Οι σύγχρονοι "Κολλάδες"...

Σε όλο τον προηγμένο κόσμο, η ανάπτυξη αλλά και η αντιμετώπιση των προβλημάτων που κάθε φορά προκύπτουν, ακόμη και από τη διεθνή συγκυρία, εδράζονται πάνω σε ένα βασικό άξονα. Τη συνεργασία εργοδοτών και εργαζομένων, μέσω των συνδικαλιστικών τους φορέων. Στην Ελλάδα, όπως έχουν ομολογήσει στο παρελθόν και εκπρόσωποι της ιδιωτικής πρωτοβουλίας, έχει επιτευχθεί αυτό το είδος της συνεργασίας, στον ιδιωτικό τομέα. Προφανώς συμβαίνει το αντίθετο στο Δημόσιο με τους συνδικαλιστές του, οι οποίοι θεωρούν ότι εξυπηρετούν καλύτερα τους

εργαζομένους σε αυτό, υπερασπιζόμενοι το βόλεμά τους, αλλά και το δικό τους, βεβαίως. Δεν θα είχε και πολύ σημασία αυτή η συμπεριφορά, αν στη χώρα μας ο Δημόσιος τομέας ήταν συρρικνωμένος και ο ιδιωτικός κυριαρχούσε της αγοράς. Όμως επειδή η φύση του κράτους πρόνοιας είναι μία έννοια πολύ παρεξηγημένη στην Ελλάδα, της εδόθη η ερμηνεία ότι οι μισοί συμπατριώτες μας πρέπει να δουλεύουν για να συντηρούν τους άλλους μισούς. Αυτά ως γενικές αρχές για τον εγχώριο συνδικαλισμό στο Δημόσιο.

Το πόσο επικίνδυνος για την πρόοδο της χώρας είναι ο συνδικαλισμός «τύπου Φωτόπουλου», επιβεβαιώνεται από την εξής αδιαμφισβήτητη πραγματικότητα:

Στη συγκεκριμένη περίπτωση της ΔΕΗ και της μικρής ΔΕΗ δεν έχει ως κίνητρο την προστασία των καλώς εννοουμένων συμφερόντων των εργαζομένων, αλλά υπερασπίζεται πρωτίστως τα πολιτικά κίνητρα τα οποία άλλωστε και ανέδειξαν αυτού του τύπου τον συνδικαλισμό. Να θυμίσουμε σχετικώς ότι δεν είναι τυχαίο ασφαλώς το γεγονός ότι πολλοί είναι οι πρώην συνδικαλιστές που βρήκαν πολιτική εξέλιξη στις τάξεις του ΠΑΣΟΚ. Και πως θα μπορούσε να είναι διαφορετικά, άλλωστε όταν ο συνδικαλισμός χρησιμοποιήθηκε κατ’ εξοχήν, από το ΠΑΣΟΚ σε διπλό ρόλο. Όταν ήταν στην κυβέρνηση, για να προωθεί ευκολότερα την, κατά τα άλλα αντεργατική του πολιτική, την οποίαν σιγοντάριζαν οι θετικές υπέρ αυτής φωνές, των κατευθυνόμενων πράσινων συνδικαλιστών. Και για όποιους δεν θυμούνται, το ΠΑΣΟΚ ήταν το κόμμα που είχε φτάσει μέχρι του σημείου να απαγορεύσει τις απεργιακές κινητοποιήσεις στο δημόσιο τομέα!

Όταν δε το ΠΑΣΟΚ ήταν στην αντιπολίτευση, οι συνδικαλιστές του αποτελούσαν, ελλείψει δικής του πολιτικής, τον αντιδραστικό βραχίονα και τον υπονομευτή οποιασδήποτε κυβερνητικής πολιτικής. Ή μήπως έχει ξεχάσει κανείς τον ρόλο που έπαιξαν ο αλήστου μνήμης μακαρίτης Σταμούλος και ο κ. Κολλάς, που είχαν μετατρέψει ένα τμήμα του συνδικαλισμού σε παράρτημα τρομοκράτησης των αντιφρονούντων εργαζομένων;

Τα πρότυπα αυτά επιχειρούν και πάλι να «αναστήσουν» στον ΣΥΡΙΖΑ. Στον οποίον βρήκαν καταφύγιο βουλευτές και στέλεχη του ΠΑΣΟΚ που είδαν ότι το φως το αληθινό στο κόμμα που πιστεύει στον βολικό και βολευτικό κρατισμό, βάσει της ...αρχής «κουτσοί στραβοί στον Άγιο Παντελεήμονα», γιατί έτσι μόνο εξασφαλίζονται τα ψηφαλάκια., καθώς και τα μημόνια συμβάλουν σε μία γενική λαϊκή αγανάκτηση.