Επιστροφή στη δραχμή; Καλύτερα… πόλεμος

Του Αλέξη Ρωμανού

Κάποιοι πιστεύουν ότι αρκεί η επάνοδος στη δραχμή και μια υποτίμηση για να πάρει εμπρός η οικονομία. Οι αντίθετοι στην επιστροφή στη δραχμή, «απαντούν» με το ερώτημα: «Με πόσα καρπούζια αγοράζει ο αγρότης σήμερα ένα τρακτέρ από τη Γερμανία ή τη Γαλλία και με πόσα θα το αγοράζει μετά;»

Οι θιασώτες της επιστροφής στη δραχμή

επισημαίνουν ότι εάν η Ελλάδα είχε το δικό της νόμισμα, θα μπορούσε να υποτιμήσει τη δραχμή προκειμένου να μειώσει τις εισαγωγές και να αυξήσει τις εξαγωγές της και να επιτύχει μείωση του εμπορικού ελλείμματος κατά 15%. Το μέγεθος του ελληνικού ΑΕΠ αλλά και η απασχόληση θα ενισχύονταν, καθώς η αύξηση των εξαγωγών και η μείωση των εισαγωγών θα βοηθούσαν ώστε να ενισχυθεί η απασχόληση και η παραγωγή.

«Τι θα πάθουμε αν πληρώνουμε με δραχμές;» θα μπορούσε να αναρωτηθεί κάποιος. Όπως υπολογίζουν οι αναλυτές της UBS, το κόστος της εξόδου μιας αδύναμης χώρας, όπως η Ελλάδα από το ευρώ φτάνει στα 9.500-11.500 ευρώ ανά κάτοικό της, μόνο για το πρώτο έτος. Για τα επόμενα χρόνια, το κόστος υπολογίζεται στα 3.000-4.000 ευρώ ετησίως ανά κάτοικο. Το συνολικό κόστος σε βάθος χρόνου αγγίζει, σύμφωνα με αναλυτές, τα 250 με 340 δισ. ευρώ.

Τυχόν επιστροφή στην δραχμή, θα σημάνει όχι απλώς την βίαιη (εκ νέου) αναδιανομή του εισοδήματος υπέρ των ελαχίστων που διαθέτουν ογκώδεις λογαριασμούς σε ευρώ και οι οποίοι θα μπορούν να αγοράζουν 30% έως 50% φτηνότερα τις περιουσίες που θα ξεπουλούν οι δραχμοσυντήρητοι.

Και βεβαίως το δημόσιο χρέος της χώρας μας θα εκτοξευθεί στην… στρατόσφαιρα!

Με την επιστροφή στη δραχμή κανένας δεν θα μας δάνειζε, θα βλέπαμε τα καύσιμα και όλα τα εισαγόμενα βασικά προϊόντα με το σταγονόμετρο. Μοιραία θα ζούσαμε σκηνές Αργεντινής και Αλβανίας μετά την πτώση των πυραμίδων.

Στο υποθετικό σενάριο επιστροφής στη δραχμή με τα σημερινά δεδομένα θα την αποτιμούσαν οι αγορές κατά τη γνώμη πολλών αναλυτών με μια αναλογία περί τα 700-1.000 δραχμές ή και 1.500 ανά ευρώ!

Το δημόσιο χρέος των 300 δισ. ευρώ θα πλησίαζε το ένα τρισ. περίπου και με μια αναδιάρθρωση της τάξης του 50% θα είχαμε μεγαλύτερο χρέος από το σημερινό. Με τη δραχμή και τη χώρα σε κρίση θα επιστρέφαμε σε επιτόκια 25-40% έναντι 11-12% με τα σημερινά δεδομένα των σπρεντς και 5% τα τοκογλυφικά επιτόκια από την Τρόικα.

Με ένα δημόσιο χρέος 400 δισ. ευρώ λοιπόν και επιτόκια 25% κάθε χρόνο, θα χρειαζόμασταν έσοδα δυο προϋπολογισμών προ κρίσης μόνο για τους τόκους.

Σύμφωνα με συγκλίνουσες εκτιμήσεις των αναλυτών οι επιπτώσεις εξόδου από το ευρώ είναι:

-Αύξηση επιτοκίων στο 40%
-Αύξηση πληθωρισμού στο 50%
-Διπλασιασμός εξωτερικού χρέους και μείωση του ΑΕΠ στο μισό
-Συναλλαγματική ισοτιμία Ευρώ / Δραχμής: 1:1500
-Διπλασιασμός τιμών ειδών πρώτης ανάγκης και μείωση στο μισό της αγοραστικής δύναμης των καταναλωτών. Πχ Αύξηση της βενζίνης απο €2 σε €4.

Η επιστροφή στη δραχμή µε ταυτόχρονη υποτίμηση του νομίσματος (τουλάχιστον κατά 50%) θα σήμαινε ότι για την αγορά προϊόντος αξίας 1 ευρώ οι Έλληνες θα πρέπει να πληρώνουν στην καλύτερη περίπτωση 511,125 δραχμές και στη χειρότερη 1.500 δρχ. αντί για 340,75 δραχμές που είναι η κλειδωμένη ισοτιμία µε την οποία η χώρα μπήκε στο ευρώ το 2001.

Οι μισθοί και οι συντάξεις, τα κάθε είδους επιδόματα εξανεμίζονται άμεσα καθώς το 70% των καταναλωτικών προϊόντων, το καλάθι της νοικοκυράς, είναι εισαγόμενα και επομένως οι τιμές τους θα διπλασιαστούν.

Ακόµη και το επιχείρημα της βελτίωσης της ανταγωνιστικότητας που προβάλλεται δεν ευσταθεί ουσιαστικά για το ελληνικό µοντέλο, αφού η Ελλάδα εισάγει το μεγαλύτερο μέρος όσων καταναλώνει.

Ενδεικτικό, όπως επισημαίνουν εκπρόσωποι της αγοράς, είναι το γεγονός ότι η λειτουργία της ελληνικής οικονομίας είναι εξαρτημένη κατά 70% από τις εισαγωγές. Επιπλέον η κατάσταση αυτή θα οδηγούσε σε παύση των χρηματοδοτήσεων προς επιχειρήσεις και νοικοκυριά και ραγδαία αύξηση των επιτοκίων.

Όσον αφορά τα δάνεια, μπορεί το κεφάλαιο να μετατραπεί από ευρώ σε δραχμές, τα χαμηλά όμως επιτόκια στα οποία έχουμε συνηθίσει θα αποτελέσουν παρελθόν. Οφέλη, όπως σημειώνεται, θα υπήρχαν στον τουρισμό, σε µια όμως χώρα που θα θύμιζε έναν πολύ φθηνό προορισμό και όχι µία χώρα ευρωπαϊκού επιπέδου