Η Ελλάδα και οι Τζιχαντιστές: Μια σαφής απειλή;

H νέα ελληνική Κυβέρνηση έχει να αντιμετωπίσει μια πληθώρα προκλήσεων που δεν εξαντλούνται μόνο στα χρηματοπιστωτικά προβλήματα του κράτους, την ανεργία και τις σχέσεις με τους πιστωτές της. Ένα ανάλογα σοβαρό πρόβλημα όμως είναι το θέμα της εθνικής ασφάλειας της χώρας. Όταν δε αναφερόμαστε σε «εθνική ασφάλεια» αυτή έχει να κάνει με το πρόβλημα του Ισλαμικού Κράτους και την παρουσία του στην Ευρωπαϊκή Ήπειρο.

Συγκεκριμένα, η γεωγραφική θέση της χώρας, η μακρά της ακτογραμμή, η εγγύτητα με την Τουρκία και η «έκρηξη» μεταναστευτικών κυμάτων από την Συρία κάνουν την Ελλάδα έναν ελκυστικό προορισμό για εξτρεμιστές. Το καθησυχαστικό για την ώρα είναι ότι δεν υπάρχει κάποια άμεση απειλή, το ανησυχητικό φαινόμενο είναι ότι αρκετοί εξτρεμιστές χρησιμοποιούν την Ελλάδα «ως πέρασμα» για την Κεντρική Ευρώπη επιστρέφοντας από το Ιράκ και την Συρία σύμφωνα με διαφόρους αναλυτές.

Οι πιο πρόχειρες εκτιμήσεις αναφέρουν ότι περίπου 200 ύποπτοι για σχέσεις με το Ισλαμικό Κράτος, την Αλ Κάιντα και την ομάδα που υποστηρίζει στην Συρία την Αλ Νούσρα έχουν εντοπιστεί στην Ελλάδα. Καταγεγραμμένες και σχετικά πρόσφατες περιπτώσεις είναι οι εξής:

Ο Βέλγος Τζιχαντιστης Αbdelhamid Abaaoud για τον όποιο οι Βελγικές αρχές έχουν εκδώσει ένταλμα σύλληψης και ο όποιος φέρεται να επικοινώνησε από την Ελλάδα με πυρήνα τζιχαντιστών στο Βέλγιο τον Δεκέμβριο προς Ιανουάριο της χρονιάς που διανύουμε

Τον Ιανουάριο του 2015 επίσης, τρεις Βέλγοι που συνελήφθησαν στο αεροδρόμιο του Σαρλερουά και είχαν τελικό προορισμό την Συρία, ανέφεραν ότι σκόπευαν να διαμείνουν ένα χρονικό διάστημα στην Αθήνα.

Το 2014, δυο Γάλλοι τζιχαντιστές συνελήφθησαν από τις Γαλλικές αρχές. Στην κατάθεση τους ανέφεραν και αυτοί ότι χρησιμοποίησαν την Ελλάδα επιστρέφοντας από το Ιράκ. Ένας εκ των δυο, ο Ibrahim Boudina είχε στην κατοχή του usb stick με οδηγίες για το πώς θα κατασκεύαζε βόμβες κατ' οίκον.
Τα γεγονότα αυτά δεν αποτελούν αποδείξεις ότι η χώρα μας είναι στόχος των τζιχαντιστών, είναι όμως σαφείς ενδείξεις οτι χρησιμοποιείται ως ενδιάμεσος σταθμός προς την Μέση Ανατολή. Αυτό που ανησυχεί τις Αντιτρομοκρατικές υπηρεσίες στην Ευρώπη είναι η παρουσία αρκετών (παράνομων) μεταναστών στην Ελλάδα, αρκετοί εκ των οποίων είναι πρόθυμοι να προσφέρουν ενα προσωρινό κατάλυμα στους τζιχαντιστές σε αντάλλαγμα οικονομικης βοήθειας. Συνεπώς σε αυτήν τουλάχιστον την φάση δεν μπορούμε να μιλήσουμε για δίκτυα τζιχαντιστών στην Ελλάδα η οργανωμένες ομάδες που εκπαιδεύονται, όμως μπορούμε με σχετική ασφάλεια να πούμε ότι οι τζιχαντιστές έχουν μια σχετική παρουσία.

Αυτό που επίσης θα πρέπει να μας ανησυχεί είναι αρκετοί γηγενείς λαθρέμποροι φροντίζουν αφενός να μεταφέρουν τους μετανάστες από την Συρία και ύστερα να εξασφαλίσουν σε ορισμένους εξ αυτών πολιτικό άσυλο μέσω ενός δικτύου διαφθοράς που εκτείνεται από λαθρεμπόρους μέχρι ενδεχομένως και υπαλλήλους του κράτους.

Επίσης ένα σημαντικό πρόβλημα για την κρατική μηχανή είναι αφενός η έλλειψη ειδικών στον τομέα της αντιτρομοκρατίας της οποίας τα στελέχη δεν διαθέτουν την κατάλληλη ειδίκευση και αφ' ετέρου την αδυναμία του κράτους να προσλάβει λόγω οικονομικής δυσπραγίας ειδικούς στον τομέα αυτό.

Όμως όπως και σε άλλους τομείς η λύση και η απάντηση στο πρόβλημα αυτό είναι περισσότερη Ευρωπαϊκή συνεργασία μέσω των θεσμών. Η Ελλάδα περισσότερο από πότε ίσως, έχει ανάγκη όχι μόνο οικονομικά αλλά και πολιτικά τους παραδοσιακούς της συμμάχους δηλαδή την Ευρωπαϊκή Ένωση και τις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής. Ιδιαίτερα οι Η.Π.Α μπορούν να προσφέρουν ειδίκευση και τεχνογνωσία σε αυτόν τον τομέα. Μια πρώτη λύση θα ήταν ενδεχομένως η σύσταση ενός Υπουργείου η μιας δομής ανάλογης με πολλές χώρες της Ευρώπης Υπουργείου Κρατικής Ασφαλείας (Department of Homeland Security). Παρότι υπάρχει το Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη και οι διωκτικές αρχές έχουν σημειώσει επιτυχίες στον τομέα της αντιτρομοκρατίας σε μια μεταβαλλόμενη εποχή, οι Υπηρεσίες Πληροφοριών θα πρέπει να εκσυγχρονιστούν για να αντιμετωπίσουν όχι μόνο την ενδεχόμενη απειλή των τζιχαντιστών αλλά και την λεγόμενη κυβερνοτρομοκρατία, το οικονομικό έγκλημα και άλλες παράνομες δραστηριότητες που μέχρι τώρα βρίσκονται επωμισμένες σε διάσπαρτες κρατικές υπηρεσίες.