Τρίποντο πίστης

Τι είχε απέναντί του ο Ολυμπιακός σε αυτή την επανέναρξη των επίσημων υποχρεώσεων; Μια ομάδα που φέτος έχει ικανοποιήσει ευχάριστα τους φίλους του αθλήματος.

Ο Λεβαδειακός παίζει ιδιαίτερα σφιχτά μακριά από το σπίτι του. Προσέχει ο Ανιγκό όλες τις γραμμές, οι Βοιωτοί δεν αφήνουν ούτε… χαραμάδα ανάμεσά τους και αν καταφέρεις να πλησιάσεις ο φορμαρισμένος Τριποτσέρης ξέρει να σε αναχαιτίσει. Οι Λεονάρντο- Φαβάρο δίπλα του είναι καλοί παίκτες ιδιαιτέρως ο δεύτερος κινείται πανέξυπνα και καλύπτει ιδανικά

τις προωθήσεις του Ζαραδούκα. Ο τελευταίος παίρνει τη μια πλευρά και την άλλη ο Τσαμπούρης. Τίποτα δεν έχει χαριστεί στον Λεβαδειακό φέτος, αφήστε που με τις μεταγραφές που έκανε απέκτησε την ποιότητα που δεν είχε ποτέ τα προηγούμενα χρόνια. Ένα 3- 4- 2- 1 επιθετικά, που αυτομάτως γίνεται 5- 4- 1 στο αμυντικό τρανζίσιον. Ο Λεβαδειακός είναι μια ομάδα- ευκαιρία να καταλάβει ο απλός κόσμος τι σημαίνει «έχω κάνει προετοιμασία». Φαίνεται πως έχουν δουλέψει από το καλοκαίρι και υποστηρίζουν απόλυτα αυτό που βγαίνουν να κάνουν στο γήπεδο.

Όταν παίζεις στο Καραϊσκάκη και θα ντουμπλάρεις στις πτέρυγες και θα πας με δύναμη στα μαρκαρίσματα. Αν θες να ελπίζεις στη ζημιά. Α και μη το ξεχάσω, να κάνεις και την προσευχή σου στις στημένες μπάλες γιατί σε αυτόν τον τομέα πραγματικά ο Ολυμπιακός είναι η καλύτερη ομάδα στο πρωτάθλημα. Πρώτος σε γεμίσματα, πρώτος σε ασίστ, πρώτος σε στατιστική επίθεση ο Ολυμπιακός και ας μην είναι πρώτος στη βαθμολογία. Αυτό λέει πολλά. Και επειδή οι Βοιωτοί είναι αυτοί που είναι, στον Πειραιά έπρεπε να αντιδράσουν ανάλογα. Ο Λεμονής λοιπόν, αυτή τη φορά κατέβασε μια ομάδα πολύ κοντά στο… DNA της. Επιθετική σύνθεση με τον φορμαρισμένο Ανσαριφάντ να έχει πίσω του και τον απόλυτο δημιουργό Φορτούνη και την αξία του Μάριν (ήταν πάρα πολύ καλός) και τον «υδραυλικό» Καρσελά (δεν έκανε πολλά). Έμενε απλά αυτή η τετράδα να κάνει καλά τη δουλειά της και συνάμα να συνεργαστεί με ευελιξία και ηρεμία μαζί με Ταχτσίδη- Ζντίελαρ.

Ολυμπιακός – Λεβαδειακός 2-1 (goals)

Οι πρωταθλητές λοιπόν μπήκαν διατεθειμένοι και τις γραμμές να έχουν ψηλά και τις αποστάσεις κοντά και να εμφανίσουν ποικιλία στην απειλή. Άλλωστε μια ομάδα όπως σας την περιέγραψα πιο πάνω, δε την κερδίζεις ποτέ παίζοντας μονόπαντα. Μέχρι να συμπληρωθεί μισή ώρα αγώνα, ο Ολυμπιακός είχε φτιάξει φάσεις. Γκολ δεν είχε βάλει. Ο Επασί είχε δουλίτσα, αλλά με αυτή την άμυνα μπροστά του, ήταν λογικό να αισθάνεται και σιγουριά. Όταν μάλιστα ο Φαβάρο πήρε τη «μπουκιά από το στόμα» του Φορτούνη, η αυτοπεποίθηση των Βοιωτών απογειώθηκε. Α μη το ξεχάσω, δέχθηκε και ο Ολυμπιακός τις επισκεψούλες του Λεβαδειακού, όμως άξιζε να επιβραβευθεί από την προσπάθεια. Έτσι ήρθε και το γκολ πριν τη… δύση του 45λεπτου. Η κοφτή ασίστ του Φορτούνη και το εξαιρετικό σλάλομ του Ζιλέ, βγαλμένο από τις καλές εμφανίσεις του στο

Βέλγιο. Όμορφη κίνηση και πλασέ. Ε, δε μπορούσε να το γλιτώσει και αυτό η ομάδα του Ζοζέ Ανιγκό. Πολλοί θα πουν «πούλμαν ο Λεβαδειακός». Δε θα το έλεγα. Είναι αρκετά ύπουλο στήσιμο. Ναι, σε κοιμίζουν ότι πάνε για το «μηδέν», αλλά επειδή οι Γιουσούφ, Γιακουμάκης και Μπελγκαζουανί έχουν ταχύτητα, εύκολα τους βλέπεις στην περιοχή σου. Είχε κάνει καλή δουλειά ο πρωταθλητής και έβαλε το γκολ την κατάλληλη στιγμή. Γιατί άλλο να πας με τη χαρά του 1- 0 λίγο πριν την ανάπαυλα και άλλο να πας στα αποδυτήρια με …κουλούρια και να σκέφτεσαι «τι άλλο να κάνω;»

Αυτό που σίγουρα δεν είχαν υπολογίσει στον Πειραιά, ήταν πως μετά το 58’ ο Ανιγκό θα άλλαζε το πλάνο. Η απώλεια του πέναλτι έφερε ψυχολογία και…4- 2- 3- 1 από τον Ανιγκό. Οι κόντρες άρχισαν να βγαίνουν. Το γήπεδο να «ανοίγει», η απειλή να διπλασιάζεται από τους Βοιωτούς. Και επιβραβεύθηκαν βάζοντας γκολ αλά Ολυμπιακός! Κόρνερ, κεφαλιά, αδράνεια άμυνας, γκολ! Ομολογώ, ότι οι πρωταθλητές αντέδρασαν ακόμη καλύτερα απ’ ότι περίμεναν. Δεν κυριεύθηκαν από άγχος, δεν έδειξαν να «πνίγονται». Βοήθησε και ο κόσμος που επέδειξε υπομονή και στήριξε. Γιατί είναι εύκολο εκεί να «πιούν όλοι θάλασσα» να αρχίσει η μουρμούρα και να γίνουν όλα χειρότερα. Όταν λοιπόν είσαι επίμονος και το κυνηγάς, η μπάλα θα σε βοηθήσει. Έτσι πήρε σωστά φάλτσα στην σουτάρα του Κούτρη (ο οποίος είχε κερδίσει και το πέναλτι) και όπως κάποτε «έβγαλε φλας» σε φάουλ του Ρομπέρτο Κάρλος, τώρα έστριψε σε σουτ ενός άλλου παίκτη με Βραζιλιάνικο αίμα.

Δύσκολη νίκη, αλλά απίστευτα σημαντική. Θα μπορούσε και θα έπρεπε να ‘χε «καθαρίσει» πιο νωρίς, όμως έτσι είναι το ποδόσφαιρο. Δεν υπάρχουν συμβόλαια σε αυτές τις περιπτώσεις. Και πολλή καλή ομάδα ο Λεβαδειακός. Με αρετές, με σωστή αμυντική τακτική και καλό ξεδίπλωμα. Και σούπερ τερματοφύλακα! Για τον Ολυμπιακό τώρα Σπόρτινγκ Λισαβώνας. Ίσως εκεί –αναλογικά πάντα- ο Λεμονής πρέπει να ακολουθήσει τακτική Ανιγκό. Για να δούμε…

Photo credits: TOURETTE PHOTOGRAPHY

The post Τρίποντο πίστης appeared first on REDPLANET.GR.