Δημήτρης Σταράκης: Είσαι έγκυος στην ΕΕ; Απολύεσαι!

Και να λοιπόν που ήρθε η στιγμή για να μπει και η έγκυος γυναίκας στην κιμαδομηχανή του νεοφιλελεύθερου μοντέλου που δοξάζει η Ευρωπαϊκή Ένωση. Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο αποφάσισε να πει «ναι» στις απολύσεις εγκύων γυναικών, όταν ένας εργοδότης αποφασίζει να προβεί σε μαζικές απολύσεις. Θα ήταν πραγματικά γελοία αν δεν ήταν τραγική μια τέτοια είδηση. Δεκάδες έρευνες μας δείχνουν σήμερα τη σημασία της ύπαρξης ενός όσο το δυνατόν ασφαλέστερου περιβάλλοντος για τις γυναίκες που πρόκειται να φέρουν ένα παιδί στη ζωή. Ως ψυχολόγοι, εμείς γνωρίζουμε πόσο επηρεάζει

το έμβρυο η ψυχική αγωνία της μητέρας και πόση επίδραση έχουν στρεσογόνοι παράγοντες όπως η απόλυση κατά τη διαδικασία της εγκυμοσύνης. Για το Ευρωπαϊκό όμως δικαστήριο, δεν υπάρχει ούτε ψυχολογική έρευνα, ούτε «έγκυος γυναίκα» και στο τέλος, ούτε ανθρωπιά. Τα επιστημονικά συμπεράσματα θα πρέπει να συμβαδίζουν με το κυρίαρχο μοντέλο, αλλιώς δε λαμβάνονται υπόψη. Έτσι, λοιπόν, δεν υπάρχει έμβρυο, δεν υπάρχει μητέρα, αλλά ένα αντικείμενο που «πρέπει» να παράγει σιωπηλά και να βιώνει χωρίς κανένα δίχτυ προστασίας τον κίνδυνο απόλυσης, άρα απώλειας οικονομικών πόρων που θα βοηθήσουν και θα κάνουν πιο ομαλή πορεία προς τον τοκετό.

Το γελοίο του πράγματος μιας τέτοιας απόφασης φανερώνεται ακόμα πιο έντονα όταν διαβάζουμε έρευνες για την αύξηση του μέσου όρου ηλικίας στην Ευρώπη. Πάμπολλες δημοσιεύσεις μας δείχνουν ότι η γηραιά Ήπειρος είναι όντως γερασμένη. Και ερωτώ; Γιατί να μην είναι; Σε έναν κόσμο όπου ο εργοδότης μπορεί να πετά στο δρόμο μια γυναίκα που κυοφορεί, ποιο νόημα έχει η γυναίκα να σηκώσει αυτό το βάρος χωρίς μία ελάχιστη κάλυψη; Το κοινωνικό κράτος που συστάθηκε στην Ευρώπη μετά το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου δέχθηκε άλλη μία γερή ριπή στα πόδια του.

Είσαι έγκυος; Δε μας ενδιαφέρει. Μετρά το ότι «δε βγαίνουν τα νούμερα». Μετρά το ότι η εγκυμοσύνη σου είναι ασύμφορη. «Είμαι εξάρτημα εγώ της μηχανής σας, κι ο γιος μου τ’ ανταλλακτικό» μας τραγουδούσε προφητικά η Ελένη Βιτάλη. Να λοιπόν που έφτασε η μέρα όπου η γυναίκα δέχεται άλλο ένα πλήγμα από ένα δικαστήριο, το οποίο υποτίθεται ότι αποφασίζει με γνώμονα το κοινό συμφέρον (εδώ γελάμε), για να την κατασκευάσει ως ένα εύκολα αντικαταστάσιμο ανταλλακτικό.

Η Ευρωπαϊκή Ένωση εμφανίζεται θεματοφύλακας των ανθρώπινων δικαιωμάτων, των αρχών του Διαφωτισμού και εγγυητής της σταθερότητας. Μιας σταθερότητας όμως των κερδών των εταιρειών και των φορολογικών παραδείσων, τη στιγμή όπου οι γυναίκες πολίτες της θα μπορούν να μείνουν στο δρόμο, χωρίς η ίδια η Ένωση να έχει δημιουργήσει συνθήκες για να γεννηθούν όσο το δυνατόν πιο ομαλά οι αυριανοί πολίτες της. «Είσαι έγκυος; Απολύεσαι!» Τόσο απλά. Αναρωτιέμαι ποιες θα είναι οι αντιδράσεις σε μια τέτοια απόφαση και, αν δεν αναχαιτιστεί, ποιο θα είναι το επόμενο βήμα. Μήπως το να επαναφέρουμε την παιδική εργασία με ένα πιο ζουζουνιάρικο, διασκεδαστικό όνομα;