Τέτοια μέρα άνοιγε ο μυθικός συναυλιακός χώρος της Αθήνας

Η είδηση το 2005 ότι θα έκλεινε το ΡΟΔΟΝ (συγκεκριμένα έκλεισε στις 19 Μαΐου) μας είχε σημαδέψει όλους, βασικά όλους τους μεταλο-ροκαδο-ποπ-ηλεκτρονικούς. Γιατί εκεί μέσα ανδρώθηκαν αρκετές γενιές μουσικόφιλων που είχαμε την ευκαιρία να ακούσουμε από μεγάλα διεθνή ονόματα μέχρι και άσημους εγχώριους τραγουδοποιούς ή κάποιους στα πρώτα τους βήματα.

Για αυτόν λοιπόν τον χώρο που είχαμε την τύχη κάποιες μεγαλύτερες γενιές να ζήσουμε, οι κουβέντες που ακολουθούν, ώστε να αναπολήσουμε λίγο τα χρόνια της αθωότητας και να περάσουμε στους νεώτερους λίγο την αίσθηση μιας ροκ

Ήταν 6 Νοεμβρίου όταν άνοιξε τις πόρτες του στο κοινό, ένα live-άδικο που έφερε το όνομα του προκατόχου του χώρου. ΡΟΔΟΝ ο κινηματογράφος που έπαιζε κάποτε ταινίες Β’ προβολής, ΡΟΔΟΝ LIVE! το νέο χειμερινό συναυλιακό στέκι, μια ιδέα του Φώτη Μπόμπολα (της γνωστής οικογενείας) να δημιουργήσει το αθηναϊκό Marquee της εποχής.

Την προηγούμενη μέρα της επίσημης πρώτης με τους Αυστραλούς Triffids, έπαιξε ένα θα λέγαμε σήμερα pre-party με το Δημήτρη Πουλικάκο και τους Άλλα Μαντάτα & Yeah!

Εκεί λοιπόν σε αυτόν τον σκοτεινό χώρο, με ένα μπαρ στα δεξιά, τουαλέτες στο υπόγειο, έναν εξώστη, ένα μικρό μπαρ-φουαγιέ, ένα κουβούκλιο για τον dj στα αριστερά και φυσικά την υπερυψωμένη σκηνή, ξεκίνησε η μικρή μεγάλη ιστορία αυτού του ιστορικού χώρου.

Το Ρόδον θα μπορούσαμε να πούμε ότι έβαλε τη χώρα μας στο συναυλιακό χάρτη πολλών ατζέντηδων που πλέον έστελναν καλλιτέχνες και στο απόγειο της καριέρας τους για μια ζωντανή εμφάνιση. Σκεφτείτε ότι τότε που δεν υπήρχε το ίντερνετ, ούτε κινητά τηλέφωνα παρά η φυσική παρουσία και συνάντηση προκειμένου να κλείσουν οι συναυλίες, που σημαίνει ότι έτρεχαν οι υπεύθυνοι του χώρου στο εξωτερικό για να μιλήσουν, να κλείσουν και να φτιάξουν το πρόγραμμα της σεζόν.

Ο χώρος αυτός επιπλέον έγινε στα πρότυπα του εξωτερικού. Δεν υπήρχαν τα ντου που γινόντουσαν στα στάδια, που σημαίνει ότι οι τσαμπατζήδες δεν έβγαζαν άκρη και φυσικά δεν έμπαιναν, ενώ ο έλεγχος –βλέπε πόρτα- κρατούσε το τρελοκοινό σε μία ηρεμία. Όταν λέμε βέβαια τρελοκοινό μιλάμε για την πιο ζωντανή και εναλλακτική νεολαία της εποχής: από πανκιά και μεταλάδες, μέχρι ροκάδες και ηλεκτρονικούς.

Εκεί λοιπόν εμφανιζόντουσαν μεγάλα ονόματα που μέχρι τότε και σε ελάχιστες περιπτώσεις είχαν την ευκαιρία να δουν οι Αθηναίοι και όχι μόνο. Εκεί λοιπόν ιδρύεται η εταιρεία Άνωση και φτιάχνει το Ρόδον των 1.500 ατόμων χωρητικότητας.

Εκεί έπαιξαν πέρα από το ποδαρικό των Triffids και οι Creeps, Paul Roland, John Cale, Yo La Tengo, TV Personalities, Nikki Sudden, Nick Gravenites, Gun Club, Opal, Steel Pulse, Pere Ubu, New Model Army, Sonic Youth, Steppes, Residents, Go Betweens, Fall, Jonathan Richman (με τους Modern Lovers), The Damned, Alvin Lee, Died Pretty, Μarianne Faithfull, Screamin’ Jay Hawkins, The Walkabouts και φυσικά Iggy Pop.Θέλετε και άλλα; Moby, Faithless, Dream Theater αλλά και οι Raining Pleasure, όπου έγινε χαμός. Μα και ποιος μπορεί να ξεχάσει τα ιστορικά live των Ramones, Wayne Hussey (Mission), Paradise Lost και φυσικά τους Motorhead ή έστω τον Lemmy μόνο του και πολλούς ακόμα. Και εδώ ερχόμαστε και στην άλλη κατηγορία των μέταλ συναυλιών.

Όλη η αφρόκρεμα του μέταλ με ιστορικές συναυλίες των Sepultura, Annihilator, Kreator, Αccept, Blind Guardian, Sodom και με τους Iced Earth να επιλέγουν το χώρο για να ηχογραφήσουν live το άλμπουμ τους,.

Αλλά μην ξεχνάμε και τα 264 εισιτήρια που έκοψαν το Νοέμβρη του 1987 Οι Τρύπες, νέοι τότε στην πόλη της Αθήνας, που στη συνέχεια τους αγκάλιασε και γέμιζαν στάδια. Πέρα από τις Τρύπες, πέρασαν και όλα τα μεγάλα ελληνικά συγκροτήματα της εποχής όπως οι Πυξ Λαξ, τα Ξύλινα Σπαθιά, τα Διάφανα Κρίνα, η Λευκή Συμφωνία, ο Δημήτρης Πουλικάκος, ο Τζίμης Πανούσης, οι Ενδελέχεια αλλά και ο Κωνσταντίνος Β και πολλοί πολλοί άλλοι.

Πλέον στη θέση του βρίσκεται ένα σούπερ μάρκετ… Εκεί που κάποτε δήλωνε ο μεγάλος Eric Burdon ότι αποτελούσε το κορυφαίο μουσικό κλαμπ στον κόσμο!