Golden Globes History: Από τις πρώτες Χρυσές Σφαίρες στο σήμερα

Τα βραβεία των Χρυσών Σφαιρών φέτος ήταν απολαυστικά. Πριν φτάσουμε στο σήμερα, όμως, ας κάνουμε μια σύντομη αναδρομή στο παρελθόν και στις πιο ξεχωριστές στιγμές τους.

Όλοι έχουμε τις μικρές ένοχες απολαύσεις μας. Η δική μας εδώ στο InStyle είναι το Χόλιγουντ και οτιδήποτε έχει να κάνει με τους διάσημους. Μόλις μπει ο νέος χρόνος ανυπομονούμε για τη βραδιά της απονομής των Χρυσών Σφαιρών, που σηματοδοτούν και την αρχή της περιόδου των βραβείων. Είναι σαν εναρκτήρια τελετή για Όσκαρ,

Emmys, Grammys, Tony, BAFTA και πολλά ακόμα ετήσια βραβεία.

Πώς ξεκίνησαν όλα…

Η ιστορία των Golden Globes Awards ξεκίνησε από την Ένωση Ανταποκριτών Ξένου Τύπου του Χόλιγουντ (HFPA), η οποία ιδρύθηκε το 1943 από μια ομάδα δημοσιογράφων και φωτογράφων που ενώθηκαν για να επισημοποιήσουν τη σχέση τους με τα στούντιο και να διευκολύνουν το έργο τους στις εκδόσεις, κλείνοντας συνεντεύξεις με κινηματογραφικούς αστέρες και σκηνοθέτες σε όλο τον κόσμο. Το σύνθημά τους, όπως αναφερόταν στο αναμνηστικό booklet για τη 10η επέτειο, το 1953, ήταν «Ενότητα χωρίς διακρίσεις θρησκείας ή φυλής». Ωστόσο, διάφορα σκάνδαλα –σχετικά και με ρατσιστικές πρακτικές– που έπλητταν επί χρόνια τη φήμη και την αξιοπιστία της Ένωσης οδήγησαν πρόσφατα στο τέλος της και στην ανάθεση της παραγωγής των Χρυσών Σφαιρών σε άλλον οργανισμό. Αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία.

Η Audrey Hepburn το 1990, στην 47η τελετή απονομής των βραβείων, λαμβάνει την τιμητική Χρυσή Σφαίρα Cecil B. DeMille για τη συμβολή της στον κινηματογράφο. (Getty Images/Ideal Image)

Μια από τις πρώτες κινήσεις της Ένωσης Ανταποκριτών Ξένου Τύπου μετά την ίδρυσή της ήταν να καθιερώσει μια τελετή παρόμοια με εκείνη των βραβείων Όσκαρ για να τιμήσει τα κινηματογραφικά επιτεύγματα. Η 1η απονομή έγινε τον Ιανουάριο του 1944 στα στούντιο της 20th Century Fox. Οι επόμενες τελετές πραγματοποιήθηκαν σε διάφορους χώρους, όπως μεταξύ άλλων το ξενοδοχείο Beverly Hilton (όπου έγιναν και φέτος) και το Hollywood Roosevelt Hotel. Από τις αίθουσές τους έχει περάσει κυριολεκτικά όλο το Χόλιγουντ. Και παρότι η αρχή των βραβείων συνέπεσε με τον Β’ Παγκόσμιο πόλεμο, δεν πτοήθηκε κανείς. Η τελετή έγινε ξανά το 1946 για να τιμηθούν τα διαμάντια του κινηματογράφου για τη χρονιά 1945. Τότε ήταν που ο Frank Sinatra είδε ταινία στην οποία πρωταγωνιστούσε, το The House I Live In, να βραβεύεται με Χρυσή Σφαίρα σε μια ειδική κατηγορία που πλέον δεν υπάρχει (Best Film Promoting International Understanding).

Διαχρονικά, ο θεσμός έχει δείξει ότι υπερπηδά κοινωνικές δυσκολίες και αγκυλώσεις. Το σύνθημα της πρώτης δεκαετίας του φαίνεται πως κάποιοι ακόμα το υπηρετούν και γι’ αυτό κάθε χρόνο ανυπομονούμε για αυτή την εκδήλωση. Γιατί, πέρα από μια γιορτή για τον κινηματογράφο, είναι πάντα και μια νίκη για το διαφορετικό. Μέσα από το «χυτήριο» της μικρής και της μεγάλης οθόνης, μας έχει «εκπαιδεύσει» στο ανορθόδοξο, στο ξεχωριστό και στο νέο. Και το κάνει ακόμα και κάτω από δύσκολες συνθήκες. Μην ξεχνάμε ότι το 2021, με τους περιορισμούς της πανδημίας του Covid-19, ο θεσμός δημιούργησε ένα νέο φορμάτ, όπου είχε σε διαδικτυακή σύνδεση ζωντανά τους υποψηφίους από όλο τον κόσμο προκειμένου να πραγματοποιηθεί η τελετή.

Η Βρετανίδα Cynthia Erivo απονέμει το βραβείο Καλύτερου Σεναρίου – Ταινίας κατά την 78η απονομή στο Beverly Hilton το 2021, εν μέσω πανδημίας. (Golden Globes Archive)Ας κάνουμε όμως ένα σύντομο φλασμπάκ σε αντικομφορμιστικές στιγμές των Χρυσών Σφαιρών.

Αν έπρεπε να διαλέξουμε μόνο μια από τα μεταπολεμικά ’50s, αυτή θα ήταν η νίκη της Audrey Hepburn από την πρώτη της κιόλας υποψηφιότητα για τη Χρυσή Σφαίρα Καλύτερης Ηθοποιού το 1954, με την ταινία Roman Holiday. Η Hepburn κέρδισε το βραβείο, το ίδιο και την επόμενη χρονιά, ενώ μέχρι και το 1968 μετρούσε υποψηφιότητες. Το 1990 της απονεμήθηκε το τιμητικό Cecil B. DeMille Award για τη συμβολή της στον κινηματογράφο.

Η Marilyn Monroe το 1960 παραλαμβάνει το δικό της χρυσό αγαλματίδιο. (Getty Images/Ideal Image)

Μια ακόμα αγαπημένη του σινεμά, η Marilyn Monroe, κέρδισε την πρώτη της Χρυσή Σφαίρα το 1954. Το 1960 ήταν όμως η χρονιά που η ίδια βραβεύτηκε για την υποκριτική της ικανότητα στην ταινία Some Like it Hot. Δύο χρόνια μετά απέσπασε διάκριση στην κατηγορία World Film Favorites, και αυτό έμελλε να είναι το τελευταίο της βραβείο, καθώς μετά από μερικούς μήνες πέθανε. Στις ασπρόμαυρες αναμνήσεις μας, στην ίδια κατηγορία θα έχουμε νικήτρια για πάντα και τη Sophia Loren, η οποία βραβεύτηκε το 1977 και μετρά συνολικά στην καριέρα της εννέα υποψηφιότητες και έξι βραβεία. Βλέπουμε πως από τις πρώτες δεκαετίες του θεσμού οι γυναίκες έχουν «βήμα».

Credit: InStyle Greece/ Η Sophia Lauren τo 1977, όταν βραβεύτηκε στη διοργάνωση. (Getty Images/Ideal Image)

Στα ’80s όλα έγιναν πιο εξωστρεφή και εκκεντρικά, με τα βραβεία να αποκτούν ακόμα μεγαλύτερη απήχηση. Μια αυθόρμητη όσο και αστεία στιγμή ήταν το 1984, όταν η Cher ανέβηκε στη σκηνή να παραλάβει το βραβείο της και έχασε τα λόγια της. Η Cher μάς έδωσε έναν από τους πιο μπερδεμένους ευχαριστήριους λόγους της ιστορίας των Golden Globes, ο οποίος ξεκινούσε με το επικό «Θα ήθελα… να ευχαριστήσω τη μαμά μου…».

Τα πιο αξιομνημόνευτα ενσταντανέ

Βλέπετε, τότε δεν ήταν όλα προβαρισμένα μέχρι την τελευταία λεπτομέρεια. Και μια και μιλάμε για αστεία, ας θυμηθούμε έναν από τους πιο ιδιαίτερους κωμικούς όλων των εποχών, τον Jim Carrey, ο οποίος το 1999, βραβευθείς για την ερμηνεία του στο Man in the Moon, έδωσε μια από τις πιο διασκεδαστικές ομιλίες. «Είμαι το κατεστημένο που κάποτε απέρριψα, είμαι ο Tom Hanks των Χρυσών Σφαιρών» είπε ο Carrey όταν έλαβε το βραβείο Καλύτερου Ηθοποιού –η δεύτερη βράβευσή του, ύστερα από εκείνη για το The Truman Show–, κάνοντας έναν παραλληλισμό με τα δύο Όσκαρ στη σειρά που είχε κερδίσει ο Tom Hanks (για το Philadelphia το 1994 και για το Forrest Gump το 1995).

Ανοίγουμε το μιλένιουμ με την αγαπημένη Renée Zellweger, το 2001, η οποία βρισκόταν στην τουαλέτα όταν o Hugh Grant ανακοίνωσε τη νίκη της στην κατηγορία Καλύτερης Ηθοποιού σε Μιούζικαλ ή Κωμωδία για την ταινία Nurse Betty. Τρομερά αστείο, άβολο ίσως, αλλά και ανθρώπινο. Δεν γίνεται να το ξεχάσουμε! Εκείνη βέβαια το αντιμετώπισε με χιούμορ όταν ανέβηκε τελικά στη σκηνή για να παραλάβει τη Χρυσή Σφαίρα της.

Στο κλείσιμο της δεκαετίας, το 2009, η Kate Winslet πήρε επιτέλους βραβείο, για την ερμηνεία της στο Revolutionary Road. Της το «χρωστούσαν» από το 1998, με τον Τιτανικό, όπου είχε υποψηφιότητα στην κατηγορία Καλύτερης Ηθοποιού. Συγκινημένη, στον λόγο της αναφέρθηκε αυτοσαρκαστικά στη «συνήθειά της να μην κερδίζει πράγματα».

Επίσης, δεν θα ξεχάσουμε τον τεράστιο αλλά ειλικρινή και απροβάριστο λόγο της Jodie Foster όταν παρέλαβε το Cecil B. DeMille τιμητικό βραβείο της το 2013. Ζήτησε συγγνώμη από την ατζέντισσά της και έκανε με τον δικό της τρόπο come out ως ομοφυλόφιλη. Και κάπως έτσι έδωσε μια μπουνιά στο σύστημα, που θέλει συγκεκριμένα στάνταρ για να κάνεις καριέρα σε αυτόν τον χώρο – πολλές φορές κρύβοντας το ποιος στ’ αλήθεια είσαι.

Η Natalie Portman το 2018 στις Χρυσές Σφαίρες (Photo by Paul Drinkwater/NBCUniversal via Getty Images). Ο Jim Carrey το 1999 στις Χρυσές Σφαίρες (Photo by NBCU Photo Bank/NBCUniversal via Getty Images via Getty Images).

Εύστοχο ήταν και το σχόλιο της Natalie Portman το 2018, η οποία παρουσιάζοντας μαζί με τον Ron Howard τις υποψηφιότητες για Χρυσή Σφαίρα Σκηνοθεσίας, λίγα δευτερόλεπτα μετά την εξαιρετική ομιλία της Oprah Winfrey για το κίνημα #MeToo, παρατήρησε ζωντανά εκείνη τη στιγμή πως δεν υπήρχε γυναίκα υποψήφια για το εν λόγω βραβείο. «Και εδώ είναι οι –μόνο άντρες– υποψήφιοι» είπε και έγινε viral, βάζοντας ένα ερωτηματικό για το πόσο χώρο έχουν τελικά οι γυναίκες στα βραβεία του θεσμού. Την ίδια χρονιά πολλοί καλεσμένοι αστέρες, άντρες και γυναίκες, φορούσαν μαύρα σε ένδειξη διαμαρτυρίας κατά της σεξουαλικής παρενόχλησης και του βιασμού στην αμερικανική βιομηχανία του θεάματος. Είναι εύκολο να δει κανείς ότι στις Χρυσές Σφαίρες δίνεται το βήμα για να θιχτούν κοινωνικά θέματα. Θα μπορούσαμε να πούμε μάλιστα ότι είναι και μια καλή ευκαιρία για να έρθουν στην επιφάνεια ζητήματα διαφορετικότητας που δεν αγγίζονται συχνά από την κοινή γνώμη.

Οι Alexis Bledel, Yvonne Strahovski, Craig Erwich, Elisabeth Moss και Madeline Brewer στο Fox after party των Χρυσών Σφαιρών το 2018. (Photo by Stewart Cook/Variety/Penske Media via Getty Images)Χρυσές Σφαίρες 2024

Φέτος, λοιπόν, δεν υπήρξε κάποιο πολύ δυνατό τέτοιο μήνυμα. Ωστόσο, υπήρξαν ζουμερά παραλειπόμενα αλλά και βραβεύσεις που θα κάνουν αυτή την απονομή αξέχαστη. Και δεν αναφερόμαστε μόνο στη βράβευση της ταινίας Poor Things του «δικού μας» Γιώργου Λάνθιμου, που χάρισε και ένα βραβείο Καλύτερης Ηθοποιού σε Κωμωδία ή Μιούζικαλ στην Emma Stone.

Αν δεν έχετε δει τη νέα ταινία του Martin Scorsese Killers of a Flower Moon, σας συστήνουμε να το κάνετε. Χρειάζεται περισσότερο από 3,5 ώρες για να την ολοκληρώσετε, αλλά αξίζει. Πρόκειται για μια ταινία για τους Ινδιάνους της φυλής Οσέιτζ, στην οποία πρωταγωνιστούν ο Leonardo DiCaprio και η Lily Gladstone. Η τελευταία είναι η πρώτη ιθαγενής Αμερικανίδα που βραβεύεται στην ιστορία των Χρυσών Σφαιρών. Στον λόγο της μάλιστα μίλησε τη γλώσσα, έδωσε τα εύσημα στη μαμά της και μας σπάραξε την καρδιά.

Γενικώς, στην 81η απονομή είχαμε πολλή αγάπη για τις μαμάδες! Οι ηθοποιοί Bradley Cooper και Charles Melton –με υποψηφιότητες και οι δύο– εμφανίστηκαν με τις μαμάδες τους, κάτι που έρχεται σε αντίθεση με την alpha male εικόνα τους και σπάει τα στερεότυπα.

Ακόμα ένα όμορφο αγόρι που «τσαλακώνεται» είναι ο Jeremy Allen White, ο οποίος κέρδισε Χρυσή Σφαίρα Καλύτερου Ηθοποιού σε Κωμική Σειρά για το The Bear. Όταν ανέβηκε να παραλάβει το βραβείο του, άφησε να φανεί χωρίς κόμπλεξ το πόσο χαίρεται που είναι εκεί, ανάμεσα σε τόσους ανθρώπους που θαυμάζει, όπως χαρακτηριστικά είπε. Αυτή η σειρά ανέδειξε και το ταλέντο της Ayo Edebiri, η οποία σχεδόν έκλαιγε παραλαμβάνοντας τη Χρυσή Σφαίρα Καλύτερης Ηθοποιού σε Κωμική Σειρά. Η ίδια με ταπεινότητα ευχαρίστησε ακόμα και τους βοηθούς λέγοντας μεταξύ άλλων: «Όλοι, οι ατζέντηδες και οι μάνατζέρ μου, οι βοηθοί, οι άνθρωποι που απαντούν στα emails μου, είστε οι καλύτεροι. Σας ευχαριστώ που απαντάτε στα τρελά, τρελά emails μου. Είμαι πραγματικά ευγνώμων».

Rosamund Pike, Natasha Lyonne, Meryl Streep, Gillian Anderson και Greta Lee, στις φετινές Χρυσές Σφαίρες. Μπορεί να μην πήραν βραβείο, αλλά σίγουρα ήταν οι πιο καλοντυμένες. (Getty Images/Ideal Image)

Φέτος, δε, ήταν μια καλή χρονιά για τις γυναίκες. Πέρα από τον σκηνοθέτη Christopher Nolan και τον ηθοποιό Cillian Murphy, που βραβεύτηκαν για την ταινία Oppenheimer και μερικούς ακόμα άντρες που αναφέραμε ή που στ’ αλήθεια άξιζαν τη βράβευση, οι γυναίκες ήταν σε πρώτο πλάνο. Όπως έπρεπε.

Η Γαλλίδα σκηνοθέτις και σεναριογράφος Justine Triet πήρε δύο Χρυσές Σφαίρες για την ταινία Anatomy of a Fall στις κατηγορίες Καλύτερης Ξενόγλωσσης Ταινίας και Καλύτερου Σεναρίου αντίστοιχα, η Αμερικανίδα σκηνοθέτις Greta Gerwig διακρίθηκε για την ταινία Barbie με βραβείο σε μια νέα κατηγορία που αναγνωρίζει τα επιτεύγματα του box office, η Elizabeth Debicki επίσης για τον ρόλο της Lady Diana στη σειρά The Crown και η Sarah Snook για τον ρόλο της στο Succession, όπως και το 2022.

Υπήρχαν κι άλλες που, παρότι δεν βραβεύτηκαν, ξεχώρισαν στα δικά μας μάτια για τις ενδυματολογικές επιλογές τους. Όπως η Gillian Anderson, που φόρεσε μια τουαλέτα διά χειρός Gabriela Hearst με κεντημένα αιδοία, ταιριαστή με τον ρόλο της στο Sex Education. Ή όπως η Rosamund Pike, η πρωταγωνίστρια του επικού φιλμ Saltburn, η οποία φόρεσε ένα βέλο για να καλύψει το σημάδι που της άφησε μια πτώση στο σκι. Όπως και να έχει, όλες τους ήταν υπέροχες!

Το θέμα φιλοξενήθηκε αρχικά στο περιοδικό InStyle, στο τεύχος 113 Φεβρουάριος 2024.