Το Κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο ξανά στη μεγάλη οθόνη

«Μπορεί να είμαι άπιστος, αλλά είμαι ένας άπιστος που νοσταλγεί την πίστη» είχε πει ο ίδιος ο Πιέρ Πάολο Παζολίνι για την ταινία αριστούργημα γυρισμένη το 1964, που αποτελεί την κορυφαία μεταφορά της ζωής του Χριστού στη μεγάλη οθόνη. Είναι η πρώτη φορά που ο κινηματογράφος της πρόζας και ο κινηματογράφος της ποίησης συμπλέκονται, συμφύρονται και δημιουργούν ένα αμάλγαμα που διαφοροποιεί σε μεγάλο βαθμό το παρόν παζολινικό έργο από όλες τις άλλες ως τότε μεταφορές αλλά και μέχρι τις μέρες μας.

Ο Παζολίνι επιλέγει το λόγο του Ματθαίου, απλό, λιτό, καίριο, χωρίς στολίδια και λογοτεχνικές

εξάρσεις, στοχεύοντας στη μεγαλύτερη δυνατή ακρίβεια των αφηγούμενων γεγονότων. Όλη η ταινία συνίσταται από σκηνές άμεσης ανάπλασης που ανταποκρίνονται στην άποψη του πιστού Ματθαίου που καταγράφει εύπιστα χωρίς να κρίνει. Αλλά ο μεγάλος Παζολίνι δε μένει μόνο σε αυτό. Με σκηνές έντονου στιλιζαρίσματος μας παραθέτει την άποψή του που καταγράφει τα γεγονότα αμφιβάλλοντας συνεχώς για την πραγματική υπόστασή τους. Χρησιμοποιεί ερασιτέχνες ηθοποιούς (είναι χαρακτηριστική η σκηνή που η Σουζάνα Παζολίνι, μητέρα του σκηνοθέτη, υποδύεται την ενήλικη Παναγία και θρηνεί το νεκρό Χριστό, ερμηνεία που ήταν υποψήφια και για Όσκαρ). Επιλέγει τη νότιο Ιταλία για τα γυρίσματα, και επιλέγει ο ίδιος τη μουσική και τη χρήση της. Από τη μια πλευρά οι πρωτότυπες συνθέσεις του Λουίς Μπακάλοφ, από την άλλη ο Μπαχ, ο Μότσαρτ ο Προκόφιεφ, αλλά και αποσπάσματα από τη “Missa Lyba” ή το κλασικό spiritual “Sometimes l feel Like a Motherless Child” διασκευασμένο από τον Μπακάλοφ και τραγουδισμένο από την Odetta.

Από 10 έως 16 Απριλίου στον Κινηματογραφο Aλεξάνδρα new star art cinema