Και εάν ο Σόιμπλε επαναφέρει και πάλι το Grexit;

Του Αλέξη Ρωμανού

Αν δεν συμμετάσχει το ΔΝΤ τελικά στο ελληνικό πρόγραμμα, μήπως ο Β. Σόιμπλε επαναφέρει στο Eurogroup της 20ης Φεβρουαρίου, την παλαιότερη πρότασή του για «προσωρινή» έξοδο της Ελλάδας από την ευρωζώνη;

Με αφορμή το αδιέξοδο στις διαπραγματεύσεις μεταξύ Ελλάδας και πιστωτών, τα

σενάρια του Grexit έχουν αναζωπυρωθεί, ενώ για ακόμα μία φορά ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών Wolfgang Schaeuble παίζει πρωταγωνιστικό ρόλο στις εξελίξεις.

Μάλιστα, ενόψει και των γερμανικών εκλογών τον Σεπτέμβριο του 2017, ο γερμανικός Τύπος έχει αρχίσει να ασχολείται ξανά με το ελληνικό πρόγραμμα κάνοντας ξεκάθαρες αναφορές στο ενδεχόμενο εξόδου της Ελλάδας από το ευρώ.

Στη θέση του ότι εάν αποχωρήσει το ΔΝΤ τότε παύει να υπάρχει ελληνικό πρόγραμμα, εμμένει το Βερολίνο.

Η Γερμανία πιστεύει ότι το ΔΝΤ θα παραμείνει εμπλεκόμενο στη διάσωση της Ελλάδας, όπως επανέλαβε εκπρόσωπος του υπουργείου Οικονομικών, σημειώνοντας, ωστόσο, ότι μια απόφαση του ΔΝΤ για αποχώρηση θα σήμαινε και το τέλος του τρέχοντος προγράμματος.

Ο υπουργός Οικονομικών Βόλφγκανγκ Σόιμπλε έχει ήδη ξεκαθαρίσει ότι, εάν το ΔΝΤ δεν συμμετάσχει, «τότε το πρόγραμμα τελείωσε», δήλωσε ο εκπρόσωπος Γεργκ Βάισγκερμπερ κατά τη διάρκεια συνέντευξης Τύπου, ερωτηθείς για την αναμενόμενη απόφαση του συμβουλίου του ΔΝΤ για την Ελλάδα.

Θέση που παραπέμπει σε νέο τέταρτο μνημόνιο ή σε grexit .

Η έξοδος από το ευρώ είναι η καλύτερη λύση για την Ελλάδα υποστήριξε ο Κρίστιαν φον Στέτεν, επικεφαλής της επιτροπής μεσαίων επιχειρήσεων (ΡΚΜ) της κοινοβουλευτική ομάδας Χριστιανοδημοκρατών και Χριστιανοκοινωνιστών.

Παρά τις φετινές εθνικές εκλογές στη Γερμανία «δεν πρέπει να ρίξουμε στάχτη στα μάτια των πολιτών, αλλά πρέπει ανοικτά και ειλικρινά να θέσουμε το ελληνικό πρόβλημα και να συνοδεύσουμε την Ελλάδα προς την έξοδο (από την Ευρωζώνη) με έναν τρόπο φιλικό», είπε ο Κρίστιαν φον Στέτεν, είπε ο επικεφαλής της επιτροπής στην ανήκουν περίπου οι μισοί βουλευτές των δύο αυτών κομμάτων.

Η Γερμανία, de facto ο μεγαλύτερος πιστωτής, αρνείται να προχωρήσει εάν δεν κάνει το ίδιο και το ΔΝΤ, ακόμη και αν οι διεθνείς δανειστές φέρνουν όλο και λιγότερα στο τραπέζι. Το ΔΝΤ από την πλευρά του επιμένει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ κάνει πολιτικά τοξικές δεσμεύσεις προκειμένου να πετύχει τον στόχο για πλεόνασμα 3,5% του ΑΕΠ. Και ο ΣΥΡΙΖΑ αρνείται να μειώσει γενναία τις συντάξεις ή το αφορολόγητο όριο.

Το ερώτημα είναι ποιος θα κάνει πρώτος πίσω. Εάν το ΔΝΤ υποχωρήσει θα φανεί αδύναμο, αλλά εάν αποχωρήσει, ο Οργανισμός θα φανεί ότι δεν ενδιαφέρεται για την Ευρώπη. Η Γερμανία θα πρέπει να πάει ξανά στο κοινοβούλιό της για να λάβει νέα έγκριση για ένα ανανεωμένο σχέδιο διάσωσης –ένα ιδιαίτερα δύσκολο αίτημα σε μια χρονιά εκλογών.

Αυτό αφήνει την επόμενη κίνηση στον ΣΥΡΙΖΑ. Εάν ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας θεωρεί στα αλήθεια ότι οι πιστωτές ζητάνε πολλά, μπορεί να προκηρύξει εκλογές. Αυτό πιθανώς θα παραδώσει την εξουσία στη Νέα Δημοκρατία, η οποία θα μπορούσε να πείσει τους πιστωτές να υιοθετήσουν μια πιο ήπια θέση. Ομοίως, μια νέα κυβέρνηση θα μπορούσε απλώς να κληρονομήσει τα ίδια προβλήματα.

Βέβαια υπάρχουν και οι εκτιμήσεις ότι οι Γερμανοί παρά τις κατά καιρούς δηλώσεις Σόιμπλε οι οποίες γίνονται για λόγους στρατηγικής, ουσιαστικά ούτε θέλουν να ακούνε για έξοδο της χώρας μας από το ευρώ καθώς οι συνέπειες τέτοιου γεγονότος για το τραπεζικό σύστημα της Ευρωζώνης θα είναι εφιαλτικές και ο «λογαριασμός» θα πρέπει να πληρωθεί κυρίως από τους Γερμανούς φορολογούμενους.

Όσοι ελαφρά τη καρδία προτείνουν αποβολή της Ελλάδας από την Ευρωζώνη, υπολογίζοντας ότι οι κυβερνήσεις και οι εμπορικές τράπεζες μπορούν να αντέξουν το κόστος μιας χρεοκοπίας, τείνουν να ξεχνούν μια πολύ σοβαρή παράμετρο: το τεράστιο δανειακό άνοιγμα της ΕΚΤ προς το ελληνικό τραπεζικό σύστημα, το οποίο προσεγγίζει τα 100 δισ. και αποτελεί ένα ξεχωριστό, αλλά άμεσα συνδεδεμένο με το κρατικό χρέος της Ελλάδας, «πονοκέφαλο» για τους πολιτικούς και τους τραπεζίτες που διαχειρίζονται τη σημερινή κρίση.

Αυτός ο «λογαριασμός» δεκάδων δισεκατομμυρίων ευρώ, που είναι αρκετός για να εξαφανίσει όλα τα κεφάλαια της ΕΚΤ, χωρίς να υπολογίζονται καν οι απώλειες που θα έχει η κεντρική τράπεζα από την απαξίωση των ελληνικών ομολόγων που η ίδια έχει αγοράσει (αξίας περίπου 40 δισ. ευρώ), θα πρέπει να καλυφθεί από τις άλλες κεντρικές τράπεζες της Ευρωζώνης, αφού σε αυτή την περίπτωση και η Τράπεζα της Ελλάδος, που τυπικά είναι υπεύθυνη για αυτό το χρέος, θα είναι αδύνατον να τον καλύψει. Το μεγαλύτερο μέρος του «λογαριασμού» θα φθάσει στην Bundesbank και την κυβέρνηση της Γερμανίας. Και θα πρόκειται για ένα «λογαριασμό» που θα πρέπει να καλυφθεί αμέσως και με μετρητά, αλλιώς θα απειλείται η ίδια η ύπαρξη του ευρώ. Τέτοια πληρωμή, φυσικά, θα προκαλέσει πολιτική θύελλα στην Γερμανία (και στις άλλες χώρες που θα βρεθούν αντιμέτωπες με αυτό το κόστος), διαλύοντας και το πολιτικό οικοδόμημα στο οποίο στηρίζεται το ευρώ.

Για τους λόγους αυτούς ούτε η Γερμανία έχει συμφέρον να υποβάλλει πάλι πρόταση για Grexit γιατί θα κοστίσει 200 δισεκ. τουλάχιστον.