Άγγελοι στην κόλαση: Η παιδική εργασία στο Μπαγκλαντές μέσα από φωτογραφίες

"Τα Συμβαλλόμενα Κράτη αναγνωρίζουν το δικαίωμα του παιδιού να προστατεύεται από την οικονομική εκμετάλλευση και από την εκτέλεση οποιασδήποτε εργασίας που ενέχει κινδύνους ή που μπορεί να εκθέσει σε κίνδυνο την εκπαίδευσή του ή να βλάψει την υγεία του ή τη σωματική, πνευματική, ψυχική, ηθική ή κοινωνική ανάπτυξή του..."

("Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Παιδιού" - άρθρο 32, 20 Νοεμβρίου 1989).

Για 4,7 εκατομμύρια παιδιά ηλικίας μικρότερης των 14 ετών στο Μπαγκλαντές, αυτή τη χρονιά δεν χτύπησε το κουδούνι του σχολείου, απλούστατα γιατί δεν πηγαίνουν στο σχολείο, αφού δουλεύουν.

Το μέλλον γι' αυτά τα παιδιά διαγράφεται ζοφερό, καθώς δεν τους δίνεται καν η δυνατότητα να αναπτύξουν τις ικανότητές τους και να διευρύνουν τις γνώσεις τους αλλά και την κοινωνική τους θέση μέσα από το σχολείο. Από νωρίς χάνουν το παιδικό τους χαμόγελο και αναγκάζονται από την τρυφερή τους ηλικία να ενταχθούν στον σκληρό κόσμο της εργασίας.

Λαμβάνουν ως αμοιβή λιγότερο από ένα δολάριο την ημέρα, το 1/3 του κανονικού μισθού αποτελώντας το 20% του εργατικού δυναμικού της χώρας.

Ο βασικότερος παράγοντας που ωθεί τα παιδιά στην εργασία και κατ' επέκταση στην εκμετάλλευσή τους από πολύ μικρή ηλικία είναι η οικονομική συνεισφορά τους στον ελλιπή οικογενειακό προϋπολογισμό.

Η σειρά "Angels in hell" - "Άγγελοι στην κόλαση" του φωτογράφου Golam Mostofa Bhuiya Akash από το Μπαγκλαντές αποτελείται από εντυπωσιακές και δυνατές φωτογραφίες που καταγγέλλουν την παιδική εργασία στο Μπαγκλαντές.

Η HuffPost Greece επικοινώνησε με τον Golam Mostofa Bhuiya Akash ο οποίος μας μίλησε για το τι συμβαίνει στο Μπαγκλαντές με την παιδική εργασία, την σειρά φωτογραφιών «Άγγελοι στην κόλαση» και τα σχέδια του.

Τι σας κάνει διαφορετικό από άλλους φωτογράφους; Πώς θα περιγράφατε το φωτογραφικό σας στυλ;

Κάθε φωτογράφος ή καλλιτέχνης είναι μοναδικός. Έχει την δικιά του ποιότητα, ένστικτά, μορφές δημιουργίας και την επιθυμία για περιπέτεια. Όλα αυτά μας κάνουν να έχουμε διαφορετικές διαδρομές. Πάντα μου άρεσε να βλέπω την δουλειά άλλων φωτογράφων. Το έργο τους μου δίνει κίνητρο με κάνει να γίνομαι καλύτερος και να συγκινούμαι.

Αν μιλήσω για τη δουλειά μου, θα ήθελα να πω ότι για μένα οι άνθρωποι που φωτογραφίζω είναι σαν να δίνουν παράσταση. Δίνουν παράσταση στη σκηνή της ζωής. Θα ήθελα όχι μόνο να απεικονίζω το συναίσθημα ή την έκφρασή τους με μερικά μόνο κλικ, αλλά να ακούσω τις φωνές τους, να μάθω τις άγνωστες ιστορίες τους. Βλέπω την ομορφιά της ανθρώπινης ψυχής, αν και μπορεί να είναι ζοφερή.

Η δύναμη αυτών των ανθρώπων είναι ότι εκφράζονται μπροστά στην κάμερα. Το φωτογραφικό μου ταξίδι με ανάγκασε να ανακαλύψω τις χαρές της ζωής κάτι για το οποίο δεν ήμουν ενήμερος. Θα συνεχίσω να προσπαθώ μέσα από τις φωτογραφίες μου να αλλάζω τις ζωές των ανθρώπων.

Ποιοι φωτογράφοι σάς έχουν επηρεάσει και πώς αυτοί επηρέασαν τη σκέψη, το τρόπο φωτογράφησης και τη σταδιοδρομίας σας;

Θαυμάζω το έργο του Sebastiao Salgado. Το έργο του είναι μια πλούσια πηγή έμπνευσης για μένα. Επίσης, ο James Nachtwey είναι ένας από τους φωτογράφους που με εμπνέει. Αυτός ο φωτογράφος επικαλείται τους πολέμους για να μεταλαμπαδεύσει το μήνυμα της ειρήνης στον κόσμο.

Τι θέλετε να πείτε μέσα από αυτές τις φωτογραφίες;

Σε αυτό τον εργασιακό χώρο και μέσα σε αυτά τα "φονικά" εργοστάσια η λέξη "παιδικότητα" εξαφανίζεται από την ηλικία των πέντε ετών. Η βίαιη ενηλικίωση είναι το μόνο που θα βοηθήσει να μείνουν ζωντανοί. Οι σιωπηλές κραυγές τους αντηχούν μέσα από τους τοίχους της κολάσεως, οι οποίοι θεωρούνται ένας ευλογημένος τόπος καθώς τους δίνουν τη δυνατότητα να κερδίσουν το ψωμί τους.

Αυτά τα παιδιά εργάζονται μέσα σε εργοστάσια και σκονισμένους χώρους, κατασκευάζοντας τούβλα. Μιλώντας για το εργασιακό περιβάλλον αυτών των αγγελικών παιδιών είναι κάτι παραπάνω από σπαρακτικό.

Οι ήχοι από τις μηχανές των εργοστασίων συνήθως είναι αφόρητοι. Οι δυνατοί ήχοι σε συνδυασμό με την υπερβολική ζέστη αποτελούν ένα καθημερινό άθλιο σκηνικό. Οι εργαζόμενοι στις κλωστοϋφαντουργίες εργάζονται από τις 8 το πρωί έως τις 20:00 το βράδυ.

Κατά τη διάρκεια αυτών των ωρών εργασίας αυτά τα παιδιά προσπαθούν να ανακουφιστούν από τον πόνο της ηχορύπανσης και της υψηλής ζέστης, κερδίζοντας 1200 tk ανά μήνα (1 $ = 83 tk). Στα εργοστάσια παραγωγής τούβλων δεν γίνεται κάτι διαφορετικό. Εκεί η δουλειά ξεκινά στις 6 κάθε πρωί.

Τα μικρά παιδιά κουβαλούν στο κεφάλι τους φορτία των οκτώ τούβλων από τον κλίβανο στον σωρό. Για κάθε διαδρομή χρειάζονται λιγότερο από ένα λεπτό. Μέσα σε δώδεκα ώρες κουβαλούν περίπου χίλια τούβλα και θα κερδίσουν 80 tk (