Σάλος με μωρό που παίζει σε παράσταση στο Μπρούκλιν

Δύο λεπτά περίπου διαρκεί η παρουσία του Λίαμ Λένερτ επί σκηνής στην παράσταση του «Κουκλόσπιτου» από τη θεατρική ομάδα Young Vic που ανεβαίνει για λίγες μόνο ημέρες στο Harvey Theater του Μπρούκλιν. Δύο λεπτά καθοριστικά, κατά πως φαίνεται, αφού, παρά τις εντυπωσιακές ερμηνείες των ηθοποιών, οι προβολείς της δημοσιότητας έχουν πέσει σχεδόν αποκλειστικά πάνω στο βρέφος. Ο λόγος, απλός. Η παρουσία προνήπιων στη σκηνή είναι αφενός προβληματική –η συμπεριφορά τους τείνει να είναι απρόβλεπτη-, αφετέρου γεννάει υποψίες για το καλλιτεχνικό ήθος του σκηνοθέτη και τη στάση των γονέων.

Η πιο συνηθισμένη κατηγορία προς τον σκηνοθέτη είναι ότι προσπαθεί να εκμεταλλευτεί την ενστικτώδη θετική αντίδραση των ανθρώπων απέναντι στα μωρά και να την κεφαλαιοποιήσει προς χάριν της εμπορικής επιτυχίας. Η Κάρι Κράκνελ, σκηνοθέτις της παράστασης που ανέβηκε αρχικά στο λονδρέζικο Γουέστ Εντ εισέπραξε το μερίδιο αμφισβήτησης που της αναλογεί. «Τα α! και ο! που συνοδεύουν την εμφάνιση του μωρού ταιριάζουν περισσότερο σε βίντεο του YouTube παρά σε σκοτεινά σκανδιναβικά δράματα» σχολιάζει ο κριτικός των New York Times.

Οι γονείς

Οι γονείς πάλι είναι άλλο ζήτημα. Τι επιδιώκει μια μητέρα η οποία προσφέρει το μωρό της για να πάρει μέρος σε μια παράσταση; Μα να εισπράξει τα 125 δολάρια της αποζημίωσης ανά παράσταση, αφήνει να εννοηθεί το σχετικό άρθρο –τα δύο μεγαλύτερης ηλικίας παιδιά που επίσης συμμετέχουν στο έργο λαμβάνουν μεγαλύτερη αμοιβή βάση της σχετικής νομοθεσίας. Όμως το αυτί της Ίντα Λένερτ, της Σουηδής κινηματογραφικής ατζέντισσας και μητέρας του Λίαμ, δεν ιδρώνει. «Είναι πολύ συγκεντρωμένος και παίρνει το ρόλο του στα σοβαρά» δήλωσε πρόσφατα για το βλαστάρι της, προκαλώντας τη θυμηδία των αναγνωστών.

Το βρεφικό καμαρίνι

Βέβαια, υπάρχει και το ζήτημα της φροντίδας του βρέφους. Διότι, εκτός από τους κριτικούς και τη δημόσια κατακραυγή, παραμονεύουν και οι αρχές, οι οποίες λίγο θέλουν για να κινήσουν τις νόμιμες διαδικασίες που θα βάλουν σε μπελάδες γονείς και κηδεμόνες. Γι’ αυτό οι υπεύθυνοι της παραγωγής φρόντισαν ώστε ο Λίαμ και τα δύο ακόμα βρέφη που εναλλάσσονται στον ίδιο ρόλο να διαθέτουν, πρώτον, ξεχωριστό καμαρίνι-βρεφικό δωμάτιο, όπου κοιμούνται, τρώνε, αλλάζουν και γενικά κάνουν ό,τι κάνει ένα μωρό, και, δεύτερον, κούκλα-σωσία, η οποία τα αντικαθιστά κάθε φορά που τα καμώματά τους δεν συνάδουν με την πλοκή του έργου.

Παρόλα τα μέτρα όμως και παρά τον περιορισμένο αριθμό των παραστάσεων, η συζήτηση δεν εννοεί να κοπάσει. «Γιατί ήταν απαραίτητο να υπάρχει ένα πραγματικό βρέφος επί σκηνής αφού δεν συνεισφέρει στη δράση;» διερωτώνται πολλοί σχολιαστές στο Δίκτυο. Μα για να τονίσει τη θυσία στην οποία υποβάλλεται η πρωταγωνίστρια του έργου όταν εγκαταλείπει τη συζυγική εστία και μαζί τα παιδιά της, απαντούν οι συντελεστές της παράστασης, οι οποίοι όμως δεν φαίνεται να πείθουν τους αμφισβητίες.

Οι αντιδράσεις

Πάντως, οι οργανώσεις για την προστασία των ανήλικων δεν έχουν ακόμα αναλάβει δράση. Ο καυγάς για την ώρα διεξάγεται πολιτισμένα, χωρίς απειλές προσφυγής στη δικαιοσύνη και δημόσιες ανακοινώσεις, ίσως λόγω της αναγνωρισμένης αξίας του θιάσου, προφανώς λόγω των μέτρων που έχουν ληφθεί ώστε τα πάντα να είναι όπως πρέπει βάση νόμου. Θα είχε ωστόσο ενδιαφέρον να βλέπαμε τι θα γινόταν αν κάποιος προσέθετε στο κοκτέιλ έναν Μιχαήλ Μαρμαρινό και μερικούς Έλληνες φιλόζωους. Ίσως η θεατρική σκηνή της Νέας Υόρκης να αποκτούσε επιτέλους τη ζωντάνια που της λείπει (!). Ίσως πάλι το «Κουκλόσπιτο» να μην ήταν το «Κουκλόσπιτο» και η συζήτηση να έμπαινε σε άλλα μονοπάτια, ολισθηρά και ακανθώδη.

tospirto.net