Προσκλήσεις για την "Μήδεια" με την Δήμητρα Ματσούκα

Τα ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ προσφέρουν στους αναγνώστες του διπλές προσκλήσεις για την παράσταση "Μήδεια, ένα μανιασμένο ποίημα" στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννη.

ΑΝ ΘΕΛΕΤΕ ΝΑ ΛΑΒΕΤΕ ΜΕΡΟΣ ΣΤΗΝ ΚΛΗΡΩΣΗ ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΕΙΤΕ ΣΤΟ ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ 90,1 ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΕΚΠΟΜΠΗ SECRET ΑΠΟΨΕ

ΣΑΒΒΑΤΟ 24 ΜΑΊΟΥ 7.00 - 9.00 μμ ΚΑΙ ΜΕΧΡΙ ΤΙΣ 8.45 μμ ΣΤΕΙΛΤΕ ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ: ΠΑ (κενό) ΘΕΑΤΡΟ και ΟΝΟΜΑΤΕΠΩΝΥΜΟ στο 19000 (1,23 ευρώ) ΓΙΑ ΝΑ ΜΠΕΙΤΕ ΣΤΗΝ ΚΛΗΡΩΣΗ!!

ΟΙ ΝΙΚΗΤΕΣ

Οι νικητές θα ενημερωθούν μήνυμα στο κινητό τους, ώστε να παραλάβουν από το ταμείο του θεάτρου τις προσκλήσεις.

Η ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ

Το έργο «Μήδεια, ένα μανιασμένο ποίημα» είναι μία ομιλούσα όπερα.
Η Μήδεια είναι εδώ η ερωτευμένη γυναίκα, η μητροκτόνος, αλλά κυρίως η ξένη. Αυτή η αναδημιουργία του Μύθου σε τρεις χρόνους, χτίζεται γύρω από το πάθος. Όλα είναι βιωμένα σαν μέσα από ένα όνειρο.
Ο πρώτος χρόνος είναι αυτός του πάθους χωρίς όρια, χωρίς σύνορα, χωρίς ηθική. Είναι η απόλυτη συνείδηση της “ερωτικής μοίρας” που διακατέχει το πρόσωπο της Μήδειας, αλλά και η τρελή επιθυμία να ξεφύγει από τον ασφυκτικό κλοιό της οικογένειας. Ο Ιάσονας είναι για την Μήδεια το όργανο της δολοφονίας του πατέρα, το έδαφος της φυγής, η μορφή της αρπαγής.
Ο δεύτερος χρόνος αφηγείται την απομάγευση και την περιπλάνηση. Το ζευγάρι Ιάσονας / Μήδεια δεν βρίσκει καταφύγιο σε καμία χώρα, σε κανέναν τόπο. Η Μήδεια είναι συγχρόνως γεμάτη, πλούσια, οκνηρή, αλλά και καταδικασμένη στη θέση του ξένου, του εξωτικού, παγιδευμένη στην ακλόνητη φαντασίωση της Δύσης. Στη συνέχεια ο Ιάσονας την εγκαταλείπει για να παντρευτεί την κόρη του Κρέοντα. Η δολοφονία των παιδιών είναι επομένως η μόνη διέξοδος για να αφανίσει τον Ιάσονα (ο φόνος δεν είναι τίποτε άλλο παρά η αντιστροφή του έρωτα) και να αντιταχθεί σε μία κοινωνική θέση, αυτή της ερωμένης, που την αρνείται καθώς την βρίσκει αναξιοπρεπή.
Ο τρίτος χρόνος είναι αυτός της επιστροφής στη γενέτειρα γη. Η Μήδεια ανακαλύπτει ότι είναι πια ξένη στην ίδια της την πατρίδα. Βρίσκει τον πατέρα της να ψυχορραγεί και τον συντροφεύει στον επιθανάτιο ρόγχο. Περιμένει από αυτόν τον πατέρα ένα σημάδι, μια κίνηση αγάπης και συμφιλίωσης μπροστά στη μεγάλη αναχώρηση, αλλά αυτή η κίνηση δεν έρχεται. Ο πατέρας πεθαίνει μέσα στην εκδικητική σιωπή.
Σε αυτήν “την αυτοπροσωπογραφία ως Μήδεια” προσπάθησα να ζωντανέψω και να διαπλέξω τους πολιτισμούς, το παρελθόν και το παρόν, για να δημιουργήσω έναν ύμνο, μια σύγχρονη μυθολογία με τους παλμούς και τον λυρισμό της. Η Μήδεια συγκεντρώνει μέσα της όλες τις τραγικές ηρωίδες. Είναι αυτή που δρα, αποφασίζει, κάνει την υπέρβαση. Αρνείται την κατάσταση της αναμονής, την στασιμότητα που η μυθολογία επιφυλάσσει συνήθως στις γυναίκες, επιβάλλεται ως ο “Ήρωας”, αφήνοντας με αυτόν τον τρόπο στον Ιάσονα τον γυναικείο ρόλο. Ο μύθος επιτρέπει να ονομαστεί το ακατονόμαστο, το απαράδεκτο, μπορεί να αφηγηθεί τη φρίκη, να αρθρώσει το απαγορευμένο καθώς εμπεριέχει στην ποιητική του δύναμη την ίδια του την άφεση. Πρόκειται τελικά για μια προσπάθεια να διηγηθώ μέσω του παραμυθιού το ενδόμυχο, το ανείπωτο της ερωτικής σχέσης, της οικογενειακής σχέσης, την επίμονη και τραγική αναζήτηση του έρωτα, τη μοναξιά του ανθρώπου απέναντι στον κόσμο και την κοινωνία.
Jean - René Lemoine

Μήδεια, ένα μανιασμένο ποίημα, του Ζαν-Ρενέ Λεμουάν

Η Μήδεια, η βάρβαρη παιδοκτόνος, η εξόριστη μάγισσα, ταπεινωμένη, διωγμένη από τον Ιάσονα, διεκδικεί την ύστατη επιστροφή, την επαναφορά της μνήμης. Ο Ζαν-Ρενέ Λεμουάν αντλεί από τις πηγές του μύθου και της τραγωδίας, από τα μυστήρια του έρωτα και του πόθου, αλλά κι από τα πιο μύχια τραύματα της προδοσίας, της συμμόρφωσης και της ενοχής για να συνθέσει το τραγούδι μιας πολλαπλής εξορίας• η Μήδεια, εξόριστη όχι μόνο από την πατρική γη και την οικογένεια, αλλά κι από τον ίδιο της τον εαυτό και την ταυτότητά της, πιστή σύντροφος στην εξορία του αγαπημένου άνδρα, μονίμως περιπλανώμενη, διαρκώς ξένη, άπατρις, ανέστια, απαρνημένη εντέλει κι από τον έρωτα που όρισε τη ζωή της, πασχίζει να θυμηθεί, να αναβιώσει την ιστορία της, να συμφιλιωθεί με τον ίδιο της τον εαυτό. Ανάμεσα στις λέξεις αυτού του χειμαρρώδους μονολόγου, αυτού του μανικού τραγουδιού, ο Λεμουάν αφηγείται το πιο ακραίο, το πιο ιδιωτικό πάθος, τον απόλυτο έρωτα που δεν γνωρίζει καμία ηθική, κανένα φραγμό, κανένα κοινωνικό όριο, και ταυτοχρόνως καταγγέλλει τη βιοπολιτική της εξουσίας, που ασκείται πάνω στο ίδιο το σώμα εργαλειοποιώντας το, επιβάλλοντάς του την πιο βαθιά αποξένωση. Η απόλυτη μοναξιά της Μήδειας αρθρώνεται ακριβώς σ’ αυτό το σημείο, εκεί όπου συναντιέται η ερωτευμένη και προδομένη γυναίκα με τη μαύρη πριγκίπισσα, αντικείμενο εκμετάλλευσης και χλεύης σ’ έναν κόσμο που αρνείται την ετερότητα, ασκώντας τη δική του νομιμοποιημένη βία. Από εκεί ακριβώς αναδύεται η αδάμαστη περηφάνια της και η τελική συμφιλίωση με ό,τι δικό της.
Έφη Γιαννοπούλου

Τρίτη 27, Τετάρτη 28, Πέμπτη 29 & Παρασκευή 30 Μαΐου 2014

"Μήδεια, ένα μανιασμένο ποίημα", Ζαν-Ρενέ Λεμουάν //
"Médée, poème enragé", Jean-René Lemoine
Κατάλληλο: από 18 χρονών

Μετάφραση: Έφη Γιαννοπούλου
Σκηνοθεσία: Λευτέρης Γιοβανίδης
Σκηνικά: Κωνσταντίνος Ζαμάνης
Κοστούμια: Μαρία Παπαδοπούλου
Κινησιολογία: Pauline Huguet
Φωτισμοί: Νίκος Σωτηρόπουλος
Φωτογραφίες: Ορφέας Εμιρζάς, Θωμάς Αρσένης
Video: plays2place productions

Ερμηνεία: Δήμητρα Ματσούκα

Γαλλικό Ινστιτούτο Ελλάδος - Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης
Στο πλαίσιο του Προγράμματος Ελλάς Γαλλία Συμμαχία 2014

Τρίτη 27, Τετάρτη 28, Πέμπτη 29 & Παρασκευή 30 Μαΐου 2014
"Μήδεια, ένα μανιασμένο ποίημα”, Ζαν-Ρενέ Λεμουάν
"Médée, poème enragé”, Jean-René Lemoine
Κατάλληλο: από 18 χρονών

Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης
Πειραιώς 206, Ταύρος, Αθήνα 177 78, τηλ. 210 3418 550, φαξ. 210 3418 570
Ηλεκτρονικό ταχυδρομείο : [email protected] Ιστοσελίδα: www.mcf.gr