Επιστροφή στον κλειστό πυρήνα εξουσίας

Του Κωνσταντίνου Ανδρέου

Αντίθετα θα μπορούσαμε να πούμε πως ο ανασχηματισμός γέννησε μια κυβέρνηση που σχηματικά θα την ονομάζαμε «για παν ενδεχόμενο». Δηλαδή αν κάτι στραβώσει με τους δανειστές – όπως συνήθως συμβαίνει-, αν δεν δοθεί κάτι χειροπιαστό για το θέμα του χρέους – που είναι και το πιθανότερο – δεν θα εκπλαγούμε αν η ξαφνική προσφυγή στις κάλπες, εμφανιστεί από την ηγετική ομάδα του Μαξίμου ως μονόδρομος.

Σε αυτή την εκδοχή συνηγορούν μια σειρά από κινήσεις αλλά και η συγκυρία που με βάση τις δημοσκοπήσεις

εμφανίζει ραγδαία επιδείνωση της εικόνας του πρωθυπουργού που θεωρείτο το ισχυρό χαρτί της κυβέρνησης. Ας δούμε πρώτα τις κινήσεις στη σκακιέρα του κυβερνητικού σχήματος. Η σαφής ισχυροποίηση του στενού συνεργάτη του πρωθυπουργού Νίκου Παππά, παρά την γενική αντίδραση που έχουν προκαλέσει οι ενέργειές του για επιβολή νέου χάρτη στο ραδιοτηλεοπτικό τοπίο και η μετακίνηση του Πάνου Σκουρλέτη, παρά τις διαφωνίες του και τις κωλυσιεργίες του στις αποκρατικοποιήσεις των οργανισμών που επόπτευε, σε πρώτο τη τάξει υπουργό Εσωτερικών, έχουν συγκεκριμένη στόχευση. Οι δύο από τους πλέον έμπιστους συνεργάτες του αναλαμβάνουν δύο καίρια υπουργεία που έχουν άμεση σχέση με εκλογές.

Ο μεν πρώτος έχει την εποπτεία των ΜΜΕ, ο δε δεύτερος αναλαμβάνει το υπουργείο που διεξαγάγει τις εκλογές. Η επιμονή εξ άλλου στην εκδοχή πως ο νόμος Παππά είναι εν ισχύ και μόνο το άρθρο των αρμοδιοτήτων του ΕΣΡ τίθεται εν αναστολή, αποδεικνύει πως είναι κυβερνητική επιλογή η κλιμάκωση της έντασης, και οι εκκλήσεις για συναίνεση μοναδικό σκοπό έχουν να παρασύρουν και να εκθέσουν κάποιους …αφελείς. Προφανώς στην αναβάθμιση του στενού πυρήνα των γύρω από τον πρωθυπουργό συνεργατών, εντάσσεται και ο ορισμός του «κολλητού» εξ απορρήτων Δημήτρη Τζανακόπουλου, ως νέου κυβερνητικού εκπροσώπου. Και όπως διαπίστωσαν οι πάντες, η περίφημη αμφίπλευρη διεύρυνση με τους Φώτη Κουβέλη και Μαριλίζα Ξενογιαννακοπούλου πήγε περίπατο, αφού βεβαίως πρώτα χρησιμοποιήθηκαν και οι δύο ως ντεκόρ στο συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ.

Ένα άλλο στοιχείο που συνηγορεί πως στο μυαλό του Αλέξη Τσίπρα υπάρχει πάντα το ενδεχόμενο να στήσει κάλπες ήταν και το θεαματικό άδειασμα του θριαμβευτή του συνεδρίου Νίκου Φίλη, και η άμεση αποκατάσταση των σχέσεων του Μαξίμου με την Αρχιεπισκοπή, παρά τις αντιδράσεις των εναπομεινάντων ιδεολόγων της Κουμουνδούρου. Το ερώτημα φυσικά είναι: Γιατί να πάει κάποιος σε εκλογές αν όπως όλα δείχνουν είναι να τις χάσει. Υπάρχει απάντηση εύλογη. Αν είναι τα πράγματα να πάνε πολύ χειρότερα, ας διασωθεί ότι είναι να διασωθεί, για να υπάρχει ελπίδα συνδιαμόρφωσης της επόμενης μέρας. Εξ άλλου η απλή αναλογική για τις μεθεπόμενες εκλογές, αν δεν προκύψει αυτοδυναμία στις επόμενες, γι’ αυτό το ενδεχόμενο δεν ψηφίστηκε;