Ξανά στον θάλαμο της αναμονής…

Γράφει ο Μανώλης Καλουδάς

Με ένα διαφορετικό πακέτο προτάσεων στις «βαλίτσες» τους έφτασαν στις Βρυξέλλες, για το σημερινό Eurogroup, οι Ευκλείδης Τσακαλώτος και Γιώργος Χουλιαράκης. Σύμφωνα με κυβερνητική πηγή, η πρόταση της ελληνικής πλευράς είναι πολύ διαφορετικής λογικής από τις αντίστοιχες προηγούμενες και περιλαμβάνει – αν όλα πάνε καλά – και θετικές ειδήσεις.

Η κυβέρνηση φαίνεται να έχει επεξεργαστεί μυστικά ένα σχέδιο,

το οποίο θα έχει για πρώτη φορά και θετικό πρόσημο. Μπορεί, δηλαδή, αν επιτευχθεί σήμερα η πολιτική συμφωνία που επιδιώκει η ελληνική πλευρά να ακούσουμε στη συνέχεια και ευχάριστες εκπλήξεις πέραν των συνηθισμένων δυσάρεστων.

Η Ελλάδα επιδιώκει να υπάρξει στη σημερινή κρίσιμη συνεδρίαση πολιτική συμφωνία που θα κυμαίνεται σε τρεις βασικούς άξονες, τις μεταρρυθμίσεις, τα πρωτογενή πλεονάσματα και τα μεσοπρόθεσμα μέτρα για το χρέος. Η επίτευξη της συμφωνίας θα σηματοδοτήσει την επιστροφή των τεχνικών κλιμακίων στην Αθήνα, για να προχωρήσουν άμεσα οι διαπραγματεύσεις και το κλείσιμο της δεύτερης αξιολόγησης του ελληνικού προγράμματος.

Το κλίμα έχει πλέον αλλάξει – σε αντίθεση με τα όσα γράφονται και ακούγονται – και το σενάριο να επιτευχθεί σήμερα η πολιτική συμφωνία συγκεντρώνει αρκετές πιθανότητες.

Στην αλλαγή του κλίματος έχει συντελέσει κυρίως η αποδυνάμωση της ισχύος του Σόιμπλε. Δεν είναι τυχαίες οι χθεσινές δηλώσεις του πως δεν διατύπωσε ποτέ απειλές περί Grexit. Η άνοδος του υποψηφίου για την Καγκελαρία έχει ουσιαστικά πετάξει έξω από το σκηνικό τον υπουργό Οικονομικών της Γερμανίας, ο οποίος όπως όλοι γνωρίζουν δεν θα κρατήσει τη θέση του στη κυβέρνηση και το επόμενο διάστημα αναμένεται να εκδηλωθεί όλο το κλίμα δυσαρέσκειας που υπάρχει όλο αυτό τον καιρό και είχε παραμείνει ανεκδήλωτο.

Το δεύτερο σημαντικό στοιχείο είναι ότι η εκλογή του Τραμπ στον προεδρικό θώκο των ΗΠΑ έχει βοηθήσει να δυναμώσει η ιδέα της ενισχυμένης Ευρώπης.

Τρίτο και εξίσου σημαντικό στοιχείο είναι ο φόβος να επικρατήσουν στο μέλλον οι εθνικιστές ανά την Ευρώπη, οι οποίοι έχουν δυναμώσει τη θέση τους και τη φωνή τους λόγω των πολιτικών του Σόιμπλε και της Μέρκελ. Κάποιοι και όχι άδικα τους χαρακτηρίζουν ως θεμελιωτές της ακροδεξιάς ανόδου στην Ευρώπη.

Αυτοί οι τρεις λόγοι θα μπορούσαν να οδηγήσουν τα πράγματα σε μια πιο θετική εξέλιξη. Από την άλλη πλευρά, όμως, δεν πρέπει να αγνοούμε ότι σε κάθε ελληνική υποχώρηση οι δανειστές επανέρχονται με νέα σκληρότερα μέτρα και μπορεί να θελήσουν να ξαναπαίξουν για μία ακόμη φορά το γνωστό παιχνίδι των εκβιασμών, ίσως σε μία πιο ήπια μορφή. Άλλωστε, η επιμονή για τη θεσμοθέτηση προληπτικών μέτρων από μια κυβέρνηση είναι μία πρακτική που χαρακτηρίζει μια ακροδεξιά Ευρώπη, παρά μια δημοκρατική Ευρώπη.

Εν αναμονή λοιπόν των εξελίξεων…