Θεοδωράκης: Τα κρυμμένα προβλήματα κάτω από το χαλί στην Ευρώπη, θρέφουν κατσαρίδες

, και στις γωνιές του ευρωπαϊκού σπιτιού, είναι αυτά που θρέφουν τις κατσαρίδες.

«Η παγκοσμιοποίηση μπορεί, να διαδίδει τις αξίες μας και να φέρνει κέρδη και ευκαιρίες, έχει όμως και θύματα, που δεν θα πρέπει, να τα αντιμετωπίζουμε σαν τις παράπλευρες απώλειες, σε έναν πόλεμο. Δεν μπορεί να συνεχίζεται, η υποτίμηση της ανισότητας, από τις δυνάμεις πολιτικές και οικονομικές – που κυριαρχούν», τονισε ο Σταύρος Θεοδωράκης απευθυνόμενος στους προσκεκλημένους του Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος της Γερμανίας στο πλαίσιο της εκδήλωσης του SPD, που βρίσκεται σε εξέλιξη στη Μπουντεστάνγκ στο Βερολίνο.

Στην ίδια ομιλία αναφέθηκε στην ανεργία των νέων και εξήγησε ότι «αν η συζήτηση, για τα ελλείματα και τις σπατάλες, μπορεί να περιέχει κριτική, συστάσεις και Μνημόνια, στις γενιές που κυβέρνησαν, οι γενιές που έρχονται, τι σταυρό κουβαλάνε;»

Ο επικεφαλής του Ποταμιού έφτασε στο Βερολίνο μετά από πρόσκληση του επικεφαλής της Κοινοβουλευτικής Ομάδας των Γερμανών Σοσιαλδημοκρατών Τόμας Όπερμαν, για να μιλήσει σε εκδήλωση με τίτλο: «Στον δρόμο προς μια προοδευτική Ευρώπη». Στην ομιλία του ο επικεφαλής του κινήματος αναφέρθηκε στον λαϊκισμό που επικρατεί στην Ευρώπη στην αύξηση των ακροδεξιών και στον ρόλο της προπαγάνδας μέσω των τρολς.

Όλη η ομιλία του Σταύρου Θεοδωράκη:

«Ο υποψήφιος για την Γαλλική προεδρεία, Εμμανουέλ Μακρόν, αποκάλυψε ότι το Κίνημα του, δέχεται καθημερινά χιλιάδες επιθέσεις στο ίντερνετ. Επιθέσεις που καθημερινά αυξάνονται. Επιθέσεις που ευνοούν την Μαρίν Λεπέν, του ακροδεξιού Εθνικού Μετώπου. Τι έγινε ΚκΚ στην Αμερική; Ίσως ποτέ δεν θα μάθουμε όλη την αλήθεια, αλλά εκατοντάδες χιλιάδες τρολ, δούλεψαν για τον δισεκατομμυριούχο κύριο Τράμπ, διέδωσαν απίστευτες ιστορίες, και τελικά επηρέασαν, τους Αμερικανούς ψηφοφόρους.
Ναι… θα μου πείτε «οι λαϊκιστές ηγέτες, Πάντα έλεγαν ψέματα». Τώρα όμως η διάδοση των ψεμάτων τους, δεν συναντά κανένα εμπόδιο, δεν υπάρχει πουθενά κανένα φίλτρο.

Πρόκειται πια για μια ατέλειωτη στρατιά τρολ στα social media και για έναν ολόκληρο γαλαξία από ρομπότ στο ίντερνετ. Έχουν κοινή ρίζα όλες αυτές οι μηχανές; Όλες αυτές οι εντολές; Ίσως! Αλλά αυτό δεν είναι το θέμα της σημερινής συνάντησης. Αυτό που θα πρέπει να μας απασχολήσει είναι, γιατί αυτά τα ψέματα, γιατί αυτές οι επικίνδυνες θεωρίες,
ακροδεξιές – ακροαριστερές – ρατσιστικές – εθνικιστικές – ξενοφοβικές - ψεκασμένες.

Γίνονται πιστευτές από μια όλο και μεγαλύτερη μερίδα του κόσμου; Η απάντηση δυστυχώς δεν είναι ευχάριστη. Τον δρόμο στην παραπληροφόρηση, στα οργανωμένα ψέματα, και την μετά αλήθεια, την έχουν στρώσει οι λαϊκιστές της πολιτικής και της επικοινωνίας. Έρχομαι από μια χώρα που ο λαϊκισμός, είναι κυρίαρχο συστατικό της πολιτικής ζωής.

Μάλιστα η σημερινή κυβέρνηση, έχει καταφέρει να δώσει, αυθεντικό πρωτόγονο περιεχόμενο στον λαϊκισμό της. Φιλοξενεί ταυτόχρονα, και ακροδεξιούς και ακροαριστερούς λαϊκιστές. Και είναι λάθος που κάποιοι μας λένε να πάμε στην Βενεζουέλα, για να ανακαλύψουμε τους λαϊκιστές. Παντού υπάρχουν. Και στον Βορρά της Ευρώπης και τον Νότο. Και χθες και σήμερα. Μοιάζουν με μέλισσες αλλά επιβιώνουν σαν κατσαρίδες. Υπόσχονται μέλι αλλά μεταδίδουν αρρώστιες. Και δεν αναφέρομαι μόνο στους ακραίους εκφραστές του λαϊκισμού, αλλά και τους ντεμί λαϊκιστές, και τους ευκαιριακούς λαϊκιστές. Αλλά πως πολεμάς τον λαϊκισμό; Το πρώτο είναι να μην το μιμείσαι. Και μετά πρέπει να πολεμάς, τις συνθήκες που τον πολλαπλασιάζουν. Τα κρυμμένα προβλήματα κάτω από το χαλί, και στις γωνιές του ευρωπαϊκού σπιτιού, είναι αυτά που θρέφουν τις κατσαρίδες.

Δεν θα σας πω για την νομισματική πολιτική της ΕΕ, γιατί όταν ένας Έλληνας μιλάει γι' αυτά, πολλοί κλίνουν τα ακουστικά τους, φοβούμενοι ότι θα τους ζητήσει λεφτά. Θα σας πω όμως για την μετανάστευση και την προσφυγιά. Υπάρχουν χώρες που έχουν δεχθεί λίγες χιλιάδες μετανάστες, και κάνουν πως υποφέρουν, λιγοψυχούν μπροστά σε ελάχιστες ευθύνες.
Και θα σας πω επίσης για την ανεργία, ειδικά για τους νέους ανθρώπους. Κι αν η συζήτηση, για τα ελλείματα και τις σπατάλες, πορεί να περιέχει κριτική, συστάσεις και Μνημόνια, στις γενιές που κυβέρνησαν…

Οι γενιές που έρχονται, τι σταυρό κουβαλάνε;

Γιατί ο νέος του νότου και ο νέος του Βορρά, ο νέος στα χωριά και ο νέος στις πόλεις, ο νέος στα προάστεια και ο νέος στο κέντρο, δεν έχει τις ίδιες ευκαιρίες απασχόλησης, και τις ίδιες ελπίδες. Και έχω, επιτρέψτε μου, μια πρόταση για τα πλεονάσματα της Γερμανίας. Βοηθήστε την δωρεάν μετακίνηση των νέων της Ευρώπης. Ενώστε με τρένο όλη την Ευρώπη.
Για να γίνει ευκολότερο αυτό που λέει ο Έκο.

Διαβάζω: «Το ονομάζω σεξουαλική επανάσταση: ένας νεαρός Καταλανός, γνωρίζει μια Φλαμανδή, ερωτεύονται, παντρεύονται και γίνονται Ευρωπαίοι. Το ίδιο και τα παιδιά τους. Η ιδέα του Erasmus θα έπρεπε να είναι υποχρεωτική, και όχι μόνο για τους σπουδαστές αλλά και για τους ταξιτζήδες, τους υδραυλικούς και άλλους εργάτες.
Αυτό που στην πραγματικότητα εννοώ είναι ότι οι Ευρωπαίοι πρέπει να ζήσουν σε διαφορετικές ευρωπαϊκές χώρες, πρέπει να αφομοιωθούν αναμεταξύ τους».

Ναι η πηγή της ανισότητας, είναι η έλλειψη ευκαιριών. Αλλά η έλλειψη ευκαιριών, σχετίζεται και με την απουσία εικόνων. Με την άγνοια των ευκαιριών που έχεις.

Θα πρέπει να μας απασχολήσουν, οι άνθρωποι, που έμειναν πίσω με την παγκοσμιοποίηση. Η παγκοσμιοποίηση, μπορεί να είναι ο υποχρεωτικός δρόμος, για έναν πλανήτη που μαστίζεται, από την άνιση ανάπτυξη…
Η παγκοσμιοποίηση μπορεί, να διαδίδει τις αξίες μας και να φέρνει κέρδη και ευκαιρίες, έχει όμως και θύματα, που δεν θα πρέπει, να τα αντιμετωπίζουμε σαν τις παράπλευρες απώλειες, σε έναν πόλεμο. Δεν μπορεί να συνεχίζεται, η υποτίμηση της ανισότητας, από τις δυνάμεις πολιτικές και οικονομικές – που κυριαρχούν.

Να σας μιλήσω όμως για την Ελλάδα, που ξέρω καλά. Η σημερινή γενιά, προσδοκά, ή έχει - κατά κανόνα- ένα εισόδημα, μικρότερο από την προηγούμενη γενιά. Ζούμε στην εποχή της πτώσης. Και η πτώση είναι χειρότερη και από την φτώχεια. Στην φτώχεια της δεκαετίας του ’70, υπήρχε η κινητήριος δύναμη της ελπίδας. Στην πτώση της δεκαετίας του 2010, δεν υπάρχει ελπίδα. Βέβαια ο ένοχος στην Ελλάδα, δεν είναι γενικώς και αορίστως, η παγκοσμιοποίηση, οι ξένοι και η ΕΕ. Ο ένοχος στην Ελλάδα, είναι ο ένοχος που ήταν πάντα. Οι ηγέτες, οι ηγεσίες, το 2007 είχαν την ευκαιρία να συναντήσω στην Αθήνα τον πρώην καγκελάριο Γκέρχαρντ Σρέντερ. Μου παραχώρησε μια μεγάλη συνέντευξη. Τον ρώτησα ποιος είναι ο μεγαλύτερος κίνδυνος για έναν ηγέτη και μου απάντησε: «να υπερεκτιμήσει τις δυνάμεις του, και να χάσει την επαφή με την κοινωνία».

Εδώ είμαστε Κυρίες και Κύριοι
Υπερεκτιμάμε τις δυνάμεις μας, επειδή έχουμε χάσει την επαφή με τον κόσμο και έχουμε χάσει την επαφή με τον κόσμο, επειδή υπερεκτιμάμε τις δυνάμεις μας.

-- This feed and its contents are the property of The Huffington Post, and use is subject to our terms. It may be used for personal consumption, but may not be distributed on a website.