Έδωσαν το αφορολόγητο για να «εξευμενίσουν» το ΔΝΤ

Του Αλέξη Ρωμανού

Σε ένα περιβάλλον ασφυκτικής πίεσης, η κυβέρνηση αναζητεί μια συμβιβαστική λύση, που θα καλύψει ικανοποιητικά τις απαιτήσεις του ΔΝΤ για προκαταβολική νομοθέτηση μέτρων, ώστε να κλείσει η αξιολόγηση στις 20 Φεβρουαρίου ή, το αργότερο, στη συνεδρίαση του Eurogroup στις 20 Μαρτίου.

Τουλάχιστον δύο είναι τα σενάρια που εξετάζονται προς την κατεύθυνση αυτή:

-Να κατατεθεί γρήγορα στη Βουλή

το νέο Μεσοπρόθεσμο Πρόγραμμα, για την περίοδο έως και το 2020, όπου θα ενσωματώνονται προβλέψεις για διατήρηση του πρωτογενούς πλεονάσματος στο 3,5% και θα προβλέπεται η ενεργοποίηση ενός νέου δημοσιονομικού «κόφτη», σε περίπτωση απόκλισης από τον στόχο. Ο νέος μηχανισμός αυξημένων εγγυήσεων θα προβλέπει διόρθωση αποκλίσεων με τα μέτρα που έχει ζητήσει το Ταμείο, δηλαδή μείωση στο αφορολόγητο όριο και στις κύριες συντάξεις.
-Να δεχθεί η κυβέρνηση να νομοθετήσει προκαταβολικά για το 2019, όπως ζητεί το Ταμείο, μόνο τη μείωση του αφορολόγητου ορίου, η οποία θα τελεί υπό την αίρεση της επίτευξης του στόχου για το πλεόνασμα, δηλαδή δεν θα ενεργοποιείται παρά μόνο εάν υπάρχουν αποκλίσεις.

Ήδη, τα σενάρια θέλουν τις δύο πλευρές κοντά σε συμφωνία για μείωση του αφορολόγητου στα 6.000 ευρώ, από 8.636 ευρώ σήμερα, αλλά και για πλεονάσματα 3,% έως το 2023 και 3% έως το 2028.

Σε ότι αφορά στο αφορολόγητο, αυτό θα τεθεί σε εφαρμογή από την 1η Ιανουαρίου 2018, γεγονός που σημαίνει ότι για την εφαρμογή του μέτρου θα ληφθούν υπόψη τα εισοδήματα του 2017.

Οι δανειστές στέλνουν ουσιαστικά τελεσίγραφο στην ελληνική κυβέρνηση, καθώς θέτουν ως προϋπόθεση για την επιστροφή του κλιμακίου των θεσμών στην Αθήνα την νομοθέτηση όλων των μέτρων.

Σε συνέχεια του Eurogroup της 20ης Φεβρουαρίου, το κουαρτέτο των θεσμών διαμηνύει ότι δεν πρόκειται να επιστρέψει στην Αθήνα, αν δεν ψηφιστούν τα προληπτικά μέτρα για το διάστημα 2019-2020, ήτοι για μετά την ολοκλήρωση του προγράμματος διάσωσης της χώρας - ολοκληρώνεται το 2018.

Η ελληνική κυβέρνηση θέλει η αξιολόγηση να ολοκληρωθεί πριν τον Μάρτιο του 2017, ώστε τα ελληνικά ομόλογα να συμπεριληφθούν στο QE της ΕΚΤ και τελικά η χώρα να επιστρέψει στις αγορές ομολόγων έως το τέλος του έτους.

«Αλλά ακόμη και εάν η Αθήνα και οι πιστωτές της καταλήξουν σε συμφωνία, υπάρχει η πιθανότητα η ΕΚΤ να μην συμπεριλάβει τα ελληνικά ομόλογα στο πρόγραμμα, λόγω των αμφιβολιών της σχετικά με τη βιωσιμότητα του ελληνικού χρέους» αναφέρεται στην ίδια ανάλυση.

Από την πλευρά τους, οι πιστωτές της Ελλάδας θα ήθελαν να ολοκληρώσουν τις διαπραγματεύσεις πριν τις εκλογές σε αρκετές ευρωπαϊκές χώρες, αρχής γενομένης με τις ολλανδικές τον Μάρτιο του 2017.

Επισημαίνεται ότι ακολουθούν οι εκλογές σε Γαλλία (Απρίλιος 2017) και σε Γερμανία (Σεπτέμβριος 2017).

Το χειρότερο είναι ότι πλέον οι προσδοκίες δεν ακουμπάνε σε κάποια ημερομηνία ορόσημο, καθώς ακόμα και το ενδεχόμενο ολοκλήρωσης της αξιολόγησης στο επόμενο Eurogroup (20 Φεβρουαρίου) φαίνεται να απομακρύνεται.

Η μη ύπαρξη χρονοδιαγράμματος σε συνάρτηση με τα πολιτικά γεγονότα που ακολουθούν στην Ευρώπη, καθιστούν όχι μόνο επείγουσα αλλά και ιδιαίτερα δύσκολη την διαδικασία του κλεισίματος της αξιολόγησης, έχοντας παράλληλα και μια ανεπίσημη δυσμενή αξιολόγηση βιωσιμότητας του Ελληνικού χρέους.

Η διατύπωση των προβληματισμών του ΔΝΤ, εφόσον αποκτήσει επίσημη έκφραση, ουσιαστικά θέτει εκτός την συμμετοχή του από το πρόγραμμα, βάζοντας ένα ακόμα εμπόδιο στην πορεία της διαπραγμάτευσης με τους Ευρωπαίους.

Μοιραία πλέον, επανέρχονται σενάρια τα οποία αφορούν και τις πολιτικές εξελίξεις στην Ελλάδα. Η καθυστέρηση ωστόσο έχει ημερομηνία λήξης η οποία δεν μπορεί να επεκταθεί πέραν του Απριλίου.

Αν υποτεθεί ότι τα κέρδη της Τράπεζας της Ελλάδος (1,1 δισ. ευρώ περίπου) θα χρηματοδοτήσουν την λήξη των ομολόγων του Φεβρουαρίου (1,6 δισ. ευρώ) οι λήξεις του Απριλίου φαίνεται ότι θα έχουν μια πιο οριστική σημασία. Η Ελλάδα θα πρέπει να πληρώσει 1,5 δισ. ευρώ σε διάφορες λήξεις ομολόγων ως τις 20 Απριλίου, σε περίοδο όπου οι τουριστικές εισροές και τα έσοδα από την φορολογία δεν είναι ικανά να υποστηρίξουν ολοσχερώς τις δανειακές ανάγκες του Κράτους.

Επομένως, οδεύοντας προς το Μάρτιο χωρίς την 2η αξιολόγηση, τα σενάρια προσφυγής στις κάλπες θα αρχίσουν να αποκτούν πιο ρεαλιστικές πιθανότητες.