Αφ-ιζήματα χαμένης ηθικής

Οι διαχωριστικές γραμμές

πληθαίνουν στην κοινωνία

Μαζί και τα σύνορα

Κι είναι τόσα πολλά

που υπάρχει έλλειψη φρουρών

Τζούλια Λαρά, Λιθοδομή

Ακούμε συνέχεια (από τ 'αριστερά και τα δεξιά) για μία Νέα Αφήγηση κι αναρωτιόμαστε για το ποιος είναι ο συγγραφέας, ποιος ο αφηγούμενος κι εντέλει ποιος ο ακροατής σε ζητήματα που αφορούν στους πρόσφυγες, στους μετανάστες, στους «ξένους».

Ο περιούσιος, ατίθασος, αυτοβαυκαλιζόμενος, με το αλάθητο αισθητήριο και την ανεξάρτητη βούληση, λαός, δε μοιάζει να έχει [προ]ετοιμαστεί για τους κινδύνους που προκαλεί η σώρευση οργής, φόβου, αδυναμίας, αβοηθησίας.

Η κοινωνία πρέπει ν' αμυνθεί απέναντι σε όποιον και σε ό,τι απειλεί τη συνοχή και τις αξίες της. Το κοινωνικό συμβόλαιο αναθέτει στα όργανα της Πολιτείας τη δίκαιη κι ανάλογη τιμωρία των παραβατών.

Στις παραπάνω λειτουργίες μπαίνει όμως ένα όριο. Και ως όριο δεν εννοώ τον αυτονόητο σεβασμό των δικαιωμάτων και της αξιοπρέπειας αθώων κι ενόχων αλλά την αθέατη γραμμή που συνδέει το Κράτος δικαίου με τον πολιτισμό και τον ανθρωπισμό.

Η τιμωρία των [κατα] διωγμένων και ο αποκλεισμός των ήδη αποκλεισμένων ούτε βοηθά ούτε τιμά κανέναν.

-- This feed and its contents are the property of The Huffington Post, and use is subject to our terms. It may be used for personal consumption, but may not be distributed on a website.