης των τηλεοπτικών καναλιών, δήλωσε ο υπουργός Ψηφιακής Πολιτικής Νίκος Παππάς, επισημαίνοντας παράλληλα ότι το ΕΣΡ προχώρησε γρήγορα τις σχετικές διαδικασίες. Υπενθυμίζεται ότι φάκελο για μια τηλεοπτική άδεια έχουν καταθέσει κατά σειρά ο ΣΚΑΪ, ο Star Channel, ο Alpha, ο ANT1, το Epsilon και η Τηλεοπτική Ελληνική ΑΕ. Ποιές θα είναι οι εξελίξεις κατά την εκτίμησή σας;

Είμαι από τους ανθρώπους που πάντοτε έλεγα ότι θα πρέπει να τελειώσει επιτέλους η υπόθεση της αδειοδότησης των ραδιοτηλεοπτικών Μέσων. Δεν είναι δυνατόν από το 1989 να σέρνεται και καμιά κυβέρνηση να μην διευθετεί το θέμα. Η σημερινή κυβέρνηση φαίνεται ότι θα καταφέρει και θα πραγματοποιήσει αυτό που δεν κατάφεραν οι άλλες ως τώρα. Να βάλει τάξη στο ραδιοτηλεοπτικό τοπίο με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Δεν είμαι υπέρ συγκεκριμένου αριθμού τηλεοπτικών αδειών (συχνοτήτων). Γιατί να ορίσει πριν τέσσερις και τώρα επτά; Να αφήσει την αγορά να λειτουργήσει ελεύθερα. Είμαι, όμως, υπέρ της θέσπισης κανόνων και νομικών προϋποθέσεων που θα πρέπει να τηρούνται απαρέγκλιτα για την εύρυθμη λειτουργία των καναλιών.

Σας έχει χτυπήσει ποτέ την πόρτα ένας άνεργος δημοσιογράφος ζητώντας τη βοήθειά σας; Κι αν «ναι» πώς το διαχειριστήκατε;

Πάρα πολλές φορές και κυρίως την περίοδο που ήμουνα πρόεδρος στην ΕΣΗΕΑ. Έχω βοηθήσει πολλούς συναδέλφους, ίσως επειδή τότε οι καταστάσεις ήταν διαφορετικές. Ερχόταν ο άνεργος στο γραφείο μου και τηλεφωνούσα στον όποιον διευθυντή Μέσου για να τον πάρει. Συνήθως η απάντηση ήταν: «άντε στείλε μου τον κι αυτόν». Σήμερα παίρνεις το διευθυντή του Μέσου και η μόνιμη απάντηση είναι: «λυπάμαι. Πρόσληψη δεν μπορώ να κάνω. Απολύω συνέχεια.!» Και πιστέψτε με, όταν βοηθούσα συνάδελφο ή όποιον άλλο, εγώ χαιρόμουνα περισσότερο από αυτούς που έπιαναν δουλειά!

Η διοίκηση του ΕΔΟΕΑΠ στο πλαίσιο της ενίσχυσης των Υπηρεσιών του Τομέα Υγείας & Περίθαλψης αποφάσισε να ενισχύσει το ιατρικό τμήμα και με ψυχολόγο, θέλοντας να συμβάλει στην ίαση της κακής ψυχολογίας και των ψυχοσωματικών συμπτωμάτων των άνεργων δημοσιογράφων. Πρακτικά, γνωρίζετε αν προσφέρει -επί της ουσίας- βοήθεια ή κι αυτό είναι χάριν εντυπώσεων;

Στην περίοδο της προεδρίας μου είχαμε προσλάβει ψυχολόγο. Ήταν μεγάλη ανάγκη και σήμερα είναι ακόμα μεγαλύτερη. Ξέρετε η ανεργία κι η ανέχεια, επιδεινώνουν καταστάσεις κι οπωσδήποτε είναι απαραίτητες αυτές οι ειδικότητες. Βοηθάνε σημαντικά.

Πώς θα θέλατε να αφήσετε το στίγμα σας ως δημοσιογράφος; Σας ενδιαφέρει περισσότερο η περίοδος της θητείας σας ως Πρόεδρος της ΕΣΗΕΑ ή ως μάχιμος αστυνομικός ρεπόρτερ;

Η δουλειά μου ήταν το καθημερινό ρεπορτάζ κι η ενημέρωση των πολιτών. Η θητεία μου στην ΕΣΗΕΑ ήταν επειδή ήθελα να προσφέρω στον Κλάδο μου. Δεν ήταν η δουλειά μου. Διετέλεσα τρεις θητείες (διετίες) πρόεδρος και δεν ξανάβαλα υποψηφιότητα με το σκεπτικό ότι δεν είμαι επαγγελματίας συνδικαλιστής, δηλαδή αυτά που απεχθάνομαι και κατηγορώ. Πρόσφερα ό,τι μπόρεσα αυτά τα έξι χρόνια, λίγα ή πολλά, αυτό θα το κρίνουν οι συνάδελφοι. Άρα δουλειά μου ήταν το ρεπορτάζ και το κυνήγι των γεγονότων σ’ όποιο μέρος της Ελλάδας διαδραματίζονταν κι η σωστή κι αντικειμενική ενημέρωση του κόσμου.

Ποιά είναι η άποψή σας για το «αλήτες-ρουφιάνοι-δημοσιογράφοι» που ακούγεται συχνά από τον κόσμο; Σε ποιο βαθμό θεωρείτε δικαιολογημένο αυτό το ξέσπασμα εναντίον του κλάδου μας;

Σε κάθε επαγγελματικό χώρο μπορεί να υπάρχουν και κάποιοι σκάρτοι και κάποιοι ανάξιοι του επαγγέλματός τους. Ποτέ δε θα πρέπει να γενικεύουμε. Η γενίκευση παίρνει μαζί της και καίει τα ξερά με τα χλωρά! Τί φταίει ο άλλος που είναι σωστός έντιμος και καλός επαγγελματίας; Άρα είμαι αντίθετος με τη γενίκευση και την καταδικάζω.

Ποιά είναι τα επόμενα σχέδιά σας μετά από την τεράστια απήχηση των βιβλίων σας;

Ευχαριστώ όλες κι όλους που διαβάζουν τα βιβλία μου. Προσπαθώ να περνώ και μέσα από τραγικές υποθέσεις που περιλαμβάνουν, θετικά μηνύματα για το κοινωνικό σύνολο. Εννοείται ότι όλες οι υποθέσεις, είναι πέρα για πέρα αληθινές, είναι γεγονότα που ζήσαμε οι περισσότεροι και γεγονότα που απασχόλησαν για πολύ την κοινή γνώμη. Δε βάζω «σάλτσες» για να εντυπωσιάζω, ούτε μεγαλοποιώ τα γεγονότα. Περιγράφω λιτά και κατανοητά, τί έγινε, πού έγινε, γιατί έγινε κι όλα τα στοιχεία, πάντοτε διασταυρωμένα.

Τώρα ετοιμάζω το πέμπτο κατά σειρά βιβλίο, που θα έχει σχέση με τη γυναίκα εγκληματία. Πιστεύω ότι κι αυτό θα έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον, όχι μόνο για τις γυναίκες, αλλά και για τους άντρες.

Αιτήματα για άνοιγμα λογαριασμών σε ελβετικές και κυπριακές τράπεζες υπέβαλαν οι εισαγγελικές αρχές στην Ελλάδα, σε μια προσπάθεια να βρεθούν στοιχειά για διακίνηση πολιτικού χρήματος από το σκάνδαλο της Novartis. Θα θέλαμε να το σχολιάσετε.

Είμαι πάντα υπέρ της διαφάνειας και φυσικά υπέρ του ανοίγματος των λογαριασμών των όποιων υπόπτων. Οι όποιοι ένοχοι για δωροδοκία – δωροληψία και γενικά για διαφθορά, θα πρέπει να τιμωρούνται παραδειγματικά και με εξοντωτικές ποινές.

Η Ελλάδα είναι χώρα ειδικού ενδιαφέροντος για τη Novartis, αφού η τιμή ενός προϊόντος στην Ελλάδα, θα μεταβάλει την τιμή του διεθνώς. Μια αύξηση ενός φαρμάκου στην πατρίδα μας, μπορεί να μεταφράζεται σε κέρδη εκατομμυρίων για την εταιρία. Πώς θα επηρεάσει το εν λόγω σκάνδαλο τις πολυεθνικές εντός της Ευρώπης;

Επ’ αυτού θα σας απαντήσω με το εξής: «ήμουν για δύο χρόνια Πρόεδρος, στο ταμείο υγείας περίθαλψης των δημοσιογράφων, στον ΕΔΟΕΑΠ. Όπως γνωρίζετε, εγώ μια ζωή ασχολήθηκα με τους απατεώνες, τους λωποδύτες, τους μιζαδόρους, τους διεφθαρμένους και τους κάθε λογής κακοποιούς. Αυτά που είδα τα δύο χρόνια, στον χώρο της υγείας, δεν τα είχα ξαναδεί! Οι «δικοί μου» οι εκβιαστές και μιζαδόροι, είναι αγγελούδια μπροστά στα κυκλώματα της υγείας, όσο κι αν ακούγεται περίεργο»!

Κλείνοντας την ενδιαφέρουσα συνέντευξή μας κι αφού σάς ευχαριστήσω θα ήθελα να μεταφέρετε ένα μήνυμα στην κοινωνία που να δίνει δύναμη κι ελπίδα.

Πιστεύω ότι θα έλθουν καλύτερες μέρες και για τους Έλληνες. Αρκετά υποφέραμε και συνεχίζουμε να υποφέρουμε. Στη ζωή μου είχα μια αρχή την οποία πίστευα και πιστεύω: «τίποτα δεν έρχεται μόνο του, ουρανοκατέβατο όπως λέμε. Όλα κατακτώνται κι απαιτούν κόπο και συνεχείς προσπάθειες».