Ψευδαισθήσεις τέλος

Ο Γιάννης Σερέτης γράφει για την πρώτη απώλεια του Παναθηναϊκού επί Ουζουνίδη και την αφανή ωφέλεια μιας απολύτως λογικής "γκέλας".

Μια με τον ΠΑΟΚ, το πήρε χωρίς καθαρή ευκαιρία. Δεύτερη με τον Ατρόμητο, νίκησε όντας καλύτερος στις λεπτομέρειες. Τρίτη με τον Απόλλωνα, ροκ εντ ρολ και απιθανο-απίθανες καταστάσεις. Ε, κάποια στιγμή το ποδοσφαιρικά (φυσιο)λογικό για αυτόν τον προβληματικό Παναθηναϊκό ήταν να μην αποχωρήσει νικητής με τον Μαρίνο Ουζουνίδη στον πάγκο.

Θα μπορούσε να την πάρει τη νίκη και στο ΑΕΛ FC – όνομα και πράγμα χθες (18/12) – "Αrena"! Αν είχε σκοράρει ο νευρικός Μάρκους Μπεργκ ή στα χασομέρια ο καταπονημένος Λέτο από τις ισάριθμες ασίστ του αεράτου (και κορυφαίου του τριφυλλιού) Παναγιώτη Βλαχοδήμου. Θα μπορούσε να είχε ηττηθεί με σκόρερ τον Ντέλετιτς ή τον Φάρκας στις ισάριθμες ευκαιρίες της σκληροτράχηλης Λάρισας. Δίκαιη η ισοπαλία σε δύσκολο ματς για τον ρέφερι Παπαδόπουλο, ο οποίος θα έπρεπε να είχε αποβάλει δύο φορές τον Μπεργκ με δεύτερη κίτρινη στο πρώτο 20λεπτο, τον Μονιάκη από το 12’, τον Ρέντζα με δύο κίτρινες κάρτες και να έχει τιμωρήσει άλλους δυο – τρεις παίκτες της ΑΕΛ (Καπό, Αναστασόπουλο τουλάχιστον).

ΠΟΝΟΙ ΣΤΗ ΜΕΣΗ, ΚΟΠΩΣΗ, ΑΤΟΛΜΙΑ

Τα βασικά προβλήματα του Παναθηναϊκού ήταν τρία.

Α) Η δυσλειτουργία στον κεντρικό άξονα, όπου έλειπε ο Λουντ λόγω γαστρεντερίτιδας, ο Ρέις λόγω τιμωρίας και ο Λεντέσμα τον οποίο ο Ουζουνίδης αποφάσισε να αφήσει στην Αθήνα για να περάσει το μήνυμα του "δεν μασάω και κόβω παίκτες" στην υπόλοιπη ομάδα. Ο Μαρινάκης ήταν φιλότιμος δίπλα στον Ζέκα και θετικός στα ανασταλτικά καθήκοντά του, αλλά μέχρι εκεί. Ο Πορτογάλος προσπάθησε να κάνει περισσότερα στον συντονισμό απ’ όσα μπορεί, πιεζόταν σωστά από τους γηπεδούχους, το ένα έφερε το άλλο: η υπερβολή τα λάθη, οι λανθασμένες πάσες τον εκνευρισμό, ο εκνευρισμός την ανόητη αποβολή στο 82’.

Β) Η κόπωση πολλών παικτών στο μεσοεπιθετικό σκέλος. Βιγιαφάνιες, Εμποκού, Μπουμάλ, Μπεργκ και Λέτο έπαιξαν στη Ριζούπολη. Άπαντες κατώτεροι των απαιτήσεων, καλύτερος όλων ο Σουηδός. Αντι-λειτουργικό χθες το 4-4-2 με τον "Βίγια" στην πτέρυγα, ας το "ξαναδεί" το θέμα της θέσης του Αργεντινού ο Ουζουνίδης που θα ήθελε (και) δεκάρι…

Γ) Ο Παναθηναϊκός παρουσιάστηκε δειλός και άτολμος, παρότι οι τέσσερις της άμυνάς του ήταν "φρέσκοι" και δεν είχαν αγωνιστεί στη Ριζούπολη. Χουλτ – Κουλιμπαλί – Μολέδο – Κουτρουμπής σπανίως ανέβασαν όλοι μαζί την πρώτη ζώνη στα 15 μέτρα από τη μεγάλη περιοχή για να υποστηρίξουν την αδυναμία στους χαφ και να "σπρώξουν" τον Μπεργκ στην περιοχή και τους εξτρέμ στις κινήσεις χωρίς τη μπάλα πιο κοντά στην αντίπαλη εστία. Φοβική αντιμετώπιση, που μεταφράστηκε και σε πολλές "τυφλές" αποκρούσεις λόγω και του σωστού πρέσινγκ της δυναμικής και μελετημένης ΑΕΛ.

ΡΕΑΛΙΣΜΟΣ, ΜΑΚΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟ "ΟΛΑ ΤΑ ΣΦΑΖΩ"

Ίσως αυτό το αποτέλεσμα να ωφελήσει τον πράσινο οργανισμό σε δύο πεδία. Το πρώτο είναι η ρεαλιστική αντιμετώπιση της κατάστασης. Το -9 από τον Ολυμπιακό βάζει τέλος στις ψευδαισθήσεις για τίτλο που είχαν αρχίσει να αχνοφαίνονται και να αποτυπώνονται σε δηλώσεις προπονητή και παικτών μετά τις δύο σερί νίκες στα δύσκολα ματς με ΠΑΟΚ – Ατρόμητο, ίσως λόγω και των μετριότατων εμφανίσεων του Ολυμπιακού. Ο Παναθηναϊκός έσωσε την παρτίδα στη Ριζούπολη και όντας εκτός Ευρώπης καλείται να ρίξει το βάρος προς δύο κατευθύνσεις: την κατάκτηση του Κυπέλλου και την αναδιοργάνωση στην διοικητική δομή και στο ρόστερ του. Παρότι ελάχιστες ομάδες παγκοσμίως αλλάζουν ΚΑΙ προπονητή ΚΑΙ τεχνικό διευθυντή ΚΑΙ… δεν ξέρουμε πόσους άλλους ΑΚΡΙΒΩΣ ΣΤΟ ΜΕΣΟΝ ΤΗΝ ΣΕΖΟΝ…

Το δεύτερο πεδίο στο οποίο ενδέχεται να βοηθηθεί ο Παναθηναϊκός από το χθεσινό ματς σε συνδυασμό με ό,τι συνέβη στη Ριζούπολη είναι οι αλλαγές στο ρόστερ του. Μόνο που και σ’ αυτό το θέμα, χρειάζεται ψυχραιμία και πραγματιστική προσέγγιση από τον Ουζουνίδη και τον Αλαφούζο. Αποφάσεις του στιλ "σε βάζω βασικό– δεν κάνεις αυτά που σου λέω – σε κόβω από την ομάδα" είναι εκτός λογικής.

Ναι, αναφερόμαστε στον Λεντέσμα, ο οποίος δεν έχει δώσει και την παραμικρή αφορμή κακής/αντιεπαγγελματικής/εγωιστικής συμπεριφοράς στα αποδυτήρια. Άλλο ο Ιβανόφ, άλλο ο Γουακάσο, άλλο ο Ιμπάρμπο, άλλο ο Λεντέσμα, άλλο ο Ρινάλντι. Κάθε περίπτωση είναι ξεχωριστή και έτσι πρέπει να τις αντιμετωπίσει ο κόουτς. Όχι με το "όλα τα σφάζω, όλα τα μαχαιρώνω"! Με ρεαλισμό και με "προσαρμογή" στις ανάγκες και τις συνθήκες μιας ομάδας που αγωνιστικά πονά αφάνταστα στη μέση και μιας ΠΑΕ με χίλια – μύρια οικονομικά προβλήματα.

ΤΑ ΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΟΥΖΟΥΝΙΔΗ – ΟΙ ΠΡΑΞΕΙΣ ΤΗΣ ΠΑΕ

Είναι εύκολο να λες "Είχα πει με τον πρόεδρο για 3-4 παίκτες, αλλά με αυτά που έχω δει ίσως χρειαστούμε παραπάνω, δεν αναφέρομαι τόσο στην ποιότητα κάποιων παιδιών, αναφέρομαι στην διάθεση που έχουν να βοηθήσουν".

Είναι εύκολο να διαπιστώνεις ότι "και με τα προβλήματα που είχαμε θα περίμενα από κάποια παιδιά να είχαν τη διάθεση να βοηθήσουν αυτούς που ήρθαν σήμερα να αγωνιστούν" φωτογραφίζοντας κάποιους από όσους έμειναν στην Αθήνα.

Είναι εύκολο να αναλύεις ότι «αυτό που βλέπετε μέσα στο γήπεδο δεν ξεκινάει μόνο από εδώ, πρέπει να αλλάξουμε λίγο τη νοοτροπία και τον τρόπο που θα σκέφτονται όλοι οι παίκτες που θα ανήκουν στο ρόστερ της ομάδας. Καλός παίκτης για μένα είναι αυτός που βάζει το ταλέντο του για την ομάδα. Εμείς έχουμε κάποια θεματάκια σε αυτόν τον τομέα και πρέπει να το αλλάξουμε. Προτιμώ να έχουμε παίκτες με μικρότερη ποιότητα αλλά που να θέλουν να δώσουν το 100% μέσα στο γήπεδο και να βοηθήσουν την ομάδα».

Αν όμως, δεν ΜΠΟΡΕΙ η ΠΑΕ να υποστηρίξει οικονομικά τόσες αλλαγές με ΜΕΤΑΓΡΑΦΕΣ+ΑΠΟΖΗΜΙΩΣΕΙΣ, είναι επικίνδυνο να τα λες δημοσίως και να "αποκλείεις" τόσο γρήγορα τόσο πολλούς ποδοσφαιριστές. Διότι ελλοχεύει ο κίνδυνος να μείνεις με 18 – 20 παίκτες στο δεύτερο μισό της σεζόν και με διευρυμένο και αχρείαστο "γκρουπ Β’".

Έχει ήδη δώσει πολλές μικρές μάχες μέσα στα αποδυτήρια ο Ουζουνίδης. Και με τετ α τετ συζητήσεις και με ομιλίες και με κατσάδες! Έχει κερδίσει τις περισσότερες απ’ αυτές! Η μισή πρόκριση στο Κύπελλο ανήκει στον ίδιο: όχι για το coaching στο β΄ μέρος της Ριζούπολης με τις αλλαγές, αλλά για την αφύπνιση του ποδοσφαιρικού εγωισμού ορισμένων παικτών από τη στιγμή που ήρθε, με χαρακτηριστικότερο παράδειγμα τον Μπεργκ. Κάποιους παίκτες μπορεί να τους «κερδίσει» ο Παναθηναϊκός, όπως τον Μπουμάλ, τον Βλαχοδήμο, τον Ευαγγέλου, τον Ρέις.

Κάποιους ίσως ήδη να τους έχει χάσει. Η σούμα θα γίνει στο τέλος για τη θητεία του Ουζουνίδη που ξεκίνησε σωστά με το «συμμάζεμα» στα αποδυτήρια, όντας σχεδόν αβοήθητος. Όμως για το «παραπάνω», θα χρειαστεί χρόνος και υπομονή… γαϊδουρινή. Αντοχές έχει. Εγωισμό, παναθηναϊκό DNA και προσωπικότητα ισχυρή διαθέτει. Δεν θέλει να χάνει ούτε στο τάβλι. Αλλά καλείται να σκεφτεί ότι… δεν μπορεί να τα κάνει όλα μαζί σε έναν μήνα. Δεν ανέλαβε για έναν μήνα - ούτε για μισή σεζόν. Το πλάνο του πρέπει να έχει πιο μακροπρόθεσμα ορίζοντα.

Από σήμερα έως την Παρασκευή, άλλωστε, οι αλλαγές που αναμένονται στη διοικητική πυραμίδα του ποδοσφαιρικού τμήματος, θα είναι προς την κατεύθυνση της υποστήριξής του. Και το ζητούμενο για τον Παναθηναϊκό είναι να επιλέξει ανθρώπους με ξεκάθαρες ιδέες και σαφές σχέδιο, που θα έχουν χημεία μεταξύ τους και θα μπορούν να ανταποκριθούν στο σημερινό οικονομικό και αγωνιστικό περιβάλλον της ομάδας τους. Aν και απ’ ότι φαίνεται, χωρίς να είναι και ο… Θεός του ποδοσφαίρου, ο Νίκος Νταμπίζας έχει βάλει τόσο ψηλά τον πήχη στον τομέα της οργάνωσης/πειθαρχίας/νοοτροπίας/συσπείρωσης ενός ποδοσφαιρικού τμήματος, που δύσκολα θα βρεθεί καλύτερός του...

Πηγή: Sport24.gr

-- This feed and its contents are the property of The Huffington Post, and use is subject to our terms. It may be used for personal consumption, but may not be distributed on a website.