«Αποκατάσταση της Δημοκρατίας» ή «πολιτική μεταβολή»;

«Γιόρταζαν» τα σαράντα χρόνια από την αποκατάσταση της Δημοκρατίας. Επιτρέψτε μου να μιλάω για την αποκατάσταση του κοινοβουλευτισμού. Η Δημοκρατία είναι πολύ σπουδαία έννοια για να λέμε ότι αποκαταστάθηκε επειδή ο Γκιρτζίκης μπροστά στα σκούρα παρέδωσε την εξουσία στους πολιτικούς και επειδή ο Ευάγγελος Αβέρωφ με ένα τηλεφώνημα έφαγε στην στροφή τον Παναγιώτη Κανελλόπουλο και έφερε στην Ελλάδα τον Καραμανλή για να ορκιστεί πρωθυπουργός.

Η χούντα έχανε το παιχνίδι,

η Κύπρος χανόταν κάτω από την μπότα του Ατίλα και ο Κίσιγκερ από το βράδυ της 23ης Ιουλίου μιλούσε για «πολιτική μεταβολή στην Ελλάδα». Το ήξερε και το δήλωνε δημόσια μια μέρα πριν. Η χούντα των συνταγματαρχών και του Ιωαννίδη είχε ολοκληρώσει την προδοτική αποστολή της και δεν χρησίμευε πια στους υπερατλαντικούς πάτρωνές της. Έτσι επήλθε «πολιτική μεταβολή». Είδατε τι ωραία το διατύπωσε ο τότε υπουργός Εξωτερικών των Ηνωμένων Πολιτειών. Ούτε αποκατάσταση της Δημοκρατίας ούτε μεταπολίτευση και άλλα τέτοια. Μια πολιτική μεταβολή, αναγκαία για να μην χαθεί ο έλεγχος και βγει στο προσκήνιο ο απρόβλεπτος λαικός παράγοντας.

Εκείνη την περίοδο στην ελεύθερη Κύπρο κάθε μέρα είχαμε μαζικές διαδηλώσεις κατά των αμερικανών που υποκίνησαν το πραξικόπημα και άνοιξαν τον δρόμο στους Τούρκους για να καταλάβουν το μισό νησί. Το ίδιο και στην Ελλάδα. Τα αντιαμερικανικά συνθήματα κυριαρχούσαν στις διαδηλώσεις. Το σύνθημα «ΝΑΤΟ, ΣΙΑ Προδοσία» δονούσε την ατμόσφαιρα. Έτσι έγινε η πολιτική μεταβολή με τον σχηματισμό κυβέρνησης «Εθνικής Ενότητος». Άλλο παραμύθι κι αυτό. Ήταν κυβέρνηση στελεχών του δεξιόστροφου Κέντρου και της καθαρόαιμης Δεξιάς. Η Αριστερά και το ΚΚΕ απουσίαζαν. Αλλά είπαμε, για μια πολιτική μεταβολή επρόκειτο.

Πίσω τώρα στους σημαιοστολισμένους της γιορτής για την «Αποκατάσταση της Δημοκρατίας». Ήρθαν, φωτογραφήθηκαν, έκαναν δηλώσεις και απήλθαν. Επρόκειτο για ένα σουαρέ της καλοζωισμένης πολιτικής ελίτ της χώρας με κάποιες τιμητικές εξαιρέσεις. Αναφέρομαι κυρίως στους αγωνιστές κατά της χούντας που φυλακίστηκαν και εξορίστηκαν από το καθεστώς των συνταγματαρχών. Το αναφέρω γιατί υπήρξαν και τέτοιοι ανάμεσα στους προσκεκλημένους της δεξίωσης του Προέδρου της Δημοκρατίας.

Τώρα, για ποια Δημοκρατία αξίζει να κάνουμε λόγο όταν ακόμα και οι νόμοι γράφονται πρώτα στα αγγλικά και στη συνέχεια μεταφράζονται στην ελληνική για να ψηφιστούν στην Βουλή από βουλευτές που δεν προλαβαίνουν καν να τους διαβάσουν; Πως είναι δυνατό να μιλάμε για Δημοκρατία όταν ο λαός ψηφίζει «ΟΧΙ» στο δημοψήφισμα και η κυβέρνηση την άλλη μέρα το μετατρέπει σε «ναι»; Πως είναι δυνατό να μιλάμε για Δημοκρατία όταν οι εταίροι-δανειστές απαιτούν να παύσουν οι ποινικές διώξεις κατά του πρώην προέδρου της ΕΛΣΤΑΤ κ. Γεωργίου και μελών της διοίκησης του Ταμείου Χρηματοπιστωτικής σταθερότητας και η κυβέρνηση δεσμεύεται ότι θα το κάνει; Μα, διάολε, αυτό δεν είναι κατάφωρη παραβίαση της ανεξαρτησίας της Ελληνικής Δικαιοσύνης; Γι αυτή την ξεφτίλα δεν ακούσαμε να διαμαρτύρεται η αντιπολίτευση ούτε είπε κάτι σχετικό η λαλίστατη τον τελευταίο καιρό Ένωση Δικαστών και Εισαγγελέων…

Σαράντα τρία χρόνια μετά δεν δικαιούται το κυρίαρχο πολιτικό σύστημα να γιορτάζει για την αποκατάσταση της Δημοκρατίας. Στην χώρα μας έχει εγκαθιδρυθεί η επιτροπεία των δανειστών. Όπως τότε είχαμε απλά μια πολιτική μεταβολή έτσι και τώρα έχουμε μια κατά επίφαση δημοκρατία. Μια κατ΄ επίφαση δημοκρατία που σπρώχνει τους πολλούς στο κοινωνικό περιθώριο και συγκεντρώνει τον πλούτο στα χέρια των λίγων…