"Σαν γονείς, αισθανόμαστε προδομένοι"

Η δολοφονία του είχε προκαλέσει πόνο και οργή. Οι καλοκαιρινές διακοπές στη Μύκονο ήταν όνειρο ζωής για τον 20χρονο Αυστραλό Ντουζόν Ζάμιτ και την παρέα του. Βράδυ Δευτέρας, 28 Ιουλίου 2008. Η παρέα επέστρεφε από το παραλιακό κλαμπ «Tropicana» στο Καλαμοπόδι-Παραντάις της Μυκόνου. Ο παρκαδόρος, ο πορτιέρης του κλαμπ και δύο υπάλληλοι από το «Cavo Paradiso» -όπως υποστήριξαν- θεώρησαν ότι ο Ζάμιτ και η παρέα του είχαν κλέψει τσάντα θαμώνα. Τους ακολούθησαν, τους γρονθοκόπησαν και τους εγκατέλειψαν στη μέση του δρόμου.

Βαρύτατα τραυματισμένος, ο Ντουζόν μεταφέρθηκε στον Ερυθρό Σταυρό, με τους γονείς του να λαμβάνουν τη γενναία απόφαση να δωρίσουν τα όργανά του.

Της ΝΑΝΤΙΑΣ ΑΛΕΞΙΟΥ για την εφημερίδα ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ

Το Μικτό Ορκωτό Κακουργιοδικείο Μυτιλήνης επέβαλε στον Μάριο Αντωνόπουλο ποινή κάθειρξης 22,5 χρόνων. Οι Γιώργος Χατζηιωάννου και Δημήτρης Βαρώνος, υπάλληλοι του κλαμπ, κατηγορούμενοι για συνέργεια, καταδικάστηκαν σε ποινές ανασταλτικού χαρακτήρα και αφέθηκαν ελεύθεροι με περιοριστικούς όρους και καταβολή χρηματικής εγγύησης. Ο ιδιοκτήτης του κλαμπ «Tropicana» απαλλάχθηκε από τις κατηγορίες.

Στις 8 Οκτωβρίου, στο Μικτό Ορκωτό Εφετείο Σύρου εκδικάστηκε η έφεση που είχαν καταθέσει οι κατηγορούμενοι επί της πρωτόδικης απόφασης. Η ετυμηγορία μείωνε τις ποινές και των τριών κατηγορουμένων. Για τον Μάριο Αντωνόπουλο, η ποινή μειώθηκε στα 16 χρόνια. Οι Γιώργος Χατζηιωάννου και Δημήτρης Βαρώνος καταδικάστηκαν σε εξαγοράσιμες ποινές και αφέθηκαν ελεύθεροι.

ΜΙΚΡΗ ΑΝΑΒΟΛΗ. «Ο δικηγόρος μας μάς ενημέρωσε ότι δεν θα μπορούσε να παραστεί στο δικαστήριο... Μας είπε να μην ανησυχούμε, να ταξιδέψουμε στη Σύρο (για τις 08/10) και ότι θα ζητούσε μικρή αναβολή δύο ημερών, προκειμένου να εκδικαστεί η υπόθεση. Ωστόσο οι συνήγοροι υπεράσπισης των κατηγορουμένων, αν και είχαν ενημερωθεί, με κάποιον τρόπο παραπλάνησαν τους δικαστές, εκμεταλλευόμενοι τη μη παρουσία του δικηγόρου μας στο δικαστήριο, και χωρίς ούτε τη δική μας, αυτοπρόσωπη παρουσία στη δίκη, ως μαρτύρων και γονέων του Ντουζόν, έγινε η δίκη. Και ύστερα από την ολοκλήρωση της εκδίκασης, αποφάσισαν τη μείωση των ποινών και για τους τρεις κατηγορούμενους», αναφέρει με πόνο ο Ολιβερ Ζάμιτ, πατέρας του 20χρονου Αυστραλού.

Η δίκη ξεκίνησε στις 9 το πρωί της περασμένης Τρίτης, διεκόπη όμως για τη 1 μετά το μεσημέρι προκειμένου να μεταβεί στη Σύρο ο συνήγορος υπεράσπισης του Δημήτρη Βαρώνου, κ. Λυκουρέζος, αφού η αίτηση για αναστολή της δίκης που είχε καταθέσει μέσω εκπροσώπου του δεν έγινε δεκτή. Αναστάτωση προκλήθηκε και από τη δεύτερη ένσταση, μέσω επιστολής, που κατέθεσε ο Αλέξης Κούγιας, εκπρόσωπος της οικογένειας Ζάμιτ, ο οποίος ζήτησε κι εκείνος αναβολή της υπόθεσης, χωρίς όμως να γίνει το αίτημά του δεκτό από τη σύνθεση του Μικτού Ορκωτού Εφετείου. «Αισθανόμαστε προδομένοι. Πού είναι τα δικαιώματα των γονιών και μαρτύρων που έχουν χάσει το παιδί τους; Ο δικηγόρος μας μελετά τη δικογραφία, για να εξακριβώσει πώς έγινε αυτή η διαχείριση στην υπόθεση, χωρίς να υπάρχει δική μας παράσταση πολιτικής αγωγής στη δίκη...», αναφέρει με πικρία ο πατέρας του 20χρονου Ντουζόν.

«ΔΗΜΟΣΙΟΣ ΚΙΝΔΥΝΟΣ». Ο Ολιβερ Ζάμιτ βρέθηκε στην Ελλάδα με τη σύζυγό του όταν η απόφαση του Εφετείου της Σύρου είχε ήδη εκδοθεί και μείωσε τις ποινές όλων των κατηγορουμένων. Με την πρόεδρο της έδρας να χαρακτηρίζει τον βασικό κατηγορούμενο «δημόσιο κίνδυνο».

«Δεν πιστεύω στη Δικαιοσύνη της Σύρου! Δεν κατηγορώ στο σύνολό της την ελληνική Δικαιοσύνη. Θεωρώ ότι η εκδίκαση στη Μυτιλήνη ήταν δίκαιη για την οικογένειά μου και μας έδωσε τη δυνατότητα να παραστούμε και να εκπροσωπηθούμε. Κάτι που μας αρνήθηκαν στη Σύρο... Δεν ζητήσαμε να μεροληπτήσουν υπέρ μας -ζητήσαμε δίκαιη δίκη. Εχουμε σκοπό να ζητήσουμε αναψηλάφηση της υπόθεσης και αν δεν γίνει δεκτό, θα καταφύγουμε στο Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, στη Ζυρίχη, για πραγματική δικαιοσύνη. Θα παλέψω μέχρι να εισακουστούμε και να έχουμε δίκαιη αντιμετώπιση», αναφέρει με δάκρυα στα μάτια ο πατέρας του νεαρού Αυστραλού. «Το μόνο που ζητάω είναι η δικαίωση του Ντουζόν και να υπερασπιστώ τη μνήμη του. Η ελληνική Δικαιοσύνη είναι η ίδια που ισχύει και στην Αυστραλία και σε όλο τον κόσμο. Οταν κάποιος δολοφονείται, ο άνθρωπος που διαπράττει το αδίκημα κατηγορείται, δικάζεται και για όσο αποφασιστεί εκτίει την όποια ποινή. Για μας ο Ντουζόν δεν θα επιστρέψει στη ζωή μας. Ηθελα μόνο να παραστώ στο δικαστήριο και χωρίς παρουσία του δικηγόρου -αν το δικαστήριο έκρινε ότι δεν μπορούσε να δώσει την παράταση των δύο ημερών-, να υπερασπιστώ το παιδί μου και να λάβω μια δίκαιη απόφαση. Κάτι που είχε συμβεί και στη Μυτιλήνη. Ο δικηγόρος μας χρειάστηκε να αποχωρήσει κάποια στιγμή, γιατί έπρεπε να παραστεί και σε άλλη δίκη, και ούτε εκεί είχαμε νομική εκπροσώπηση. Θεώρησα ότι αυτό ήταν άδικο και ζήτησα από τους δικαστές τη διακοπή της δίκης, ώστε να μπορέσω να έχω νομική εκπροσώπηση. Και το δικαστήριο έδωσε διακοπή μέχρι την επόμενη ημέρα. Κάτι που δεν έκανε η έδρα του δικαστηρίου στη Σύρο», επισημαίνει με απογοήτευση ο χαροκαμένος πατέρας.

Η ΓΕΝΝΑΙΑ ΣΤΑΣΗ. Η φωνή του 52χρονου Ολιβερ σπάει. Τα μάτια του έχουν γεμίσει δάκρυα, αλλά ξέρει να συνεχίζει, όπως τότε, που χρειάστηκε να πάρει την απόφαση να προσφέρει τα όργανα του γιου του: «Η δωρεά οργάνων ήταν μια επιλογή του Ντουζόν, που για μας ήταν πολύ δύσκολη απόφαση. Επρεπε να βρούμε τη δύναμη να υποστηρίξουμε την απόφαση και την επιλογή του. Αποφασίσαμε να ζήσουμε μέσα από θετικές αναμνήσεις. Αποφασίσαμε ότι ήμασταν τυχεροί που ζήσαμε με τον Ντουζόν 20,5 χρόνια. Και να το δούμε από αυτή την οπτική μέχρι τη στιγμή που τον πήραν από κοντά μας. Δεν ήταν όμως αρκετός χρόνος, αλλά αισθανόμαστε ευγνώμονες που ήταν στη ζωή μας!».