Ο Ανδρέας Σάμαρης έχει προαίσθημα... για οκτάδα!

Του Γιάννη Φραγκουλόπουλου, εφημερίδα Παραπολιτικά

Αλλος στη θέση του θα πετούσε στους επτά (ή τους… 16, ένεκα της «γαλανόλευκης» πρόκρισης) ουρανούς. Στην πρώτη του συμμετοχή σε τελική φάση μεγάλης διοργάνωσης διαδραμάτισε καταλυτικό ρόλο σε μία νίκη-σταθμό. Ο ίδιος, ωστόσο, πατάει γερά τα πόδια του στη γη. Οπως έκανε κι όταν σκόραρε το γκολ που άνοιξε τον δρόμο της επικράτησης για την εθνική μας ομάδα κόντρα στην Ακτή Ελεφαντοστού. Ο Ανδρέας Σάμαρης

δεν λανσάρει κάποιο στυλ. Είναι εκ φύσεως συνεσταλμένος, παραμένει ταπεινός και διατηρεί σαν φυλαχτό, όπως λέει ο ίδιος, τις αρχές που του έδωσε η οικογένειά του. Παράλληλα, όμως, είναι φιλόδοξος και αισιόδοξος. Και όπως εξομολογείται στη συνέντευξη που παραχώρησε στο «Secret», το προαίσθημά του για την αυριανή αναμέτρηση με την Κόστα Ρίκα είναι πολύ καλό…

Ανδρέα, μπορούσες να ονειρευτείς όσα έζησες την Τρίτη;
Δεν ξέρω αν τα όνειρά μου έφταναν τόσο μακριά. Ισως να μου έκανε καλό το γεγονός ότι η συμμετοχή μου ήρθε κάπως απρόσμενα -κι εδώ θέλω να ευχηθώ περαστικά στον Παναγιώτη Κονέ-, διότι ελάττωσε το άγχος, το οποίο πρέπει να ξέρετε ότι είναι πολύ μεγαλύτερο για όσους βρίσκονται στον πάγκο…

Πώς είναι το συναίσθημα να σκοράρεις σε ένα Μουντιάλ, και μάλιστα σε αγώνα πρόκρισης;
Για να είμαι ειλικρινής, εκείνη τη στιγμή δεν ένιωσα τίποτα. Ούτε έτρεξα, ούτε ξέσπασα. Περίμενα απλώς τους συμπαίκτες μου να πέσουν πάνω μου για να με… ξυπνήσουν! Μπορεί να πέτυχα εγώ το γκολ, αλλά η προσπάθεια ήταν συνολική. Ολοι μαζί πιέσαμε και δημιουργήσαμε τις προϋποθέσεις.

Με τόσες ατυχίες (τραυματισμούς, δοκάρια), σκέφτηκες κάποια στιγμή ότι ίσως δεν σας «ήθελε»;
Δεν μου αρέσει να στέκομαι στην τύχη ή την γκίνια. Με την Κολομβία, βέβαια, θα μπορούσαμε να πάρουμε αποτέλεσμα, ιδιαίτερα αν σκεφτούμε την ευκαιρία που έχασε ο Φάνης Γκέκας, του οποίου οι ικανότητες είναι γνωστές σε όλους και αυτή τη συγκεκριμένη φάση εννέα στις δέκα φορές θα την έκανε γκολ. Αν η μπάλα πήγαινε μέσα, θα μιλάγαμε για διαφορετικό τουρνουά στη συνέχεια… Κόντρα στην Ακτή Ελεφαντοστού είχαμε πάθος, ψυχή, πολύ ισχυρό κίνητρο, δώσαμε τα πάντα. Και, αν αναλογιστούμε τις ευκαιρίες που δημιουργήσαμε, θα μπορούσαμε να έχουμε δικαιωθεί νωρίτερα.

Η αντίδρασή σας όταν μείνατε με δέκα παίκτες απέναντι στην Ιαπωνία υπήρξε καθοριστική; Ηταν η στιγμή που γύρισε ο διακόπτης;
Ο διακόπτης γύρισε από την ημέρα που πατήσαμε το πόδι μας στη Βραζιλία. Είναι το Παγκόσμιο Κύπελλο, δεν χρειάζεσαι κάτι άλλο για να μπεις στο κλίμα. Οταν μείναμε με παίκτη λιγότερο στον αγώνα με την Ιαπωνία, αναγκαστήκαμε να τρέξουμε περισσότερο και γενικότερα να «δεθούμε» πιο πολύ στον αγωνιστικό χώρο. Ημασταν πλέον πεισμωμένοι και το πιστεύαμε ότι με ένδεκα παίκτες και την Ιαπωνία θα κερδίζαμε, αλλά και έπειτα την Ακτή – όπως και το κάναμε. Οι αποβολές συμβαίνουν στο ποδόσφαιρο. Μας πείσμωσε, όμως, κάτι που συνέβη και με το αποτέλεσμα της πρεμιέρας. Νομίζω ότι ήμασταν πολύ καλοί, απλώς η κλάση ορισμένων ποδοσφαιριστών της Κολομβίας και ορισμένες συμπτώσεις προκάλεσαν εκείνη την ήττα. Ηταν κρίμα…

Στο ματς με την Ακτή υπήρξε διαφορετική προσέγγιση από πλευράς σας;
Δεν θα το έλεγα. Πάντοτε θέλουμε να παίζουμε οργανωμένα, να προσέχουμε την άμυνά μας και να χτυπάμε στις αντεπιθέσεις. Ακόμα και μετά το 1-1 παραμείναμε ήρεμοι, στοιχείο που απορρέει από την εμπειρία, την οποία πλέον διαθέτει αυτή η ομάδα. Συνεχίσαμε να ψάχνουμε το γκολ με σχέδιο και τα καταφέραμε.

Και τώρα η Κόστα Ρίκα. Τι εικόνα έχεις σχηματίσει;
Εχω παρακολουθήσει και τους τρεις αγώνες που έδωσε. Δεν διαθέτει τους παίκτες-ονόματα της Κολομβίας ή της Ακτής Ελεφαντοστού, αλλά είναι ομάδα με όλη τη σημασία της λέξης κι αυτό την κάνει ακόμα πιο επικίνδυνη. Το γεγονός ότι τερμάτισε πρώτη σε έναν όμιλο όπου συμμετείχαν η Ουρουγουάη, η Ιταλία και η Αγγλία τα λέει όλα.

Είναι ένα αβαντάζ ότι εσύ και οι συμπαίκτες σου στον Ολυμπιακό γνωρίζετε καλά το παιχνίδι του Κάμπελ;
Σίγουρα, αλλά οι προπονήσεις από τους αγώνες διαφέρουν. Οπως και η λειτουργία κάθε ομάδας. Δεν ξέρω αν ο Τζόελ θα παίξει στην κορυφή της επίθεσης, σίγουρα όμως δεν θα επικεντρωθούμε μονάχα σ’ εκείνον.

Αισθάνεσαι ότι είναι εφικτό ένα ακόμα ιστορικό βήμα σε αυτή τη διοργάνωση;
Εδώ και μήνες λέγαμε ότι στοχεύαμε στην πρόκριση στους «16». Ξέραμε τις δυνατότητές μας, τα καταφέραμε, αισθανόμαστε περήφανοι και αισιοδοξούμε για τη συνέχεια. Νομίζω ότι μπορούμε να προχωρήσουμε κι άλλο. Εχω καλό προαίσθημα για τον αγώνα με την Κόστα Ρίκα…

Μίλησες για ταπεινότητα μετά τον τελευταίο αγώνα. Από πού προέρχεται, αλήθεια, αυτή η σεμνότητα που σε διακρίνει;
Οπως όλοι μας, έχω κι εγώ έντονα συναισθήματα. Σε πιο νεαρή ηλικία, μάλιστα, είχα κινδυνεύσει να «χάσω» την καριέρα μου, αλλά ευτυχώς η οικογένειά μου και οι άνθρωποι που βρίσκονται κοντά μου με βοήθησαν. Απ’ την οικογένεια έλαβα αρχές, τις οποίες κρατάω σαν φυλαχτό, ενώ οι κοντινοί μου άνθρωποι συντελούν στο να παραμένω προσγειωμένος και να μπορώ να διαχειρίζομαι καταστάσεις.

Και στο άμεσο μέλλον, πόσα πράγματα έχουμε ακόμα να δούμε από τον Ανδρέα Σάμαρη;
Προσπαθώ διαρκώς να βελτιώνομαι. Δεν είμαι ο ίδιος ποδοσφαιριστής που ήμουν πριν από έναν χρόνο. Η σεζόν που πέρασε ήταν μεταβατική για μένα, αποκόμισα πολλές εμπειρίες μέσα απ’ τις προπονήσεις και τους αγώνες σε υψηλό επίπεδο, τόσο με τον Ολυμπιακό όσο και με την εθνική ομάδα, αλλά το ξέρω ότι δεν γίνεται να επαναπαυτώ. Εχω βελτιωθεί σε κάποιους τομείς και θα συνεχίσω να δουλεύω για να γίνομαι καλύτερος.