Ο μακάριος ύπνος της (Κεντρο) Δεξιάς

Του Νίκου Σίμου

Ενώ βρίζονταν και απειλούνταν, αμοιβαίως, ακόμη και με αφορμή τα άδεια Ταμεία του ΠΑΣΟΚ, αιφνιδίως βλέπουμε να κανονίζονται τριμερείς συναντήσεις μεταξύ των Βενιζέλου, Παπανδρέου και Σημίτη. Βρέθηκαν και τα είπαν οι δύο πρώτοι και αναμένεται συνάντηση και με τον Κώστα Σημίτη. Δεν έχει σημασία αν μετά την συνάντηση Βενιζέλου

και Παπανδρέου, ο πρώην πρωθυπουργός και πρόεδρος του Κινήματος, με ανακοίνωση από το γραφείο του, προέβαλε τις δικές του θέσεις όσον αφορά τη επανένωση της Κεντροαριοστεράς και του ΠΑΣΟΚ ως Δημοκρατικής πλέον Παράταξης. Το ουσιαστικό είναι ότι, όπως γινόταν πάντοτε στο ΠΑΣΟΚ, ανεξαρτήτως των διαφορών που είχαν, διέθεταν, ως αρχολίπαροι και σπουδαρχίδες, την συγκολλητική ουσία της εξουσίας που τους επέβαλε στο τέλος «να τα βρίσκουν» και να συνεχίζουν ακάθεκτοι. Να επιβιώνουν και να συνεχίζουν, κυρίως, να κυβερνούν.

Και τώρα όλοι πρέπει να είναι βέβαιοι ότι θα αναγεννηθούν εκ της τέφρας τους. Δημοκρατική Παράταξη, Ελιές, Ποτάμια, ΠΑΣΟΚ πλήθος think tanks του συγκεκριμένου χώρου, με δυνητικούς συμμάχους Φλωρίδηδες και Διαμαντοπούλες, κάποια στιγμή «θα έσονται εις σάρκα μίαν» και πάλι και θα λένε «νάτο νάτο πετιέται», είναι εδώ το ΠΑΣΟΚ (με άλλο φερετζέ, βεβαίως), «ενωμένο δυνατό»!

Και τότε πιθανώς τελευταία και καταϊδρωμένη η αλαζονική Δεξιά (ή Κεντροδεξιά) θα ξυπνήσει από τον ύπνο που καθεύδει μακαρίως. Θα είναι όμως πολύ αργά και θα παραμένει πάλι για μία εικοσαετία και πλέον (ενδεχομένως με μία μικρή παρένθεση) κομπάρσος της διακυβέρνησης της χώρας, στον ρόλο που φαίνεται ότι προτιμάει. Της αξιωματικής αντιπολίτευσης, για να βολεύει και κανέναν δικό της από τα κόκκαλα που θα της πετάει το νέο ΠΑΣΟΚ.

Είναι προφανές, ότι η σημερινή ΝΔ δεν είναι σε θέση να αντιληφθεί τον κίνδυνο που διατρέχει ως κόμμα και κατ’ επέκταση ως παράταξη. Ο σημερινός αρχηγός της βρίσκεται εγκλωβισμένος στο πρόβλημα της χώρας και τελεί υπό την ασφυκτική πίεση των δανειστών. Ενδεχομένως να μην είναι σε θέση, ως «στρατηγός», να προγραμματίζει μακροπρόσθεσμους στόχους ή να μην έχει τέτοια οράματα για το μέλλον του κόμματος του οποίου ηγείται και για το οποίο είχε πει το 1993 (συνέντευξη στην Καθημερινή) ότι δεν επιστρέφει στη ΝΔ ακόμη κι αν του ζητούσαν να γίνει αρχηγός. Άρα μπορεί να έχει και το θεμιτότατο ελαφρυντικό ότι ψυχολογικά δεν του πάει η ΝΔ και επομένως δεν θέλει να προγραμματίζει και το μέλλον της. Βεβαίως εδώ μιλάμε για το μέλλον της παράταξης –όπως δηλαδή αντιμετωπίζει την υπόθεσή του το ΠΑΣΟΚ- και όχι απλώς του κόμματος.

Όμως, αν δεν μπορεί να έχει κανείς την απαίτηση να τα κάνει όλα ένας αρχηγός –σωστό- ποιοι είναι αυτοί που έχει δίπλα του και πρέπει να σκέφτονται και γι΄αυτόν.

Μία αξιολόγηση:

-Κανείς από αυτούς δεν ήταν Νέα Δημοκρατία, ή ήταν περιστασιακά.
-Δεν γνωρίζουν την λειτουργία ενός κόμματος εξουσίας, διότι όταν ήταν στην ΝΔ –για όσο διάστημα ήταν- είχαν τριτεύοντες ρόλους και επομένως δεν απέκτησαν την εμπειρία της λειτουργίας ενός μεγάλου κόμματος.
-Αντιθέτως έχουν την εμπειρία του πως λειτουργεί ένα μικρό κόμμα, στο οποίο είχαν ενταχθεί και το οποίο εξαϋλώθηκε. Συνεπεία δε αυτής της εξαύλωσης έμειναν εκτός πολιτικής, παρά πολλά χρόνια και, επανήλθαν στο κομματικό προσκήνιο, πολύ αργότερα, δηλαδή όχι όταν έγινε ευρωβουλευτής ή υπουργός Πολιτισμού ο Αντώνης Σαμαράς, αλλά όταν έγινε αρχηγός.
-Πολλές φορές η σαμαρική ομάδα συμπεριφέρεται όχι ως νομέας του κόμματος αλλά ως φιλοξενούμενοι, εξ ου και η δυσπιστία την οποίαν έχουν ακόμη και προς ανθρώπους, μέσα στο κόμμα, που θα τους ήταν χρήσιμοι.
Όσοι πιστεύουν στην Μεταφυσική ενδεχομένως να φαντάζονται τις γκριμάτσες του Κωνσταντίνου Καραμανλή. Γιατί τα κόκκαλά του έχουν προ πολού σταματήσει να τρίζουν...