Οι "Ζωές του φθινοπώρου" του Θοδωρή Παπαθεοδώρου!

Ακόμη ένα βιβλίο πρόσθεσε στην - ήδη - μεγάλη του συλλογή ο γνωστός συγγραφέας, Θοδωρής Παπαθεοδώρου. Οι "Ζωές του φθινοπώρου" αποτελεί το 15ο βιβλίο από τις εκδόσεις Ψυχογιός, του Έλληνα δημιουργού και με αφορμή αυτό, αλλά και τη μεγάλη του πορεία, μίλησε στα Παραπολιτικά 90,1 και τους Γιάννη Ξυνόπουλο και Σταύρο Παπαντωνίου.

Ο κος Παπαθεωδούρου με καταγωγή από τα Δίκαια του Έβρου, έχει δημοσιεύσει δώδεκα μυθιστορήματα ενηλίκων, ένα νεανικό μυθιστόρημα και δύο βιβλία για παιδιά πρώτης σχολικής ηλικίας, ενώ έχει συμμετάσχει σε δύο

συλλογές διηγημάτων.

Ασχολείται επίσης με τη συγγραφή σεναρίων και θεατρικών έργων ενώ οι διακρίσεις για τα έργα του είναι πολλές. Συγκεκριμένα, το μυθιστόρημά "ΟΙ ΕΦΤΑ ΟΥΡΑΝΟΙ ΤΗΣ ΕΥΤΥΧΙΑΣ" τιμήθηκε με το Βραβείο Σύγχρονου Ελληνικού Μυθιστορήματος, ενώ "ΤΟ ΑΣΤΡΟΛΟΥΛΟΥΔΟ ΤΟΥ ΒΟΣΠΟΡΟΥ" με το Βραβείο Καλύτερου Έργου Μνήμης 2003-2004 στα πλαίσια του 20ού Πανελλήνιου Συμποσίου Ποίησης και Πεζογραφίας. Επίσης, το μυθιστόρημα "ΟΙ ΚΟΡΕΣ ΤΗΣ ΛΗΣΜΟΝΙΑΣ" ήταν υποψήφιο για το Βραβείο Αναγνωστών – ΕΚΕΒΙ 2010, και το "ΟΙ ΚΑΙΡΟΙ ΤΗΣ ΜΝΗΜΗ" υποψήφιο για το ίδιο βραβείο το 2012, όπου και κατέλαβε τη δεύτερη θέση στις ψήφους των αναγνωστών και των Λεσχών Ανάγνωσης.

Αναλυτικά όλα τα βιβλία του συγγραφέα, Θοδωρή Παπαθεοδώρου:

Το ασπρολούλουδο του ΒοσπόρουΟ μικρούλης Αι- Βασίλης έχασε την αλφαβήταΟ μικρούλης Αι- Βασίλης τα έβλεπε όλα άσπραΟι εφτά ουρανοί της ευτυχίαςΤα κουλουβάχατα της ιστορίας: Η χαμένη σφραγίδα του αυτοκράτορα ΙουστινιανούΣαν ταξιδιάρικα πουλιάΟι κόρες της λησμονιάςΟι μάνες της άδειας αγκαλιάςΤα δάκρυα των αγγέλωνΟι καιροί της μνήμηςΣτα χρόνια του εμφυλίου (e-book)Καβαφικοί φόνοιΚαβαφικοί φόνοι – Μεγάλο σχήμαΟι κόρες της λησμονιάς (e-book εμπλουτισμένο)Ζωές του φθινοπώρου

Ο γνωστός συγγραφέας, Θοδωρής Παπαθεοδώρου

Λίγα λόγια για το βιβλίο "Ζωές του φθινοπώρου"

Αθήνα, 1966

Η πλατεία Ηρώων, η οδός Ήβης, η οδός Νυμφών, τόποι και δρόμοι σαν όλους τους τόπους και δρόμους της Αθήνας, μικροί, ασήμαντοι, λυπημένοι, τυραννικοί, μα κι απέραντα τρυφεροί. Έχουν πολλή σκόνη, πολύ βάσανο, πολλές γυναίκες, πολλά παιδιά, πολλή φασαρία και πολλή σιωπή. Σ’ αυτούς τους δρόμους γεννιούνται και πεθαίνουν οι επιθυμίες και τα όνειρα των ανθρώπων που έρχονται κάθε δειλινό με το γλυκό αεράκι και χάνονται κάθε αυγή με τη θλιβερή σειρήνα της φάμπρικας.

Οι ελπίδες του νεαρού Λουκά, η νοσταλγία του ξεπεσμένου «Κόμη», ο αδιέξοδος έρωτας του μεσόκοπου Αγησίλαου, η γονατισμένη ζωή της εργάτριας Αργυρούλας, ο σκληρός Βλάσης και η εξαπατημένη Φρόσω, η απογοήτευση της Άννας που ικετεύει για δυο λέξεις τρυφερές, ο φιλότιμος Σπύρος κι ο γοητευτικός Αλέκος που την πολιορκούν, αλλά κι η θεατρίνα, ο χαφιές, ο τραμπούκος, οι παπατζήδες, οι πόρνες, οι ιδρωμένοι άντρες στα μηχανουργεία και οι γυναίκες που βρίζονται στα κεφαλόσκαλα, προτού αγκαλιαστούν και σταυροφιληθούν ξανά αλλάζοντας λόγια συγγνώμης κι αγάπης.

Ζωές γλυκές και ζωές φαρμακωμένες, αξιοπρεπείς και μικρόψυχες, τραχιές και τρυφερές. Άλλες εύκολες, άλλες δύσκολες, άλλες ακύμαντες κι άλλες φουρτουνιασμένες. Ζωές ασπρόμαυρες, γρατζουνισμένες, φθαρμένες, μα και ζωές ανυπόφερτα νοσταλγικές.