Στα παπούτσια του άλλου

Το βάφτισαν «ενσυναίσθηση» κι είναι τόσο φευγαλέα αίσθηση. Να προσπαθείς να νιώσεις αυτό που νιώθει ο άλλος, να μπεις στα παπούτσια του, όπως λένε οι Βρετανοί.Ενός απελπισμένου που δεν έχει τίποτα να χάσει, ενός απολυμένου που την πίστη του στο μέλλον έχει θάψει, ενός κεραυνοβολημένου από μία ασθένεια που τον έχει χαράξει, ενός χρεοκοπημένου, ενός χαμένου, ενός αδικημένου, ενός από τη φύση ή τις κοινωνικές συνθήκες περιορισμένου, ενός κυνηγημένου από βόμβες και βία περικυκλωμένου, ενός θρυμματισμένου, ενός παραμελημένου, ενός γελασμένου, ενός πεινασμένου, αλλά και ενός χορτασμένου, ενός εξουσιαστή «πολιτισμένου», ενός χολερικού ψαγμένου, ενός... ενός, γράφει η Κατερίνα Τζωρτζινάκη.