Κάθε ουλή έχει μια ιστορία και η Sophie Mayanne είναι εδώ για να την πει με τις φωτογραφίες της

Μπαίνει ο πόνος σε λέξεις; Η απογοήτευση σχηματίζεται σε πρόταση; Ίσως όχι. Η ελπίδα και η ανακούφιση, όμως; Ένα σημάδι, δύο όψεις: η πρώτη της συνειδητοποίησης και της λύπης και η δεύτερη της νίκης και της ευτυχίας.

Η Sophie Mayanne, «φωτογράφος των ανθρώπων» όπως αποκαλεί τον εαυτό της στο προφίλ της στο instagram, αποτυπώνει με το φακό της τις ουλές και κάθε λογής σημάδια (κυρίως) γυναικών όλων των ηλικιών, για να φέρει στην επιφάνεια τις ιστορίες που βρίσκονται πίσω από αυτά, ιστορίες

#behindthescars Tracey “My name’s Tracey. I’m a 45 year old mother of two. In 2012, my GP diagnosed me with a common cold which drastically got worse. I was given cold medication which made me feel awful. I called 999 and someone came out to see me. They said everything was fine. Everything was fine for 40 minutes or so. I asked my daughter to make dinner, and then I went upstairs to lay down - and didn’t wake up. My daughter called 999 and her and my friend Chyle got in an ambulance to Kings College Hospital. When I awoke, I was confused. I did not recognise my daughter or friend. They ran a CT scan and found out I had two types of meningitis. I was put in an induced coma for a month. When I was awoken, I could not speak. My daughter came to see me daily - I could hear her but couldn’t reply which annoyed me. I later found they’d put feeding tubes down my throat - I was told that I kept trying to pull all of the tubes out. I was kept in intensive care for a further two months before having a heart attack. Whilst I had my heart attack, Doctors found a growth on my heart valve and a whole in my heart. They replaced my valve with a titanium one - which ticks like a little clock. After the operation they moved me back to the ICU, but this time I was in an isolated room because of the meningitis and recovery. After a month I was given a tracheostomy which allowed me to talk and communicate with Doctors, nurses and my family. For a while, I couldn’t speak properly and could only manage basic communication and small talk. I found it hard to understand others, but tried through one word answers. In April I was moved to Lewisham hospital’s neuro ward where the Doctors taught me the basics of counting, talking, walking, eating, drinking, washing and dressing. For the first month I could not walk properly so I was given a wheelchair - and then a zimmer frame to walk around the ward called “Frank Cooksey”. The cooks on the ward kept feeding me as I was a size 2-4 at the time - after weeks of walking around the ward, they let me walk around the hospital with family, friends and hospital staff. Story Continued in comments!

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη SOPHIE MAYANNE (@sophiemayanne) στις 20 Δεκ, 2017 στις 12:57 μμ PST

Όπως αναφέρεται σε σχετικό άρθρο του self.com, η Mayanne είναι 24 ετών και στην αρχή φωτογράφιζε απλώς πορτραίτα ανθρώπων. Με τον καιρό, όμως, κατέληξε σε αυτό που κάνει τώρα, στο project «Behind the Scars», στο οποίο εστιάζει σε αυτό ακριβώς που λέει κι ο τίτλος: στις ιστορίες των γυναικών πίσω από τα σημάδια του κορμιού και του προσώπου τους.

A is for AUTHENTICITY. New work out now for the first @girlgazeproject zine! Pictured is @fauxnandes styled by @jeanieus makeup by @kseniagalina and hair by @miho_emo_ #behindthescars

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη SOPHIE MAYANNE (@sophiemayanne) στις 19 Νοέ, 2017 στις 3:06 πμ PST

If you're in LA you can catch my photo of @fauxnandes at @subliminalprojects curated by @girlgazeproject from the 29th Sept!

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη SOPHIE MAYANNE (@sophiemayanne) στις 27 Σεπ, 2017 στις 11:52 μμ PDT

#behindthescars Mercy “My scars are from a fire related to domestic abuse. I got burnt at the age of 29, and it’s been a difficult journey coming to terms with it. The comfort I take from my scars is they make me who I am today. I call them my most precious, and expensive piece of jewellery I own. I have survived and if having my picture taken, and exposing my scars can help anyone else then that’s good for me!.”

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη SOPHIE MAYANNE (@sophiemayanne) στις 26 Σεπ, 2017 στις 11:56 πμ PDT

Just found this video on Facebook about #behindthescars - thankyou @culturacolectiva

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη SOPHIE MAYANNE (@sophiemayanne) στις 7 Σεπ, 2017 στις 1:26 μμ PDT

Οι υπέροχες φωτογραφίες της Mayanne συμβάλλουν στο δημόσιο διάλογο που συντελείται τα τελευταία χρόνια σχετικά με την αποδοχή του εαυτού ως έχει και την εξαφάνιση του body shaming σε όλες του τις εκφάνσεις. Είναι εξάλλου χαρακτηριστικό ότι όλο και περισσότερες γυναίκες επικοινωνούν μαζί της, πρόθυμες να φωτογραφηθούν με τα σημάδια τους και να πουν την ιστορία τους.

#behindthescars Deborah "My body is full of scars that represent my cancer journey. Each one is a war wound that has meant I have faced cancer and kicked it head on! At first I hated my scars, but as time has gone on I've learnt to love them. I suggest we carry our scars with pride, knowing they have built us rather than defied us. 7 months ago my life was turned upside down when I was diagnosed with stage 4 bowel cancer. People say I'm brave to be going through what I am, but I'm not - I just have no other choice. I'm still me, I can still be sexy, I can still have fun - cancer doesn't need to define me." @bowelbabe

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη SOPHIE MAYANNE (@sophiemayanne) στις 6 Αύγ, 2017 στις 7:10 πμ PDT

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη SOPHIE MAYANNE (@sophiemayanne) στις 17 Μάι, 2017 στις 4:06 πμ PDT