Δημήτρης Σταράκης: Η σφαγή της Κρήτης

Μπορεί τα κουμπούρια να έχουν ελάχιστο ρόλο στην καθημερινότητα της Κρήτης, αλλά τα θύματα της σφαγής της συνεχίζουν να φέρνουν πόνο στα κοντινά τους πρόσωπα.

Νέα θύματα, το αίμα των οποίων πάγωσε στην άσφαλτο. Νέος πόνος, νέος θρήνος, νέα αναθέματα. Το συναίσθημα στα ύψη, τα πρωτοσέλιδα και τα διαδικτυακά άρθρα θα φουντώσουν (όπως και αυτό εδώ που διαβάζετε) και μετά, θα ξεχάσουμε. Εμείς, όχι οι άνθρωποι των θυμάτων του Τέρατος που λέγεται

Βόρειος Οδικός Άξονας Κρήτης (ΒΟΑΚ). Ένα από τα πιο φονικά σημεία της Ελλάδας. Σύμφωνα με τα ανατριχιαστικά στοιχεία που έδωσε o Σύλλογος για την Πρόληψη των Τροχαίων Ατυχημάτων (Ε.ΣΥ.ΠΡΟΤ.Α.), 481 άνθρωποι έχουν χάσει τη ζωή τους στον Βόρειο Οδικό Άξονα Κρήτης το διάστημα 2000-2016. Η Κρήτη έχει υπερδιπλάσιους νεκρούς (χωρίς να υπολογίζονται καν οι τραυματίες) από βασικές κεντρικές αρτηρίες της χώρας, όπως είναι η εθνική οδός Κορίνθου-Θεσσαλονίκης, αλλά αυτό δε φαίνεται να συγκινεί κανέναν.

Τίποτα δεν άλλαξε με στιγμιαία αναθέματα και μετάθεση των αιτημάτων στους άλλους. Οι τυφλές κατηγορίες περί πολιτικών ευθυνών έχουν γίνει μία βολική συνήθεια απ’ όλους όσοι οδηγούμε στο δρόμο του θανάτου. Στην πραγματικότητα, δεν υπάρχει συντονισμένη πίεση απέναντι στους εκπροσώπους του νησιού ή στην κεντρική εξουσία για τον ΒΟΑΚ. Το πέταλο του Μαλιακού ευτυχώς φτιάχτηκε, η Εγνατία Οδός προχώρησε και την θαυμάζουμε όλες και όλοι, αλλά τίποτα από αυτά τα έργα δεν έγινε δίχως πίεση «και από τα κάτω». Στο νησί όμως, θυμιάζουμε, βολευόμαστε με ψεύτικες εξαγγελίες και μαζεύουμε υπογραφές.

Στην Κρήτη υπάρχει Σύλλογος Αρωγής και Αλληλεγγύης Οικογενειών Θυμάτων Τροχαίων Δυστυχημάτων Περιφέρειας Κρήτης «Άγιος Χριστόφορος», δείχνοντας την υπαρκτή και σημαντική ανάγκη των ανθρώπων να διαχειριστούν τα τραύματα που έχει επιφέρει η αδιανόητη καθήλωση οδικής συμπεριφοράς σε ένα δρόμο που σε λίγο καιρό θα επέχει θέση μουσειακού δημιουργήματος εξαιτίας της παλαιότητας του. Όσο όμως και αν μοχθούν οι κρητικοί για την αλλαγή της οδικής συμπεριφοράς (και καλά κάνουν), τόσο θα διαπιστώνουν ότι, ακόμα και όλοι αν οδηγήσουμε άρτια στον ΒΟΑΚ, ο κίνδυνος δεν ελαττώνεται δραματικά σε ένα δρόμο χωρίς διαχωριστικό διάζωμα. Τρανό παράδειγμα, το σημερινό ατύχημα στην Αγία Πελαγία, όταν το μοιραίο αυτοκίνητο έφυγε από το δρόμο εξαιτίας της ολισθηρότητας του οδοστρώματος.

Παράλληλα, οι επίσημοι πολιτικοί φορείς της Κρήτης έχουν εμπλακεί σε διάφορους συλλόγους για την υποστήριξη των θυμάτων, με αποτέλεσμα να διατηρούν ένα αμφίσημο αποτέλεσμα στην τοπική κοινή γνώμη. Έτσι, από τη μία μέσω των εκπροσώπων αυτών των αρχών δεν έχει επέλθει ουσιαστική πίεση προς την κεντρική εξουσία για να προχωρήσει επιτέλους η ανακατασκευή του ΒΟΑΚ και από την άλλη, αυτοί οι πολιτικοί φορείς έρχονται να καταλαγιάσουν των πόνο των συγγενών με διάφορες συμβολικές πράξεις και να παράγουν έτσι την ευγνωμοσύνη τους. Έτσι, οι συγγενείς των θυμάτων βλέπουν τα όρια να θολώνουν και δεν ξέρουν ουσιαστικά προς τα που να πιέσουν και ενεργοποιηθούν προς δράσεις που θα φέρουν πιο ουσιαστικές λύσεις.

Χωρίς όμως συντονισμένες και δυναμικές, επίμονες προσπάθειες και από τους πολίτες των 4 νομών της Κρήτης, ανακατασκευή ΒΟΑΚ δεν πρόκειται να υπάρξει. Αυτό που θα συνεχίζει να υπάρχει στη θέση τους θα είναι η πνιγηρή απουσία φοιτητών ηλικίας 22 και 24 ετών, καθώς και η 45χρονη μητέρα της κοπέλας που χάθηκε στον «καταραμένο», από ανθρώπους και όχι από θεούς, δρόμο της Αγίας Πελαγίας.