Πέθανε ο σκηνοθέτης του αριστουργηματικού «Ελαφοκυνηγού», Michael Cimino

Ο σπουδαίος σκηνοθέτης Michael Cimino, που κέρδισε Όσκαρ για την ταινία-σταθμό του «Ο Ελαφοκυνηγός», πέθανε σε ηλικία (υπολογίζεται) 77 χρονών.

Την είδηση του θανάτου του ανακοίνωσε πρώτος ο διευθυντής του Φεστιβάλ Καννών, Thierry Fremaux, το Σάββατο μέσω Twitter, γράφοντας πως ο Cimino πέθανε περιτριγυρισμένος από τους δικούς του ανθρώπους και από τις δύο γυναίκες που τον αγαπούσαν. «Τον αγαπούσαμε κι εμείς», έγραψε ο Fremaux.

Michael Cimino est mort, en paix, entouré des siens et de ces deux femmes qui l'aimaient. Nous l'aimions aussi. pic.twitter.com/emPv4nj5cZ

— THIERRY FREMAUX (@THIERRYFREMAUX) July 2, 2016

Υποτίθεται πως η ημερομηνία γέννησής του ήταν η 3η Φεβρουαρίου του 1939, αλλά τόσο τα γενέθλιά του όσο και πολλά ακόμα στοιχεία της ζωής του Cimino τυλίγονταν από ένα πέπλο μυστηρίου και αντικρουόμενων πληροφοριών.

Ξέρουμε πως γεννήθηκε στη Νέα Υόρκη από μια οικογένεια Ιταλών μεταναστών. Από μικρός αγαπούσε την τέχνη κι αφιέρωνε το χρόνο του στη μελέτη της γλυπτικής, της αρχιτεκτονικής, της μουσικής και της λογοτεχνίας. Το 1962 εισάγεται στο πανεπιστήμιο Γέιλ για να σπουδάσει γλυπτική και ταυτόχρονα άρχισε να δημιουργεί για λογαριασμό τς τηλεόρασης ντοκιμαντέρ και διαφημιστικά σποτ. Έπειτα παρακολούθησε μαθήματα υποκριτικής στο Actor's Studio.

Το 1971 ο σκηνοθέτης πήγε στο Λος Άντζελες, όπου άρχισε να γράφει σενάρια για ταινίες. Έγραψε τα σενάρια για ταινίες όπως το «Silent Running» και τη δεύτερη ταινία της σειράς με τον Clint Eastwood «Ο Βρώμικος Χάρι», με τίτλο «Magnum Force» (Ένα Μάγκνουμ 44 για τον Επιθεωρητή Κάλαχαν, 1973).

Ο Cimino σκηνοθέτησε οκτώ ταινίες στην καριέρα του. Η πρώτη ταινία του κυκλοφόρησε το 1974 και είχε τον τίτλο «Thunderbolt and Lightfoot». Η δεύτερη βγήκε το 1978 και ήταν το αριστουργηματικό «The Deer Hunter» (Ο Ελαφοκυνηγός) που πραγματευόταν τον πόλεμο του Βιετνάμ. Η ταινία, στην οποία ο Cimino πέρα από τη σκηνοθεσία, ανέλαβε τη συγγραφή μέρους του σεναρίου και την παραγωγή, κέρδισε πέντε βραβεία Όσκαρ, συμπεριλαμβανομένων αυτών για Καλύτερη Ταινία και Σκηνοθεσία.

Η τρίτη ταινία του Cimino ήταν το «Heaven's Gate» (Η Πύλη της Δύσεως) του 1980, η οποία ήταν και η καταστροφή του καθώς θεωρήθηκε ως μία από τις μεγαλύτερες αποτυχίες στην ιστορία του κινηματογράφου. Η εταιρία παραγωγής United Artists του έδωσε πλήρη ελευθερία για να γυρίσει την ταινία την επική υπερπαραγωγή, αλλά ο σκηνοθέτης ξεπέρασε πολλές φορές τον προϋπολογισμό. Όταν κυκλοφόρησε η ταινία δεν είχε ούτε την αναμενόμενη επιτυχία, αλλά ούτε και τη στήριξη των κριτικών. Το αποτέλεσμα ήταν η χρεωκοπία της εταιρίας United Artists. Οι επόμενες ταινίες του σκηνοθέτη θεωρήθηκαν η μια πιο αποτυχημένη από την άλλη και τα θέματα τα οποία πραγματευόταν ήταν πάντοτε αμφιλεγόμενα. Παρόλα αυτά, το «Heaven's Gate» διατηρεί μέχρι και σήμερα ένα αρκετά μεγάλο κοινό ένθερμων υποστηρικτών που θεωρούν την ταινία ένα αδικημένο αριστούργημα.

Τα χρόνια που ακολούθησαν ο Cimino επέλεξε να κρατήσει χαμηλό προφίλ και να απομακρυνθεί από τα φώτα της δημοσιότητας, ενώ οι πλαστικές επεμβάσεις στις οποίες υπεβλήθη τον έκαναν σχεδόν αγνώριστο. Εμφανίστηκε στις Κάννες το 1996 για την προβολή της ταινίας του «Sunchaser» και έπειτα ξανά το 2007 για το τελευταίο του σκηνοθετικό εγχείρημα, μια τρίλεπτη συμμετοχή στην ταινία «Chacun son gout» όπου συμμετείχε μια πληθώρα σκηνοθετών. Τότε μάλιστα είχε αναφερθεί πλαγίως και στις φήμες που τον ήθελαν να κάνει σταδιακή αλλαγή φύλου, λέγοντας πως κυκλοφορούσαν πολλές ψεύτικες φήμες για το πρόσωπό του ως μέρος της «προσωπικής δολοφονίας» του. Είχε πει πως αν κάποιος θέλει να αποτρέψει ένα άτομο από το να δουλέψει ξανά, το καλύτερο που μπορεί να κάνει είναι να τον «καταστρέψει σε προσωπικό επίπεδο», αφήνοντας έτσι σπόντες δια τη βιομηχανία της showbiz και την επίθεση που του έκαναν τα μεγάλα στούντιο.

Τα τελευταία χρόνια ο Cimino ξεκίνησε να ασχολείται με πολλά πρότζεκτ που όμως δεν κατάφερε ποτέ να ολοκληρώσει, μεταξύ των οποίων μια ταινία για τη ζωή του Ντοστογιέφσκι και κινηματογραφικές μεταφορές των «Έγκλημα και Τιμωρία» καθώς και μια βιογραφία της Janis Joplin και του διαβόητου αφεντικού της Μαφίας, Frank Costello.

-- This feed and its contents are the property of The Huffington Post, and use is subject to our terms. It may be used for personal consumption, but may not be distributed on a website.