Η ονειρική διαχρονικότητα του φωτογράφου Davis Ayer (εικόνες)

Ο Davis Ayer γεννήθηκε και μεγάλωσε στο Όστιν του Τέξας. Άρχισε να τραβά φωτογραφίες το 2007.

Αναπολεί την αρχή: «Νομίζω ότι είναι σαν τις ιστορίες που διηγούνται όλοι: «ο πατέρας μου είχε μια παλιά Canon AE-1», με την οποία συνήθιζα να παίζω, αλλά στην πραγματικότητα δεν σκεφτόμουν τη φωτογραφία, το έκανα λίγο για διασκέδαση».

A post shared by Davis Ayer (@davisayer) on Mar 7, 2017 at 12:05pm PST

Σύντομα, γνώρισε τον κόσμο του αναλογικού φιλμ και τη δουλειά

καλλιτεχνών σαν τον Steven Shore, τον Joel Sternfeld και τον Andreas Gursky.

A post shared by Davis Ayer (@davisayer) on Feb 4, 2017 at 4:19pm PST

«Ξέρετε, το 2013, αφήνοντας την πόλη που γεννήθηκα για πρώτη φορά, και τον αχανή αυτόν τόπο, έγινα ένας έγκλειστος στον εαυτό μου, σε κατάθλιψη… κατά κάποιον τρόπο είδα αυτά τα συναισθήματα σαν έναν τρόπο να τα χρησιμοποιήσω στην τέχνη κι έτσι καταδύθηκα μέσα μου κι άρχισα να καταπιάνομαι με διαδικασίες και να πειραματίζομαι με καινούργιες ιδέες, τρόπους να πειράζω μια φωτογραφία ή να τραβάω μια φωτογραφία» εξομολογείται, σχετικά με τη διαδικασία που τον οδήγησε στη σημερινή αισθητική επιλογή.

A post shared by Davis Ayer (@davisayer) on Feb 25, 2017 at 2:42pm PST

Οι νοσταλγικές αποχρώσεις, η ονειρική αισθητική, η χρήση διπλής έκθεσης, ανακλάσεων φωτός και παρεμβάσεων με χημικά μέσα βρίσκονται στην καρδιά της αντίληψης που έχει ο Davis Ayer για την ομορφιά.

A post shared by Davis Ayer (@davisayer) on Feb 23, 2017 at 8:40am PST

Υπάρχει μια διαχρονικότητα στη δουλειά του. Αν και οι φωτογραφίες του ενέχουν καρέ από κινηματογραφικές ταινίες του παρελθόντος, η ψυχεδελική βεντάλια των χρωμάτων του τείνει προς το μέλλον.

A post shared by Davis Ayer (@davisayer) on Feb 8, 2017 at 5:59pm PST

A post shared by Davis Ayer (@davisayer) on Feb 6, 2017 at 9:16pm PST

A post shared by Davis Ayer (@davisayer) on Dec 29, 2016 at 10:17am PST

A post shared by Davis Ayer (@davisayer) on Dec 8, 2016 at 9:50am PST