Μα εγώ αγαπώ τον Πάπα

του Νίκου Σίμου

Ο τίτλος του σημερινού σχολίου είναι παρμένος από τα λόγια παλαιού ελληνικού τραγουδιού της Επιθεώρησης, που τραγουδούσαν οι μανάδες και οι γιαγιάδες μας. Γίνεται δε επίκαιρο μετά τη συνάντηση του κ. Τσίπρα με τον προκαθήμενο της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας.

Όμως, και ειρωνικά να θέλουμε να σχολιάσουμε το γεγονός, δεν παύει αυτό να είναι ένα σημαντικό γκόλ από τα αποδυτήρια που φαίνεται να έχει πετύχει ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ

στον πρωθυπουργό. Πρώτον διότι το να δεχθεί ο Ποιμένας του μεγαλύτερου, σε αριθμό χριστιανών πιστών, δόγματος έναν πολιτικό που δεν είναι μάλιστα κυβερνήτης, λέει πολλά και υπονοεί περισσότερα. Έτσι από τη μία πλευρά έχουμε τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης να συναντά τον Πάπα Φραγκίσκο και να κάνουν αμφότεροι δηλώσεις για την φτωχοποίηση των λαών στο όνομα της διεθνούς κερδοσκοπίας και για την παγκόσμια ειρήνη και από την άλλη τον πρωθυπουργό ο οποίος συναντάει την κ. Μέρκελ, η οποία, ανεξαρτήτως του ουσιαστικού λόγου της επίσκεψης στο Βερολίνο του κ. Σαμαρά, στα μάτια της συντριπτικής πλειοψηφίας του ελληνικού λαού είναι το πρόσωπο που μέσω της πολιτικής της λιτότητας έχει οδηγήσει στην φτώχεια τον Νότο της Ευρώπης.

Φαντάζεται λοιπόν κανείς πως οι πολίτες αξιολογούν και την μία συνάντηση και την άλλη. Άλλο ένα επικοινωνιακό παιγνίδι χαμένο για την κυβέρνηση και μάλιστα όχι με κατ’ επίφαση πρωτοβουλίες από την πλευρά Τσίπρα αλλά με συνάντηση με τον ίδιο τον Πάπα. Όταν μάλιστα ο προκαθήμενος λέει ότι ακούει τους νέους πολιτικούς να μιλάνε και από τα λόγια τους πηγάζει ελπίδα, τότε αυτό μπορεί να εξαργυρωθεί κάλλιστα από τον κ. Τσίπρα στο εσωτερικό της χώρας.
Φαίνεται ότι η Εκκλησία και ειδικότερα η Πίστη εξελίσσεται σε πολιτικό όπλο προεκλογικού αγώνα. Διότι ούτε ο κ. Σαμαράς άφησε το θρησκευτικό πεδίο ελεύθερο σε πολιτική εκμετάλλευση από τον κ. Τσίπρα. Για άλλη μία φορά επισκέφτηκε το Άγιο Όρος και την Μονή Διονύσου για να επστρέψει ιερό κειμήλιο που είχε κλαπεί και επεστράφη στη χώρα.

Βεβαίως στο χέρι του κ. Τσίπρα είναι να αποδείξει ότι οι στροφές που έχει κάνει στην πολιτική του ζωή δεν είναι ένα κόλπο για να ξεγελάσει το εκλογικό σώμα και να πάρει την εξουσία, ώστε να επιδοθεί στη συνέχεια στις πολιτικές απάτες στις οποίες επιδιδόταν ο Ανδρέας. Από την άλλη πλευρά με τη φόρα που έχουν πάρει οι δύο πολιτικοί αρχηγοί, οι οποίοι προσπαθούν να ερεθίσουν τις θρησκευτικές ευαισθησίες των ψηφοφόρων, με την επίδειξη του δικού τους σεβασμού προς την θρησκευτική πίστη, ελπίζουμε ότι στο προεκλογικό μπαλκόνι θα μιλήσουν πολιτικά και δεν θα ψέλνουν απολυτίκια.