Παλεύοντας με τη γενικευμένη ανομία
Ένας παλιός μου Διοικητής, τη δεκαετία του 1980, συνήθιζε να λέει στην αναφορά της Μονάδος ότι η εύρυθμη λειτουργία του στρατεύματος στηρίζεται στο επιμελημένο «πρωινό στρώσιμο» των κρεβατιών των στρατευσίμων. Αδιανόητη και λίγο «γραφική» φαίνονταν για όλους εμάς τους ενθουσιώδεις νεαρούς ανθυπολοχαγούς η καθημερινή του επισήμανση-υπενθύμιση. Με τη νεανική τότε ορμή που μας διέκρινε, εστιάζαμε στην πολεμική προπαρασκευή των ανδρών μας (δεν είχαμε τότε ακόμη γυναίκες στο στράτευμα) και τα
υπόλοιπα μας φαίνονταν ανούσιες διαδικασίες ρουτίνας, ενίοτε δε ασήμαντες και χρονοβόρες.
Οι αναμνήσεις αυτές επανέρχονται συχνά στο μυαλό μου καθώς συχνά συζητάμε και γράφουμε βαθυστόχαστες αναλύσεις περί εθνικής στρατηγικής, σχεδίων ανασυγκρότησης και τόνωσης της ανάπτυξης, οικονομικής ανάταξης και ορθά καταλήγουμε και επισημαίνουμε την προτεραιότητα του ανθρώπινου παράγοντα και κατά συνέπεια του εκπαιδευτικού μας συστήματος.
Αποφεύγουμε όμως να θίξουμε ένα σοβαρότατο ζήτημα που ταλανίζει την κοινωνία μας τα τελευταία 50 χρόνια, αλλά μάλλον έχει βαθύτατες ρίζες. Μιλάω για μια γενικευμένη ανομία που υπάρχει στην πλειονότητα της καθημερινότητας μας. Από την κατά συρροή παραβίαση των κανόνων οδικής κυκλοφορίας μέχρι την καθημερινή αποφυγή εκπλήρωσης των (υπέρμετρων πράγματι) φορολογικών μας υποχρεώσεων. Ναι, αναφέρομαι στις καθημερινές παθογένειες της κοινωνίας μας με τη σημαντικότατη δυστυχώς συμμετοχή της πλειονότητας, αλλά και την ανοχή των υπολοίπων ημών. Μια ανοχή που έχει λάβει τέτοιες διαστάσεις που ακόμη και τα (συμπαθέστατα) όργανα της τροχαίας να θεωρούν απολύτως φυσιολογική τη συνύπαρξη μηχανών -εν κινήσει- και πεζών επί των πεζοδρομίων με τις πρώτες να διεκδικούν και προτεραιότητα ένεκα ισχύος.
Στη σπάνια δε περίπτωση που δημόσιος λειτουργός προβαίνει στην επιβεβλημένη παρατήρηση ή ακόμη και στην επιβολή ελέγχου και κυρώσεων, οι υφιστάμενοι τις συνέπειες της παράβασης τίθενται αυθορμήτως με την πλευρά του παραβάτη, επιζητώντας την επιείκεια ή ακόμη και ψέγοντας το κρατικό όργανο για την τυπολατρία που επιδεικνύει. Όταν μάλιστα όλα τα επιχειρήματα παραβάτη και θυμάτων-συμπαραστατών έχουν εξαντληθεί μπροστά στην αποφασιστικότητα του οργάνου, επισείεται το έσχατο επιχείρημα: «καλά ο φουκαράς σας φταίει, γιατί δεν πάτε να πιάσετε αυτούς που τα έκλεψαν;». Η αναζήτηση, σύλληψη των ενόχων και επιστροφή των «κλεμμένων» έχει καταστεί βασικός άξονας των λαϊκών δοξασιών και προσδοκιών των τελευταίων ετών. Ως «κλεμμένα» μονίμως προσδιορίζονται ποσά παρανόμως κτηθέντα, παρακρατηθέντα ή μη αποδοθέντα, δεκαπλάσια (μικρότερα ποσά εξαιρούνται και αποτελούν πταίσματα και μη κολάσιμες πράξεις) τουλάχιστον των δικών μας ατοπημάτων. Τα τελευταία φυσικά δικαιολογούνται με την αρχή της «νόμιμης αυτοάμυνας», σύμφωνα με την οποία έκαστος δικαιούται να κατακρατεί, με οποιοδήποτε τρόπο, τα υπερβολικά (πράγματι) ποσά που διεκδικεί το άσπλαχνο και αφερέγγυο δημόσιο. Το τελευταίο ως γνωστόν, εξυπηρετεί κατά αποκλειστικότητα τα άνομα συμφέροντα των «κατάπτυστων» δανειστών μας, πλην των περιπτώσεων αξιοκρατικής (πάντα) πρόσληψης των δικών μας συγγενών.
Αδύνατον λοιπόν να σπάσει αυτή η στρεβλή «αλυσίδα» μεταξύ πολιτών και πολιτείας! Οποιαδήποτε προσπάθεια θεσμικής υπέρβασης του προβλήματος συναντά την αντίδραση του συνόλου της κοινωνίας που καιροσκοπικά και εγωκεντρικά προσπαθεί να αποτρέψει την εφαρμογή των νόμων που οι εκλεγμένοι της αντιπρόσωποι ψηφίζουν. Αυτή ακριβώς η ανωμαλία είναι ίσως και το μεγαλύτερο πρόβλημα της κοινωνίας μας. Η βέλτιστη λύση, γνωστή, η παιδεία. Η έννοια της παιδείας, στη νεοελληνική κατανόηση είναι απολύτως ταυτόσημη με την απόκτηση ενός πτυχίου ανωτάτου εκπαιδευτικού ιδρύματος που θα οδηγήσει στο διορισμό στο «αμαρτωλό» και κορεσμένο δημόσιο. Αναμφισβήτητα ορθή λοιπόν η σημασία της παιδείας, αλλά μάλλον μακροχρόνια στην εμφάνιση των θετικών αποτελεσμάτων της και κυρίως προβληματική ως προς τον τρόπο της εφαρμογής της, καθώς υπάρχουν ριζικά αντίθετες αντιλήψεις. Για άλλη μια φορά διαφαίνεται αδιέξοδο.
Ας προσπαθήσουμε να δούμε μια διαφορετική προσέγγιση, αυτή των «προβληματικών» πολιτών βορείων κυρίως ευρωπαϊκών χωρών, που θεωρούν τους εαυτούς τους μέλη της πολιτείας και συνάμα συνυπεύθυνους μαζί με τους λοιπούς κρατικούς λειτουργούς για την καθημερινή ευνομία. Επαναστατική η αντίληψη αυτή, σε τελευταία όμως ανάλυση είναι η μόνη που υπερασπίζεται, με σοβαρά ποσοστά επιτυχίας, την περιφρούρηση των ατομικών μας δικαιωμάτων και ελευθεριών. Σε διαφορετική περίπτωση, η συσσωρευμένη καθημερινή γενική ανομία, θα συνεχίσει να τροφοδοτεί παραβατικές συμπεριφορές στο επίπεδο της εγκληματικότητας και της διαφθοράς στην πολιτική, οικονομική ζωή και στην καθημερινότητα μας. Τα παραπάνω συμπτώματα οδηγούν στην κατάρρευση των κοινωνικών δομών και ιστορικά συχνή είναι η αντίδραση της επιλογής ακραίων λύσεων που συνήθως επιτείνουν το πρόβλημα.
Ας κάνουμε από σήμερα μια μικρή αρχή, διεκδικώντας τα δικαιώματα μας σε κάθε επίπεδο, όχι μόνο έναντι ενός ανυπόληπτου κατά γενική ομολογία κράτους, αλλά και έναντι όλων αυτών των συμπατριωτών μας που καθημερινά και με την ανοχή μας, δημιουργούν τις συνθήκες γιγάντωσης της εγκληματικότητας και κάθε παραβατικής συμπεριφοράς. Είναι δύσκολο το έργο αυτό καθώς έχει κόστος οικονομικό και ψυχολογικό (ενίοτε και σωματικό) και θα μας φέρει αντιμέτωπους με καθημερινές τριβές και ανεπιθύμητες αντεγκλήσεις. Εκτιμώ όμως ότι δεν έχουμε και καλύτερη λύση αν πράγματι θέλουμε ένα καλύτερο μέλλον για τα παιδιά μας. Φυσικά αν κάποιος έχει καλύτερα εφικτή ιδέα ας την ακούσουμε!
Αναδημοσίευση από neapolitiki.gr
Οι αναμνήσεις αυτές επανέρχονται συχνά στο μυαλό μου καθώς συχνά συζητάμε και γράφουμε βαθυστόχαστες αναλύσεις περί εθνικής στρατηγικής, σχεδίων ανασυγκρότησης και τόνωσης της ανάπτυξης, οικονομικής ανάταξης και ορθά καταλήγουμε και επισημαίνουμε την προτεραιότητα του ανθρώπινου παράγοντα και κατά συνέπεια του εκπαιδευτικού μας συστήματος.
Αποφεύγουμε όμως να θίξουμε ένα σοβαρότατο ζήτημα που ταλανίζει την κοινωνία μας τα τελευταία 50 χρόνια, αλλά μάλλον έχει βαθύτατες ρίζες. Μιλάω για μια γενικευμένη ανομία που υπάρχει στην πλειονότητα της καθημερινότητας μας. Από την κατά συρροή παραβίαση των κανόνων οδικής κυκλοφορίας μέχρι την καθημερινή αποφυγή εκπλήρωσης των (υπέρμετρων πράγματι) φορολογικών μας υποχρεώσεων. Ναι, αναφέρομαι στις καθημερινές παθογένειες της κοινωνίας μας με τη σημαντικότατη δυστυχώς συμμετοχή της πλειονότητας, αλλά και την ανοχή των υπολοίπων ημών. Μια ανοχή που έχει λάβει τέτοιες διαστάσεις που ακόμη και τα (συμπαθέστατα) όργανα της τροχαίας να θεωρούν απολύτως φυσιολογική τη συνύπαρξη μηχανών -εν κινήσει- και πεζών επί των πεζοδρομίων με τις πρώτες να διεκδικούν και προτεραιότητα ένεκα ισχύος.
Στη σπάνια δε περίπτωση που δημόσιος λειτουργός προβαίνει στην επιβεβλημένη παρατήρηση ή ακόμη και στην επιβολή ελέγχου και κυρώσεων, οι υφιστάμενοι τις συνέπειες της παράβασης τίθενται αυθορμήτως με την πλευρά του παραβάτη, επιζητώντας την επιείκεια ή ακόμη και ψέγοντας το κρατικό όργανο για την τυπολατρία που επιδεικνύει. Όταν μάλιστα όλα τα επιχειρήματα παραβάτη και θυμάτων-συμπαραστατών έχουν εξαντληθεί μπροστά στην αποφασιστικότητα του οργάνου, επισείεται το έσχατο επιχείρημα: «καλά ο φουκαράς σας φταίει, γιατί δεν πάτε να πιάσετε αυτούς που τα έκλεψαν;». Η αναζήτηση, σύλληψη των ενόχων και επιστροφή των «κλεμμένων» έχει καταστεί βασικός άξονας των λαϊκών δοξασιών και προσδοκιών των τελευταίων ετών. Ως «κλεμμένα» μονίμως προσδιορίζονται ποσά παρανόμως κτηθέντα, παρακρατηθέντα ή μη αποδοθέντα, δεκαπλάσια (μικρότερα ποσά εξαιρούνται και αποτελούν πταίσματα και μη κολάσιμες πράξεις) τουλάχιστον των δικών μας ατοπημάτων. Τα τελευταία φυσικά δικαιολογούνται με την αρχή της «νόμιμης αυτοάμυνας», σύμφωνα με την οποία έκαστος δικαιούται να κατακρατεί, με οποιοδήποτε τρόπο, τα υπερβολικά (πράγματι) ποσά που διεκδικεί το άσπλαχνο και αφερέγγυο δημόσιο. Το τελευταίο ως γνωστόν, εξυπηρετεί κατά αποκλειστικότητα τα άνομα συμφέροντα των «κατάπτυστων» δανειστών μας, πλην των περιπτώσεων αξιοκρατικής (πάντα) πρόσληψης των δικών μας συγγενών.
Αδύνατον λοιπόν να σπάσει αυτή η στρεβλή «αλυσίδα» μεταξύ πολιτών και πολιτείας! Οποιαδήποτε προσπάθεια θεσμικής υπέρβασης του προβλήματος συναντά την αντίδραση του συνόλου της κοινωνίας που καιροσκοπικά και εγωκεντρικά προσπαθεί να αποτρέψει την εφαρμογή των νόμων που οι εκλεγμένοι της αντιπρόσωποι ψηφίζουν. Αυτή ακριβώς η ανωμαλία είναι ίσως και το μεγαλύτερο πρόβλημα της κοινωνίας μας. Η βέλτιστη λύση, γνωστή, η παιδεία. Η έννοια της παιδείας, στη νεοελληνική κατανόηση είναι απολύτως ταυτόσημη με την απόκτηση ενός πτυχίου ανωτάτου εκπαιδευτικού ιδρύματος που θα οδηγήσει στο διορισμό στο «αμαρτωλό» και κορεσμένο δημόσιο. Αναμφισβήτητα ορθή λοιπόν η σημασία της παιδείας, αλλά μάλλον μακροχρόνια στην εμφάνιση των θετικών αποτελεσμάτων της και κυρίως προβληματική ως προς τον τρόπο της εφαρμογής της, καθώς υπάρχουν ριζικά αντίθετες αντιλήψεις. Για άλλη μια φορά διαφαίνεται αδιέξοδο.
Ας προσπαθήσουμε να δούμε μια διαφορετική προσέγγιση, αυτή των «προβληματικών» πολιτών βορείων κυρίως ευρωπαϊκών χωρών, που θεωρούν τους εαυτούς τους μέλη της πολιτείας και συνάμα συνυπεύθυνους μαζί με τους λοιπούς κρατικούς λειτουργούς για την καθημερινή ευνομία. Επαναστατική η αντίληψη αυτή, σε τελευταία όμως ανάλυση είναι η μόνη που υπερασπίζεται, με σοβαρά ποσοστά επιτυχίας, την περιφρούρηση των ατομικών μας δικαιωμάτων και ελευθεριών. Σε διαφορετική περίπτωση, η συσσωρευμένη καθημερινή γενική ανομία, θα συνεχίσει να τροφοδοτεί παραβατικές συμπεριφορές στο επίπεδο της εγκληματικότητας και της διαφθοράς στην πολιτική, οικονομική ζωή και στην καθημερινότητα μας. Τα παραπάνω συμπτώματα οδηγούν στην κατάρρευση των κοινωνικών δομών και ιστορικά συχνή είναι η αντίδραση της επιλογής ακραίων λύσεων που συνήθως επιτείνουν το πρόβλημα.
Ας κάνουμε από σήμερα μια μικρή αρχή, διεκδικώντας τα δικαιώματα μας σε κάθε επίπεδο, όχι μόνο έναντι ενός ανυπόληπτου κατά γενική ομολογία κράτους, αλλά και έναντι όλων αυτών των συμπατριωτών μας που καθημερινά και με την ανοχή μας, δημιουργούν τις συνθήκες γιγάντωσης της εγκληματικότητας και κάθε παραβατικής συμπεριφοράς. Είναι δύσκολο το έργο αυτό καθώς έχει κόστος οικονομικό και ψυχολογικό (ενίοτε και σωματικό) και θα μας φέρει αντιμέτωπους με καθημερινές τριβές και ανεπιθύμητες αντεγκλήσεις. Εκτιμώ όμως ότι δεν έχουμε και καλύτερη λύση αν πράγματι θέλουμε ένα καλύτερο μέλλον για τα παιδιά μας. Φυσικά αν κάποιος έχει καλύτερα εφικτή ιδέα ας την ακούσουμε!
Αναδημοσίευση από neapolitiki.gr
-- This feed and its contents are the property of The Huffington Post, and use is subject to our terms. It may be used for personal consumption, but may not be distributed on a website.
Keywords
η καθημερινή, huffington post, συμμετοχή, ημών, τίθενται, συλληψεις, λύση, εμφάνιση, feed, property, huffington, τελη κυκλοφοριας, παγκόσμια ημέρα της γυναίκας 2012, Καλή Χρονιά, τελη κυκλοφοριας 2014, τελη κυκλοφοριας 2015, τελη κυκλοφοριας 2016, κοινωνια, καθημερινη, αναμνησεις, αξονας, δημοσιο, δυστυχως, διοικητης, υπαρχει, εννοια, ενιοτε, εμφάνιση, ετων, ευνομια, ζωη, ιδεα, η καθημερινή, ημών, κρατικο, λειτουργια, λύση, μυαλο, ορμη, παιδια, συλληψη, συμμετοχή, τίθενται, συμπτωματα, φυσικα, φταιει, φορα, δικαιωματα, εφαρμογη, huffington post, huffington, feed, μια φορα, μπροστα, οργανα, property
Τυχαία Θέματα
- Δημοφιλέστερες Ειδήσεις Κατηγορίας Ειδήσεις
- Ανακαίνιζαν το σπίτι τους όταν γκρέμισαν κατά λάθος αυτόν τον τοίχο. Μόλις είδαν τι υπήρχε από πίσω τους κόπηκαν τα γόνατα...
- Η φρικτή δολοφονία της νεαρής οδοντιάτρου στη Σπάρτη
- Τι δείχνει «υπερ-δημοσκόπηση» για τη διαφορά ΝΔ – ΣΥΡΙΖΑ
- Νέα αποχώρηση από το Epsilon
- Πρώην Έλληνας βουλευτής δηλώνει: «Στα 74 μου κάνω τρεις δουλειές για να τα βγάλω πέρα»
- 3 παθήσεις που κρύβουν τα παγωμένα δάχτυλα
- Δείτε ποιον κίνδυνο μειώνει η κατανάλωση γιαουρτιού
- Υπόθεση Παντελίδη: Ανατροπή με νέα στοιχεία
- Χιόνια και περεταίρω πτώση της θερμοκρασίας
- Βόμβα Κορδελιό: Δείτε εικόνα από την εξουδετέρωση της βόμβας!
- Δημοφιλέστερες Ειδήσεις Huffington Post Greece
- Είχα εντολή για σαρκική συνάφεια πριν συλλάβω την ιερόδουλη, αποκαλύπτει αστυνομικός της ΕΛ.ΑΣ.
- Απόλυτα εφικτός τεχνικά ο αγωγός φυσικού αερίου East Med. Τρέχουν οι εξελίξεις μεταξύ Ελλάδας, Ισραήλ
- Slackline: Ισορροπώντας σε μια λεπτή γραμμή στην Aθήνα
- Ο Γιούνκερ δεν θα διεκδικήσει δεύτερη θητεία ως πρόεδρος της Κομισιόν
- Η ιστορία του μελιού στην Ελλάδα και η αιγυπτιακή του «καταγωγή»
- Παλεύοντας με τη γενικευμένη ανομία
- Διαδηλώσεις πολέμιων και υποστηρικτών του δικαιώματος στην άμβλωση στις ΗΠΑ
- Σε εξέλιξη η επιχείρηση εξουδετέρωσης της βόμβας του Β' Παγκοσμίου Πολέμου στο Κορδελιό της Θεσσαλονίκης
- Το SPD μείωσε στην ελάχιστη τιμή της τη διαφορά από τους συντηρητικούς της καγκελαρίου Μέρκελ
- Έφυγε ο αριστοτέχνης των γιαπωνέζικων κόμικ Χίρο Τανιγκούτσι
- Τελευταία Νέα Huffington Post Greece
- Παλεύοντας με τη γενικευμένη ανομία
- Ο Γιούνκερ δεν θα διεκδικήσει δεύτερη θητεία ως πρόεδρος της Κομισιόν
- Διαδηλώσεις πολέμιων και υποστηρικτών του δικαιώματος στην άμβλωση στις ΗΠΑ
- Απόλυτα εφικτός τεχνικά ο αγωγός φυσικού αερίου East Med. Τρέχουν οι εξελίξεις μεταξύ Ελλάδας, Ισραήλ
- Το SPD μείωσε στην ελάχιστη τιμή της τη διαφορά από τους συντηρητικούς της καγκελαρίου Μέρκελ
- Ο Ραχόι εδραίωσε την κυριαρχία του στο Λαϊκό Κόμμα
- Σε εξέλιξη η επιχείρηση εξουδετέρωσης της βόμβας του Β' Παγκοσμίου Πολέμου στο Κορδελιό της Θεσσαλονίκης
- Έφυγε ο αριστοτέχνης των γιαπωνέζικων κόμικ Χίρο Τανιγκούτσι
- Είχα εντολή για σαρκική συνάφεια πριν συλλάβω την ιερόδουλη, αποκαλύπτει αστυνομικός της ΕΛ.ΑΣ.
- Η Βόρεια Κορέα εκτόξευσε νέο βαλλιστικό πύραυλο. Έφτασε σε ύψος 550χλμ και έπεσε στη Θάλασσα της Ιαπωνίας
- Τελευταία Νέα Κατηγορίας Ειδήσεις
- ΚΕΑ: Εκτός προγράμματος οι μακροχρόνια άνεργοι
- Γ. Αμυράς: O Μητσοτάκης θα είναι χίλιες φορές καλύτερος από τον Τσίπρα
- ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΑΣΩΤΟΥ
- Απόφαση-βόμβα του Ελεγκτικού Συνεδρίου βάζει οριστικό τέλος στην Εισφορά Αλληλεγγύης Συνταξιούχων
- Ο Ραχόι εδραίωσε την κυριαρχία του στο PP
- Η Ελλάδα δεν έπρεπε ποτέ να μπει στο ευρώ και την ΕΕ -Σύντομα θα την...
- ΣΤΑ 240 ΔΙΣ ΕΥΡΩ ΤΟ ΟΛΩΝ ΠΡΟΣ ΟΛΟΥΣ!
- Η Νένα Βενετσάνου στον «Παρνασσό»
- Δείτε ποιον κίνδυνο μειώνει η κατανάλωση γιαουρτιού
- Όρθιος ο Άρης