Ο Ζιντάν δεν είναι μύθος του ποδοσφαίρου. Ο Ζιντάν είναι το ποδόσφαιρο... (pics)

Άνοιξη του 2001, λίγο πριν μπει η μεταγραφική περίοδος στο ευρωπαίκό ποδόσφαιρο. Σε ένα γκαλά της FIFA, ο Ζινεντίν Ζιντάν είναι ένας από τους πιο σημαντικούς καλεσμένους. Άλλωστε, τα πέντε χρόνια στο Τορίνο και τη Γιουβέντους, η κατάκτηση του Μουντιάλ και του Ευρωπαϊκού πρωταθλήματος με τη Γαλλία, τα γκολ του στον τελικό κόντρα στη Βραζιλία, η χρυσή μπάλα το 1998, τον έχουν μετατρέψει στον

Γνώριζε τι ήταν αυτό. Η "κούπα με τα μεγάλα αυτιά". Το Champions League. Εκείνο που δεν κατάφερε να πάρει η δική του Γιουβέντους ούτε στον τελικό του 1997 απέναντι στην Ντόρτμουντ, ούτε το 1998 απέναντι στη Ρεάλ Μαδρίτης. Δύο σερί φορές ο Ζιντάν πήγε στον τελικό, μα και τις δύο έφυγε με σκυμμένο το κεφάλι. Δύο σερί φορές σε τελικό Champions League. Σας θυμίζει κάτι; Μη βιάζεστε. Έχουμε χρόνο μέχρι να φτάσουμε εκεί.

Η χαρτοπετσέτα που τον έστειλε στη Ρεάλ Μαδρίτης

Σ' εκείνο το γκαλά της FIFA, ο Ζιντάν καθόταν και παρακολουθούσε με όλη την "αστερόσκονη" να τον κατακλύζει και τους γύρω του να σπεύδουν για μια κουβέντα, μια χειραψία, μια φωτογραφία, ένα αυτόγραφο. Ανάμεσα σε όλα αυτά ήρθε στα χέρια του μια χαρτοπετσέτα. Μια χαρτοπετσέτα που θα του άλλαζε τη ζωή. Γίνεται να σου αλλάξει μια χαρτοπετσέτα τη ζωή; Κι όμως γίνεται.

Το μήνυμα στη χαρτοπετσέτα ήταν γραμμένο στα γαλλικά και ήταν απολύτως ξεκάθαρο: "Θέλεις να έρθεις στη Ρεάλ Μαδρίτης;" Ο Ζιντάν δεν το σκέφτεται καθόλου. "Oui", θα γράψει στην ίδια χαρτοπετσέτα και θα τη στείλει στον αρχικό της αποστολέα. Ο Φλορεντίνο Πέρεθ χαμογέλασε όταν την έπιασε στα χέρια του. Μόλις είχε ολοκληρώσει τη μεγαλύτερη συμφωνία του καλοκαιριού.

Την επομένη ο Ζιντάν επικοινωνεί με τη διοίκηση της Γιουβέντους. "Θέλω να πάω στη Ρεάλ Μαδρίτης". Η ιταλική "Tuttosport" δεν του το συγχωρεί: "Ο Ζιντάν δραπετεύει από το Τορίνο. Πέντε χρόνια στη Γιούβε, ξεπλύθηκαν μέσα σε ένα δευτερόλεπτο", θα γράψει στο πρωτοσέλιδο. Η Ρεάλ θα βγάλει από ταμεία της 73,5 εκατομμύρια ευρώ, ποσό ρεκόρ για την εποχή και θα πάρει στη Μαδρίτη τον άνθρωπο που στα επόμενα 16 χρόνια (έως τώρα, διότι υπάρχει και συνέχεια) θα γράψει ιστορία στη Ρεάλ. Σαν παίκτης, σαν βοηθός προπονητή, σαν πρώτος προπονητής.

"Η Ρεάλ είναι η ομάδα της ζωής μου"

Ένα χρόνο μετά από τη "συμφωνία της χαρτοπετσέτας" ο Ζιντάν θα ξορκίσει εκείνη την κατάρα των χαμένων τελικών του Champions League. Η Ρεάλ αντιμετωπίζει τη Λεβερκούζεν στη Γλασκώβη και ο Ζιντάν με ένα γκολ - έργο τέχνης θα υπογράψει το 9ο ευρωπαϊκό της "Βασίλισσας".

Αυτό ήταν. Ο Ζιζού εκείνο το βράδυ έπαψε να είναι απλώς ο καλύτερος ποδοσφαιριστής στον κόσμο. Γινόταν ένας ποδοσφαιρικός μύθος. Μουντιάλ, EURO, χρυσή μπάλα, Champions League. Ακόμα και το φινάλε της καριέρας του, με την κουτουλιά στον Ματεράτσι, μεγάλωσε τον μύθο του. Ο Ζιντάν έφυγε από το ποδόσφαιρο με κρότο. Κάνοντας "φασαρία". Ακριβώς όπως αξίζει σε κάποιον πραγματικά σπουδαίο όπως εκείνος.

Η αστερόσκονη του Ζιντάν δεν θα μπορούσε να τον αφήσει εκτός ποδοσφαίρου. Άλλωστε, ο Ζιζού είναι ακριβώς αυτό: είναι το ίδιο το ποδόσφαιρο. Μια πιρουέτα στη μεσαία γραμμή, μια γλυκιά πάσα με το δεξί του πόδι, μια προσποίηση πριν την ντρίπλα, ένα πλασέ που σαν το δικό του δεν έχουμε συναντήσει ξανά.

Ο Ζιντάν είναι ένας ήρωας όχι των παιδικών μας, αλλά όλων των εποχών που βλέπαμε ποδόσφαιρο. Και συνεχίζει να μας χαρίζει "ποδόσφαιρο" έστω κι αν φοράει πλέον εκείνο το κοστούμι με τη slim γραμμή που στην αρχή έμοιαζε ξένο πάνω του, μα τώρα έχουμε αρχίσει να το συνηθίζουμε.

«Ανέβηκες στην κορυφή ως παίκτης, μα τίποτε δεν συγκρίνεται με το να τα καταφέρεις ως προπονητής». Τα λόγια του Κάρλο Αντσελότι γύριζαν στο μυαλό του Ζιζού από την πρώτη μέρα που αποφάσισε να ασχοληθεί με την προπονητική. Από εκείνη τη μέρα που είπε στον Φλορεντίνο Πέρεθ να τον τοποθετήσει δίπλα στον Ιταλό τεχνικό, το 2013, για να ξεκινήσει σιγά σιγά την πορεία του σαν προπονητής και να μην του δώσει ένα ρόλο τεχνικού διευθυντή. Ο Ζιζού ήθελε να μυρίζει χορτάρι και όχι συμβόλαια. Ήθελε το σπίτι του να παραμείνει το γήπεδο και όχι κάποιο μεγάλο γραφείο με οβάλ τραπέζι, που θα μπαινόβγαιναν ατζέντηδες.

Λίγους μήνες μετά, η ίδια ιστορία με το 2002, όταν κατέκτησε το Champions League στην πρώτη του χρονιά σαν ποδοσφαιριστής της Ρεάλ. Ο Ζιντάν είναι εκεί όταν η ομάδα της ζωής του, όπως τη χαρακτήριζε, θα γράψει ιστορία κατακτώντας το 10ο τρόπαιο. Σαν βοηθός του Κάρλο Αντσελότι, ο οποίος γνώριζε πως ο Ζιζού αργά ή γρήγορα δεν θα γινόταν ένας απλός προπονητής, αλλά ένας πετυχημένος προπονητής.

Η παρουσίαση, η αμφισβήτηση και η απάντηση…

Ένα χρόνο μετά την κατάκτηση του δέκατου, ο Κάρλο Αντσελότι αποχωρεί από τη Ρεάλ Μαδρίτης. Οι ψίθυροι στ’ αυτιά του Φλορεντίνο Πέρεθ είναι καθημερινά όλο και περισσότεροι. «Βάλε τον Ζιντάν πρώτο προπονητή», του λένε οι στενοί του συνεργάτες, μα ο πρόεδρος της Ρεάλ, παρά την τεράστια εκτίμηση που τρέφει στον Γάλλο, τους απαντά πως θέλει έτοιμο προπονητή και όχι «μαθητευόμενο μάγο», στέλνοντας τον Ζιζού στην ομάδα των ακαδημιών.

Βεβαίως η επιλογή του Ράφα Μπενίτεθ μάλλον είναι καταδικασμένη απ’ την αρχή. Ο Ισπανός προπονητής τα κάνει… μαντάρα μέσα σε ένα εξάμηνο, η Ρεάλ παίζει ποδόσφαιρο που αναγκάζει το «απαιτητικό» Μπερναμπέου να ξεσπά σε κάθε της εμφάνιση και ο Πέρεθ αναγκάζεται να… ανασκουμπωθεί. Ο Μπενίτεθ τελειώνει και στις 4 Ιανουαρίου του 2016 ο Ζινεντίν Ζιντάν μπαίνει στην αίθουσα Τύπου του Μπερναμπέου συνοδευόμενος από τους τέσσερις γιους του και τη σύζυγό του, Βερονίκ.

«Είναι μια σημαντική ημέρα για μένα. Μια συγκινητική ημέρα, πιο συγκινητική ακόμα και από την ημέρα που υπέγραψα εδώ ως ποδοσφαιριστής της ομάδας», θα πει ο Ζιζού στην παρουσίασή του, φορώντας ένα μπλε κοστούμι κι έχοντας μονίμως ένα χαμόγελο ζωγραφισμένο στο πρόσωπό του. Στην πρώτη του προπόνηση 6.000 κόσμος πηγαίνει για να τον αποθεώσει.

Ωστόσο ο Τύπος είναι επιφυλακτικός και κάνει λόγο για επιλογή – ρίσκο, ενώ μιλούσαν για μια συμφωνία που θα πάει μέχρι το καλοκαίρι, όταν και η Ρεάλ θα αναζητήσει άλλη λύση. «Ο Ζιντάν ήταν ένας καταπληκτικός ποδοσφαιριστής, αλλά η εμπειρία του στην προπονητική είναι μηδενική» δήλωσε στο BBC ο Τζον Τόσακ, που έκανε δύο θητείες στον πάγκο της Βασίλισσας

Ο Ζιντάν δεν μιλούσε. Δούλευε. Μέρα με τη μέρα όλο και περισσότερο. Και ξεκίνησε να κάνει αυτό που ποτέ δεν έκανε ο προκάτοχός του, ο Ράφα Μπενίτεθ. Να κερδίζει τους παίκτες του. « Είναι έξυπνος και δεν μιλάει πολύ. Συνήθως αυτοί που το κάνουν δεν δίνουν ιδιαίτερη προσοχή. Μπορεί να είναι άπειρος, εντούτοις ψάχνει να βρει το δικό του στυλ και αυτό μου αρέσει», η δήλωση – στήριξη του Κριστιάνο Ρονάλντο.

Τον Πορτογάλο ακολούθησε ο αρχηγός της ομάδας. «Οι λέξεις που του ταιριάζουν είναι ταπεινότητα, δουλειά, επιμονή, αισιοδοξία», θα πει ο Σέρχιο Ράμος. Ο Ζιντάν αρχίζει να κερδίζει τα αποδυτήρια, αρχίζει να κερδίζει και τους αγώνες. Οδηγεί τη Ρεάλ στον τελικό του Champions League μέσα σε λίγους μήνες. Στέφεται πρωταθλητής Ευρώπης για πρώτη φορά ως πρώτος προπονητής.

Το κάνει με την ομάδα της ζωής του. Μετά το 9ο (ως παίκτης) και το 10ο (ως βοηθός του Αντσελότι), είναι κομμάτι του συλλόγου και στο 11ο, ως προπονητής. Η Ρεάλ γράφει ιστορία και το κάνει με τον Ζινεντίν Ζιντάν μαζί της. Χρειάστηκε να κοουτσάρει μόλις 27 παιχνίδια μέχρι να κατακτήσει, ως προπονητής, το Champions League.

Η δική του Ρεάλ

Η δική του Ρεάλ έχει την ίδια αστερόσκονη με εκείνη που έχει ο ίδιος. Της μεταδίδει όλα αυτά που τον έκαναν σπουδαίο. Ήταν ένας μεγάλος σταρ όταν έπαιζε, κάτι που τον βοήθησε να καταλάβει την ψυχοσύνθεση των πολλών σταρ της Ρεάλ.

Στις πρώτες του μέρες άρχισε να εκθειάζει δημοσίως τον Κριστιάνο Ρονάλντο, να «ανεβάζει» ψυχολογικά τον Μπέιλ, να πείθει τον Μπενζεμά ότι η λύση στα προβλήματά του είναι οι επιτυχίες του στο γήπεδο με τη Ρεάλ. Πάνω απ’ όλα, έφερε ηρεμία στα αποδυτήρια. Και μετέδωσε την πίστη πως από τη στιγμή που βρίσκονται όλοι σε έναν σύλλογο σαν τη Ρεάλ, στον μεγαλύτερο σύλλογο της Ευρώπης, όλα θα πάνε καλά.

Ακόμα και μετά την ήττα με 2-0 από τη Βόλφσμπουργκ πέρσι στα προημιτελικά του Champions League, o Ζιντάν δεν είχε πανικό. Το αντίθετο. Έδωσε ρεπό στους παίκτες του και οργάνωσε μπάρμπεκιου για τους ίδιους και τις οικογένειές τους, ώστε να φάνε όλοι μαζί και να χαλαρώσουν. Οι παίκτες του πέτυχαν το 3-0 και στη συνέχεια πήραν το τρόπαιο.

Το Champions League του 2016 ακολούθησε το Σούπερ Καπ Ευρώπης, τον περσινό Αύγουστο, απέναντι στη Σεβίλλη. Στα τέλη του περασμένου έτους (18/12), στο Παγκόσμιο Κύπελλο Συλλόγων, ήρθε η... κορυφή του κόσμου κι όχι μονάχα της Ευρώπης, με τη Ρεάλ να επιστρέφει πίσω στην ιβηρική χερσόνησο με τον τίτλο.

Και φτάσαμε στο χθες. Η Ρεάλ γράφει και πάλι ιστορία. Κατακτά το 12ο τρόπαιο της ιστορίας της, αλλά το σημαντικότερο; Γίνεται η πρώτη ομάδα που κατακτά δύο σερί Champions League, κάτι που δεν έχει γίνει ποτέ στο παρελθόν από τη στιγμή που ονομάστηκε Champions League. Ο Ζιντάν είναι ο πρώτος προπονητής που το πετυχαίνει. Ο Ζιντάν είναι και πάλι εκεί, με την ομάδα της καρδιάς του, για να χαμογελάσει στο φινάλε του αγώνα, να αγκαλιάσει τη Βερονίκ και τους γιους του και να πάρει… σπίτι του την «κούπα με τ’ αυτιά». Εκείνη που τη διετία 1997-1998 παραλίγο να τον… στοιχειώσει αιώνια, έχει μετατραπεί πλέον στη συνήθεια που έγινε λατρεία.

Η σύγχρονη ιστορία της Ρεάλ Μαδρίτης θα την καθιερώσει στη συνείδηση όλων ως την κορυφαία ομάδα των τελευταίων 20 χρόνων. Έχει πάρει έξι απ’ τα 20 τελευταία Champions League. Ομάδα μύθος. Στα τέσσερα από τα έξι, ο Ζινεντίν Ζιντάν ήταν εκεί. Ποδοσφαιριστής στο 9ο, βοηθός στο 10ο, προπονητής στο 11ο και στο 12ο. Ο Ζινεντίν Ζιντάν δεν αποτελεί πλέον έναν μύθο του ποδοσφαίρου. Ο Ζινεντίν Ζιντάν είναι το ίδιο το ποδόσφαιρο…