Άγγελος Παπαδημητρίου αποκλειστικά στο pagenews.gr: "Η αγάπη δε χρειάζεται μνήμη"

Ο Άγγελος Παπαδημητρίου, είναι ένας γλυκύς suis generis εικαστικός, ηθοποιός, τραγουδιστής και περφόμερ. Πρόκειται για μια πληθωρική προσωπικότητα που έχει καρδιά και τρέλα παιδιού. Διαθέτει τιμιότητα στις συναλλαγές του, είναι ευγενής και αφήνει το στίγμα του όπου βρεθεί. Μιλάει στo pagenews.gr για τη ζωή, την αγάπη, το χιούμορ, την καλοσύνη, την τέχνη και την Ελλάδα μας.

Συνέντευξη στην Έπη Τρίμη

Διαπιστώνω μέσω Facebook πως παίζεις με τη ζωή. Από πού αντλείς τόση ενέργεια;

Θα το ρωτούσες ποτέ αυτό σε μια γάτα, σ ένα πουλί...που πρωί-πρωί είναι ευδιάθετα; Eμένα μου φαίνεται το πιο φυσικό πράγμα ! Το αντίθετο με βάζει σε υποψίες, ότι δηλαδή παίζονται παιχνίδια ναρκισσιστικά και εγωιστικά κόντρα στην πραγματική μας φύση. Το αντικείμενο του παιχνιδιού δεν έχει και πολύ μεγάλη σημασία...σήμερα αυτό αύριο κάτι άλλο...επικοινωνία να γίνεται...με τους άλλους…

Τι ρόλο παίζει η αγάπη στη ζωή σου; Για να είμαι πιο σαφής νιώθω πως ένα πέπλο αγάπης έπεσε πάνω σου και είναι απολύτως ειλικρινές. Ψυχανεμίζομαι πως πηγάζει για τον Άγγελο και όχι για τον καταξιωμένο κύριο Παπαδημητρίου. Θα θέλαμε τις σκέψεις σου.

Η αγάπη δεν είναι τίποτα άλλο από ένα είδος καλής συμπεριφοράς...Πέρα από τις φιλοσοφικές διαστάσεις του θέματος, αν κατανοήσουμε πόσο κουραστικό και αγχωτικό είναι το να είσαι κακός, πρέπει να είσαι το λιγότερο ανόητος για να ακολουθήσεις το δρόμο της κακίας...άσε που έχεις και το κεφάλι σου ήσυχο γιατί η αγάπη δεν χρειάζεται μνήμη...όλα ενώνονται σε μια πνοή...ενώ το αντίθετο σε μπλέκει τόσο πολύ που στο τέλος χάνεις και τον εαυτόν σου...ε τόσο χαζός δεν είμαι (ακόμα)...

Σε συνέχεια της ως άνω ερώτησής μου η ρήση: «μ’ αγαπάνε άρα μπορώ και εγώ ν’ αγαπώ», είναι μια σκέψη που κάνω καθημερινά. Η αγάπη διδάσκεται ή αναβλύζει ανεξέλεγκτα από μέσα μας;

Η αγάπη είναι παιχνίδι για δυο. Είναι μια μπάλα, μου την πετάς σου την πετώ μου την ξανά-πετάς κι ανταποδίδω...κάποιες φορές μάς φεύγει από τα χέρια...αν θέλουμε να συνεχιστεί το παιχνίδι σκύβουμε και τη μαζεύουμε από χάμω ( όπως θα λέγαμε κι εμείς οι χαμουτζήδες...)

Το χιούμορ και η ευρυμάθειά σου φαίνονται μέσα από τις αναρτήσεις σου και τις συνεντεύξεις που κατά καιρούς παραχωρείς. Ποια είναι τα κριτήρια για να δώσεις μια συνέντευξη σ’ ένα δημοσιογράφο;

Σιγά...αλίμονο αν στα εξήντα-πέντε σου δεν έχεις κατακτήσει γνώσεις και χιούμορ κι όσο αυξάνεται η γνώση τόσο το χιούμορ σε σώζει από τις δυσάρεστες παρενέργειές της που είναι προπάντων η έλλειψη σεμνότητας. Όσο για τις συνεντεύξεις προσπαθώ να απαντώ όπως κι όταν με ρωτάνε στο δρόμο : μήπως έχετε ώρα ; (και εννοούν μόνο αυτό ! )

Η ζωή είναι τέχνη ή η τέχνη ζωή;

Είναι ακριβώς το ίδιο πράγμα. Ούτε καν οι δυο όψεις του ίδιου νομίσματος .Έχει μπει τόσο μέσα η μια στην άλλη που είναι αδύνατον να τις ξεδιαλύνεις...κι αυτό είναι από τις μεγάλες κατακτήσεις της εποχής μας.

Είσαι ηθοποιός, τραγουδιστής και εικαστικός με πολύπλευρη παρουσία στις τέχνες. Πώς θα ήθελες να αφήσεις το στίγμα σου ως άνθρωπος και ως καλλιτέχνης; Συγκλίνουν μεταξύ τους;

Θα μαι πολύ ευτυχής "εκεί" αν θα με θυμούνται σαν κάποιον που κάτι κατάλαβε από την Ζωή και το σπουδαιότερο που προσπάθησε να το μοιραστεί με τους άλλους...;

Στην Ελλάδα ζήσαμε πολυτελέστερα απ’ όσο μας επέτρεπαν τα μέσα μας, πέρα δηλαδή από τις οικονομικές μας δυνατότητες και τις ψυχικές μας ικανότητες. Πιστεύεις πως διδαχτήκαμε από τα λάθη μας;

Ο Ελληνικός πολιτισμός είναι ,ήταν και θα είναι συνυφασμένος με τη φτώχεια. Για να το καταλάβουμε καλύτερα αυτό δεν έχουμε παρά να τον συγκρίνουμε με τον Ρωμαϊκό. Επομένως, όσο υπάρχει Ελληνική έκφραση δεν κινδυνεύουμε από ξιπασμούς και αμετροέπεια… το αντίθετο που περάσαμε όλοι μας… θα το θυμόμαστε σαν έναν εφιάλτη.

Ο αείμνηστος Γιάννης Τσαρούχης είχε πει: «μόνο με παραμύθια κατακτώνται οι άνθρωποι». Σε βρίσκει σύμφωνο;

Ναι, έχει απόλυτο δίκιο...είναι όμως σαν να λες : με μαχαίρι σφάζονται οι άνθρωποι ! χαίρω πολύ ! και ο φόνος ,και η κατάκτηση...είναι έγκλημα ακόμα κι όταν γίνονται με την συναίνεση του θύματος...

Η τέχνη είναι προνόμιο των πλουσίων;

Αποδεδειγμένα στις μέρες μας αυτό το είδος Τέχνης ανθεί...αλλά μπορώ να σας εγγυηθώ από πρώτο χέρι ότι το λιγότερο, είναι βαρετό...δεν βλέπετε πως όλοι οι καλλιτέχνες αποζητούν την αγάπη του κόσμου σαν τρελοί...στο μοίρασμα κρύβεται η χαρά της δημιουργίας...

Τα γράμματα, η ζωγραφική, η γλυπτική και οι κάθε είδους τέχνες πρέπει να πηγαίνουν χέρι-χέρι με όσα συμβαίνουν στην κοινωνία και στον ευρύτερο κόσμο;

Όλα θα γίνουν αρκεί ν’ αφήσουμε την Τέχνη ήσυχη χωρίς να την τσιγκλάμε με σκοπιμότητες, ιδιοτέλειες, ιδεολογίες...ο κόσμος θα βρει το τρόπο να την πλησιάσει...

Πώς θα ήθελες να δεις τα νιάτα μας στα 20 τους και στα 50 τους;

"Λεπτούς"

Κλείνοντας τη συνέντευξή μας τι λατρεύεις στην Ελλάδα, τι σε εξοργίζει και τι σε αφήνει άφωνο;

Στην Ελλάδα όλα τα λατρεύω, όλα μ’ εξοργίζουν κι όλα μ’ αφήνουν άφωνο !