Όλο και πιο κάτω η πολιτική ζωή

Του Νίκου Σίμου

Όλες αυτές οι απίθανες καταγγελίες που βλέπουν το φώς της δημοσιότητας για απόπειρες χρηματισμού –ορισμένες από τις οποίες με τον τρόπο που καταγγέλθηκε ότι έγιναν εντάσσονται αυτομάτως στον χώρο του γελοίου- απεικονίζουν, ουσιαστικώς το ποιοτικό ναδίρ στο οποίο έχει φτάσει η πολιτική ζωή του τόπου. Όσοι υπήρξαμε τυχεροί να ζήσουμε άλλες συνθέσεις στη Βουλή, κάνοντας σύγκριση με το σημερινό επίπεδο, καταλήγουμε στο συμπεράσμα ότι η σύγκριση αυτή μόνο γέλια μέχρι δακρύων μπορεί να φέρει. Βεβαίως σε αυτό έχουν

απόλυτη ευθύνη τα κόμματα, τα οποία επειδή από μία χρονική στιγμή και μετά ήσαν ανίκανα να πείσουν το εκλογικό σώμα για να το προσελκύσουν στις τάξεις τους, θεώρησαν σκόπιμο να χρησιμοποιήσουν την αναγνωρισιμότητα κάποιων, μπας και καταφέρουν να μαζέψουν κάποια ψηφαλάκια και μαζί με αυτούς να τα μαζέψει και το κόμμα. Η απόλυτη κατάντια του πολιτικού συστήματος.

Υπάρχει η εκδοχή ότι για να ανυψωθεί κάτι σε άλλα επίπεδα πρέπει να πιάσει προηγουμένως πάτο. Σωστό. Τίποτε όμως δεν πείθει ότι δεν υπάρχει «και άλλο πιο κάτω» έτσι ώστε να πούμε ότι η ηθική και ποιοτική αναβάθμιση της πολιτικής ζωής αρχίζει.

Με τις περισσότερες πιθανότητες να έχει πλέον η προοπτική των πρόωρων εκλογών θα δούμε και πάλι στη Βουλή μία σύνθεση που λίγο θα διαφέρει από τη σημερινή. Ο εγκλωβισμός πιθανόν σε νέες αναμετρήσεις, με δεδομένη την αδυναμία αυτοδυναμίας και τη συγκρότηση εύθραυστων κυβερνήσεων, δεν προσφέρεται για ανανέωση του πολιτικού βίου, καθώς η προσοχή των κομμάτων θα εστιάζεται στην κυριαρχία τους ή στην επιβίωσή τους. Η προοπτική είναι να σέρνεται η χώρα οικονομικά, για αρκετά μεγάλο διάστημα ακόμη, και η πολιτική ζωή να μη μπορεί να εμπνεύσει την κοινωνία, η οποία ματαίως προσδοκά κάτι καλύτερο...