1,2... 1400 δέντρα μέσα σε λίγες ώρες

Κάθε ανοιξιάτικο πρωινό μοιάζει όμορφο σχεδόν εξ ορισμού. Όμως υπάρχουν περιθώρια να γίνει πιο όμορφο - αν είναι πρωινό Κυριακής, ηλιόλουστο και δροσερό. Και ακόμη περισσότερο, αν δίνεις ραντεβού για εκδρομή στην Εύβοια, όχι για να πιείς τον καφέ σου στον παραθαλάσσιο πεζόδρομο της Χαλκίδας, αλλά για να ανηφορίσεις προς τη Δίρφυ, η οποία μέχρι το μεσημέρι θα έχει γίνει πλουσιότερη κατά 1.350 έλατα. Τότε το πρωινό γίνεται όχι σκέτα όμορφο, αλλά και με περιεχόμενο. Με δράση και νόημα.

Για το περιεχόμενο φροντίζει η ΙΚΕΑ του Oμίλου FOURLIS, που ήταν που ήταν χορηγός των δενδρυλλίων. Για τα υπόλοιπα, ένα πλήθος από ενθουσιώδεις εθελοντές, φυσιολάτρες, ορειβάτες, οικογένειες και παιδιά κάθε ηλικίας, καθώς και οι απαραίτητοι φορείς: η περιφέρεια Στερεάς Ελλάδος, ο Δήμος Διρφύων Μεσσαπίων, η διεύθυνση δασών. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, οι "φορείς" δικαιολογούν κυριολεκτικά το όνομά τους: φέρουν τεχνογνωσία, κινητοποιούν κόσμο και δεν είναι απρόσωποι. Είναι οι άνθρωποί τους, από τη διοίκηση μέχρι τη βάση, που οργανώνουν τη δενδροφύτευση. Μεριμνούν για τη μετακίνηση των εθελοντών, μεταφέρουν το υλικό και τα εργαλεία, ανοίγουν αυλάκια και τρύπες, δίνουν πρώτοι το παράδειγμα.

Βρισκόμαστε σε υψόμετρο γύρω στα 700 μέτρα, στη θέση Ράχη - μετά τη Στενή και τις λουκούλειες σειρήνες της και λίγο πιο κάτω από το ορειβατικό καταφύγιο. Η χιονισμένη κορυφή, που ήδη βλέπαμε στον ορίζοντα πριν περάσουμε τη γέφυρα της Χαλκίδας, ορθώνεται τώρα από πάνω μας, μια ανάσα δρόμος (νομίζουμε...). Είναι ένα επιβλητικό ορόσημο, ένα όμορφο φόντο για τις φωτογραφίες κι ένα κίνητρο για μεγαλύτερη προσπάθεια. Για μαζικότερη εθελοντική προσφορά, για πιο ουσιαστική επαφή με τη φύση, για follow up στις δράσεις που ήδη έχουν γίνει. Χωρίς "παρακολούθηση", χωρίς επιτήρηση και φροντίδα, τα ελατάκια της ΙΚΕΑ του Oμίλου FOURLIS δεν θα γίνουν ποτέ έλατα της Δίρφυος. Αν, όμως, προσεχτούν, υπάρχει μεγάλη πιθανότητα όλα αυτά τα πιτσιρίκια που σήμερα χώνονται με χαρά μέσα στα αυλάκια για να φυτέψουν να έρχονται “αύριο” εδώ με τα δικά τους παιδιά και να τους αφηγούνται το κατόρθωμά τους. Διότι για κατόρθωμα πρόκειται: "Ένα ελατάκι δίνει οξυγόνο για χίλιους ανθρώπους κι επειδή αργεί πολύ να μεγαλώσει, πρέπει να το φροντίζουμε, να το προσέχουμε", λέει στα παιδιά η Ολυμπία Αποστόλου, δασοπόνος, εξηγώντας τους τη διαδικασία. "Βγάζουμε το φυτό από το γλαστράκι, το φυτεύουμε και προσέχουμε να σκεπάσουμε όλο το ριζικό του σύστημα. Αυτό είναι πολύ σημαντικό, γιατί αν το ριζικό σύστημα μείνει έξω το φυτό θα ξεραθεί. Μαζεύουμε όλα τα πλαστικά γλαστράκια και δεν αφήνουμε κανένα σκουπίδι φεύγοντας"