Αχτσιόγλου προς ΔΝΤ: Δεν αποδεχόμαστε νέες μειώσεις συντάξεων

«Δεν μπορούμε να αποδεχθούμε την επιμονή του ΔΝΤ σε περαιτέρω μειώσεις των συντάξεων», αναφέρει η υπουργός Εργασίας Έφη Αχτσιόγλου σε επιστολή της προς τους Financial Times, καλωσορίζοντας πάντως τη θέση του ταμείου για ανάγκη ελάφρυνσης του ελληνικού χρέους.

Οι ηλικιωμένοι στην Ελλάδα είναι σε χειρότερη κατάσταση απ’ ό,τι οπουδήποτε αλλού

στην Ευρώπη διότι δεν έχουν πρόσβαση σε άλλες παροχές, αναφέρει η υπουργός προτρέποντας την επικεφαλής του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου Κριστίν Λαγκάρντ να ακούσει για το θέμα των συντάξεων στην Ελλάδα.

«Καθώς προετοιμαζόμαστε για τις διαπραγματεύσεις της επόμενης Δευτέρας ώστε να αποκτήσουμε την ελάφρυνση χρέους που χρειάζεται απεγνωσμένα η Ελλάδα, η αναγνώριση του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου πως είναι απαραίτητη για την ανάπτυξη δίνει ελπίδα.

Δεν μπορούμε να αποδεχθούμε την επιμονή του ΔΝΤ σε περαιτέρω μειώσεις των συντάξεων. Ως υπουργός Εργασίας πρέπει να απαντήσω, ελπίζοντας πως η γενική διευθύντρια του ΔΝΤ Κριστίν Λαγκάρντ θα ακούσει.

Μεταξύ των ισχυρισμών που έχουν γίνει κατά του συνταξιοδοτικού συστήματος της Ελλάδας, είναι πως η ηλικία συνταξιοδότησης είναι πολύ χαμηλή και οι συντάξεις πολύ υψηλές, κάτι που ενεργεί ως αντικίνητρο για την εργασία και την επιχειρηματικότητα.

Το αφήγημα για τις Ελληνικές συντάξεις καθοδηγείται από τις απαιτήσεις των δανειστών της χώρας. Αυτοί υποστηρίζουν πως το συνταξιοδοτικό σύστημα είναι υπερβολικά γενναιόδωρο και αποστραγγίζει την οικονομία. Βασίζεται στην ωμή στατιστική πως οι συντάξεις απαιτούν ετήσιες μεταφορές από τον κρατικό προϋπολογισμό περίπου 11% του ΑΕΠ στην Ελλάδα, συγκριτικά με το 2,25% που είναι ο μέσος όρος της ευρωζώνης.

Αυτή η σύγκριση είναι παραπλανητική. Μετά την εφαρμογή του νέου συνταξιοδοτικού νόμου το περασμένο έτος, η συνολική κρατική χρηματοδότηση των συντάξεων προβλέπεται σε λιγότερο από το 9% του ΑΕΠ. Επιπλέον, ο μέσος όρος της ευρωζώνης σχετίζεται αποκλειστικά με το κόστος της χρηματοδότησης των ελλειμμάτων του συνταξιοδοτικού συστήματος και όχι με το σύνολο των δαπανών.

Το συγκρίσιμο μέγεθος για την Ελλάδα είναι γύρω στο 5% του ΑΕΠ.

Η διαφορά δεν σχετίζεται με ένα υπερβολικά γενναιόδωρο συνταξιοδοτικό σύστημα. Είναι κυρίως αποτέλεσμα της σημαντικής μείωσης του ΑΕΠ της Ελλάδας κατά τη διάρκεια της κρίσης, παράλληλα με τη σημαντική αύξηση της ανεργίας, που οδηγούν σε σοβαρή μείωση των εισφορών κοινωνικής προστασίας.

Ωστόσο, η Ελληνική κυβέρνηση εισήγαγε μια ολοκληρωμένη μεταρρύθμιση που εγγυάται εξοικονόμηση 1,5% του ΑΕΠ μέχρι το 2018.

Το ΔΝΤ πρέπει να σκεφτεί άλλες περιοχές κοινωνικών δαπανών, όπου η Ελλάδα υστερεί σημαντικά από τον ευρωπαϊκό μέσο όρο –υγειονομική περίθαλψη, αναπηρία, οικογένεια/παιδιά και στέγαση.

Οι ελληνικές συντάξεις δρουν ως υποκατάστατο για άλλα μέρη του δικτύου κοινωνικής προστασίας, καλύπτοντας άλλα κενά.

Η ουσία είναι ότι στην Ελλάδα οι ηλικιωμένοι είναι σε χειρότερη κατάσταση απ’ ότι αλλού στην Ευρώπη επειδή δεν έχουν πρόσβαση σε άλλες παροχές. Το κατά κεφαλήν εισόδημα για τους άνω των 65 ετών είναι περίπου 9.000 ευρώ σε σύγκριση με τα 20.000 ευρώ στην ευρωζώνη. Πώς μπορεί το μεγαλύτερο πρόβλημα που αντιμετωπίζει η Ελλάδα να είναι οι «γενναιόδωρες» συντάξεις όταν το 43% των συνταξιούχων λαμβάνει κάτω από 660 ευρώ το μήνα;

Στο Νταβός η κα Λαγκάρντ προειδοποίησε τους πολιτικούς για την αυξανόμενη ανισότητα και τη φτώχεια καλώντας τους «να σκεφτούν πως θα αντιμετωπίσουν την κοινωνική δυσαρέσκεια.

Η επιμονή σε περαιτέρω μειώσεις όταν οι Ελληνες συνταξιούχοι μετά βίας έχουν αρκετά για να ζήσουν δεν είναι σίγουρα ο τρόπος να αντιμετωπιστεί η κοινωνική δυσαρέσκεια.

Εφη Αχτσιόγλου
Υπουργός Εργασίας»