"Η όλα ή τίποτα" το τελεσίγραφο δανειστών σε Τσίπρα για το χρέος

Της Βούλας Μαλαίνου

Του Αλέξη Ρωμανού

Ενώπιον πολύ κρίσιμων και καθοριστικών για τη χώρα αποφάσεων φέρνουν οι δανειστές την κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα, η οποία φαίνεται πως δεν έχει περιθώρια ελιγμών, καθώς οι θεσμοί, κρατώντας και το μαχαίρι και το πεπόνι, τα θέλουν όλα, ώστε να ικανοποιήσουν έστω και στο ελάχιστο τις αξιώσεις του πρωθυπουργού για το "καυτό" ζήτημα του χρέους.

Η χθεσινοβραδινή είδηση ότι ο Σόιμπλε

καλεί την "αφρόκρεμα" των ΥΠΟΙΚ της Ευρωζώνης και συγκεκριμένα της Γαλλίας, της Ιταλίας, της Ισπανίας και της Ολλανδίας σε Σύνοδο την ερχόμενη Παρασκευή, για να συζητήσουν για το ελληνικό ζήτημα, χωρίς τη συμμετοχή της Αθήνας, αλλά με την παρουσία των εκπροσώπων της ΕΚΤ και της Κομισιόν, μάλλον έπιασε στον ύπνο το Μαξίμου, παρόλο που πηγές του Οικονομικού επιτελείου κάνουν λόγο για μία "προγραμματισμένη" συνάντηση στους ευρωπαϊκούς κόλπους.

Πληροφορίες του pagenews.gr λένε ότι στην Αριστερά επικρατεί μεγάλη αμηχανία σχετικά με τις τελευταίες εξελίξεις, αντίδραση, η οποία επιβεβαιώνεται από τη σιγή ασυρμάτου που τηρήθηκε στον απόηχο της ανακοίνωσης για τη Σύνοδο του Βερολίνου. Η κυβέρνηση δεν σχολίασε καν, ωστόσο με ιδιαίτερο ενδιαφέρον αναμένεται η στάση του κ. Τσίπρα ως προς το θέμα κατά τη σημερινή συνεδρίαση της ΚΟ του κόμματος.

Αυτό που έχει επίσης μεγάλη σημασία είναι ότι στην επικείμενη Σύνοδο δεν θα δώσει το "παρόν" το ΔΝΤ, δηλαδή θα απουσιάζει η Κριστίν Λαγκάρντ, ενώ της συζήτησης θα ηγείται ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, που σημαίνει πως την έκτακτη αυτή συνεδρίαση ουσιαστικά την επέβαλε το Ταμείο, στον απόηχο των χθεσινών πληροφοριών που μιλούσαν για βαθύ "ρήγμα" πλέον στις σχέσεις με την Κομισιόν με "φόντο" το ελληνικό ζήτημα.

Όπως έγραφε και νωρίτερα το πρωί της Δευτέρας το pagenews.gr, το ΔΝΤ δεν κάνει πίσω ως προς τους όρους, που έχει θέσει, προκειμένου να ενταχθεί στο ελληνικό πρόγραμμα, παρόλο που πρόσφατα ο επικεφαλής του Eurogroup άνοιξε "παράθυρο" σε μειωμένα πρωτογενή πλεονάσματα, προσχωρώντας στις θέσεις του Ταμείου.

Με βάση όλα τα παραπάνω, δεν είναι δύσκολο να καταλάβει κανείς ότι οι δανειστές θα επιχειρήσουν την ερχόμενη Παρασκευή να συμφωνήσουν σε έναν κοινό τόπο σχετικά με το ελληνικό ζήτημα, με κίνητρο την ένταξη του ΔΝΤ στο ελληνικό πρόγραμμα, την οποία επιθυμεί διακαώς πρωτίστως η Γερμανία. Γιατί; Διότι αν το Ταμείο δεν συμμετάσχει και σε αυτό το μνημόνιο, τότε ο Γερμανός ΥΠΟΙΚ θα βρεθεί στην πολύ δυσχερή θέση να πείσει τους φορολογουμένους της χώρας του ότι η Ελλάδα δεν είναι ένα βαρέλι χωρίς πάτο, από τη στιγμή που ο βασικός χρηματοδότης της Αθήνας θα απουσιάζει. Συνεπώς, ο Σόιμπλε θα βρεθεί ενώπιον πολιτικών αποφάσεων, ενώ ακολουθούν οι γερμανικές εκλογές.

Όπως όλα δείχνουν, η Ελλάδα οδηγείται στην υπογραφή και τέταρτου μνημονίου, καθώς αφού το Βερολίνο θέλει το ΔΝΤ στο ελληνικό πρόγραμμα, θα πρέπει να συμφωνήσει σε κάποια είδους λύση για το χρέος, η οποία βέβαια θα φέρει και νέα, πολύ σκληρά μέτρα. Εδώ είναι που ο κ. Τσίπρας βρίσκεται ενώπιον των ευθυνών του. Οι δανειστές θα παράσχουν στην Αθήνα ένα πακέτο take ii or leave it, που σημαίνει πως η ελληνική κυβέρνηση δεν θα μπορέσει να ελιχθεί.

Ο πρωθυπουργός, ο οποίος ξέρει πολύ καλά πως και η διαπραγμάτευση θα "τραβήξει" πολύ περισσότερο από το επιδιωκόμενο χρόνο, δηλαδή πέρα του Νοεμβρίου, καθώς και πως οι εταίροι δεν θα δεσμευτούν για το χρέος με ελαφρά τη καρδία, έχει δώσει "γραμμή" σε στελέχη και υπουργούς να τα πουν "ναι" σε όλα, κλείνοντας μάλιστα στο πόδι τις όποιες εκκρεμότητες στη διαπραγμάτευση, προκειμένου να επιτευχθεί εν μέρει η πολυπόθητη διευθέτηση του χρέους εδώ και τώρα. Ο κ. Τσίπρας "βλέπει" το χρέος, ως το επικοινωνιακό του "χαρτί" είτε για την παραμονή του στην εξουσία είτε για τη διατήρηση των ποσοστών του ΣΥΡΙΖΑ σε αξιοπρεπή επίπεδα, σε περίπτωση που αποφασίσει να προσφύγει στις κάλπες.

Αυτό όμως που το Μαξίμου φοβάται ότι ο Σόιμπλε δεν θα διστάσει –προκειμένου να σταματήσει τις απαιτήσεις ΔΝΤ και κυβέρνησης για αναδιάρθρωση– να επαναφέρει στο τραπέζι των συζητήσεων την πρόταση, που είχε διατυπώσει το περασμένο καλοκαίρι, προκειμένου να εκβιάσει την υπογραφή του τρίτου μνημονίου από την Αθήνα.

Η πρόταση αυτή είναι: αν η Ελλάδα χρειάζεται μια μεγάλη ελάφρυνση χρέους, καθώς δεν μπορεί να είναι συνεπής με τον μεσοπρόθεσμο δημοσιονομικό στόχο για πλεόνασμα 3,5% του ΑΕΠ, η απομείωση να γίνει, κατόπιν συμφωνίας αποχώρησης της χώρας από την Ευρωζώνη!

Θα πρέπει να σημειωθεί ότι ο στόχος του 3,5%, που θα ισχύσει για το 2018, έχει ήδη δημιουργήσει σοβαρά προβλήματα στην κυβέρνηση, καθώς οι δανειστές επιμένουν ότι δεν μπορεί να επιτευχθεί χωρίς πρόσθετα μέτρα, τα οποία θα καλύψουν ένα εκτιμώμενο κενό της τάξεως του 0,4% του ΑΕΠ (700 εκατ. ευρώ).

Από τη μία το ΔΝΤ θεωρεί ένα πλεόνασμα 1,5% πιο ρεαλιστικό, από την άλλη οι Ευρωπαίοι θέλουν πάση θυσία να διατηρηθούν οι αυστηροί όροι.

Το γεγονός ότι οι υπουργοί Οικονομικών της Ευρωζώνης και κυρίως ο... ακλόνητος Σόιμπλε εμφανίζονται τόσο ανυποχώρητοι, οφείλεται στο εξής: Όσο μικρότερο το πρωτογενές πλεόνασμα, τόσο νωρίτερα οι Ευρωπαίοι θα πρέπει να συναινέσουν σε απομείωση του χρέους. Δεδομένου ότι το ελληνικό χρέος βρίσκεται ήδη στο 180% του ΑΕΠ, το ΔΝΤ ζητά από την ΕΕ να εξειδικεύσει ήδη κατά τους επόμενους μήνες τα μέτρα ελάφρυνσης που προτίθεται να συζητήσει μετά το 2018.

Σημειώνεται ότι οι όροι του ΔΝΤ για να ενταχθεί στο ελληνικό πρόγραμμα είναι:

-Η άμεση μείωση του αφορολογήτου ορίου κάτω από το σημερινό όριο των 8.600€ (πιθανόν στις 5.000€) και στην κατάργηση όλων των φοροαπαλλαγών

-Η κατάργηση της προσωπικής διαφοράς στις κύριες συντάξεις. Αυτό θα μπορούσε να οδηγήσει σε μείωση συντάξεων 5-20% (Η ελληνική πλευρά αντιδρά και αντιπροτείνει το πάγωμα των συντάξεων).

-Η αύξηση του ορίου των ομαδικών απολύσεων στο 10% του συνόλου των εργαζομένων και η κατάργηση της δυνατότητας βέτο από το Ανώτατο Συμβούλιο Εργασίας.