Ανάλυση: Το φρένο στον άξονα Σόιμπλε και το τέλος στο αφήγημα των «τεμπέληδων Ελλήνων»

«Το πρόγραμμα της Ελλάδας είναι ένα δημοκρατικό σκάνδαλο. Αποφασίζοντας με τέτοιο τρόπο για τη μοίρα μιας χώρας, θίγουμε τις θεμελιώδεις επιλογές μιας χώρας», είχε πει σε συνέντευξή του, πριν από λίγες μέρες, ο Ευρωπαίος Επίτροπος οικονομικών, Πιερ Μοσκοβισι.

«Η λιτότητα διεύρυνε τις ανισότητες στην Ευρώπη. Όχι μόνο μεταξύ των κρατών μελών αλλά και μεταξύ των πολιτών στο εσωτερικό των κρατών μελών. Αυτή η Ευρώπη δεν μας αξίζει. Αυτή την Ευρώπη θέλουμε να την αλλάξουμε. Αυτή την Ευρώπη πρέπει να την αλλάξουμε», υπογράμμισε

Σε χθεσινό άρθρο της η γαλλική εφημερίδα Liberation, βάζει επίσης «ταφόπλακα» σε ένα αφήγημα 7 χρόνων και γράφει χαρακτηριστικά:

«Στο πρόσφατο παρελθόν, οι Έλληνες συγκρίνονταν με αδιόρθωτα τζιτζίκια και ήταν στιγματισμένοι για την κακοδιαχείρισή τους. «Μια χώρα αμελής», έκρινε τον Μάρτιο του 2010 ο ίδιος ο Μοσκοβισί στο μπλογκ του, μιλώντας για την Ελλάδα ως κουτσή πάπια, αυτή τη χώρα που έγινε στη συνέχεια μέλος των «γουρουνιών» της Ευρώπης: οι «PIGS», όπως αποκαλούσαν την Πορτογαλία, την Ιρλανδία, την Ελλάδα και την Ισπανία. Αλλά η ατμόσφαιρα άλλαξε: το ακρωνύμιο PIGS (γουρούνια) δεν είναι πια της μόδας. Αντί να αποκαλεί κάποιος πλέον τους Έλληνες κλέφτες ή τεμπέληδες, θεωρείται σωστό να χαιρετίζει τις «θυσίες» που έχουν κάνει. Στο Παρίσι, η νέα ανάλυση του Μακρόν καταγγέλλει δημόσια τα «κατεπείγοντα μέτρα» που επιβλήθηκαν στην Ελλάδα, υπό την πίεση των δανειστών. Δεν πρόκειται βέβαια για mea culpa, αλλά η Ελλάδα δεν στιγματίζεται πια.»

Είναι πλέον φανερό πως το αφήγημα των τεμπέληδων Ελλήνων που ζουνε πάνω απ’ τις δυνατότητές τους, το οποίο τροφοδότησαν και οι κυβερνήσεις Παπανδρέου, Παπαδήμου και Σαμαρά, μαζί με την επικουρική συμβολή «καταρτισμένων» από το ΔΝΤ δημοσιογράφων, πνέει τα λοίσθια.

Αυτό βέβαια δε σημαίνει πως βρισκόμαστε κοντά στην επιστροφή στην Ιθάκη, αλλά είναι πλέον προφανές πως οι «σειρήνες» της καταστροφής δεν μπορούν να πείσουν πλέον με το καταστροφικό «τραγούδι» τους.

Από αυτό το σημείο, μέχρι να χαρακτηρίζουμε τον Εμανουέλ Μακρόν ως τον άνθρωπο που θα αλλάξει την Ευρώπη, υπάρχει βέβαια μια μεγάλη απόσταση. Ο Μακρόν δεν είναι -ακόμα- τόσο ισχυρός απέναντι στην παντοδυναμία του «Άξονα Σόιμπλε». Το αντίθετο. Αυτό που έχει σημασία αυτή τη στιγμή, είναι να δούμε ποιες δυνάμεις θα συνταχθούν στη προφανή συμμαχία Μακρόν – Τσίπρα – Μοσκοβισι. Πιθανή παραμονή του Β. Σόιμπλε στη θέση του υπουργού Οικονομικών και μετά τις γερμανικές εκλογές, αναμένεται να περιπλέξει ακόμα περισσότερο την κατάσταση και να οδηγηθούμε σε μία πιο ανοιχτή σύγκρουση στους κόλπους της Ε.Ε.

Στο εσωτερικό μέτωπο τώρα. Την ώρα που ο Αλέξης Τσίπρας, έχει αρχίσει να «παίζει μπάλα» στο γήπεδο των επιχειρήσεων, της οικονομίας και των συνεχώς βελτιωμένων δημοσιονομικών δεικτών -κερδίζοντας συνεχώς πολιτικό χρόνο και χώρο- ο Κυριάκος Μητσοτάκης εγκλωβίζεται όλο και περισσότερο στην στενή ατζέντα της ακροδεξιάς – νεοφιλελεύθερης κλίκας που αποκτά ηγεμονικά ιδεολογικά χαρακτηριστικά στο συντηρητικό στρατόπεδο.

Επιπλέον, η ρητορική σύμπλευση και η -παραπάνω από φιλική- εικόνα του Έλληνα πρωθυπουργού και του Γάλλου προέδρου, όλο το προηγούμενο διήμερο, δίνει -μετά και την επίσκεψη Ομπάμα– επιπλέον πόντους στο ηγετικό του προφίλ του Αλ. Τσίπρα. Αν σε αυτό προσθέσουμε και τη σημερινή δήλωση του υπουργού Οικονομικών της Γαλλίας, Μπρούνο Λεμέρ, πως «Ο Τσίπρας είναι ένας πραγματικός ηγέτης«, τότε το πολιτικό παιχνίδι δυσκολεύει ακόμα περισσότερο για τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης.