"Η σηµερινή εποχή έχει οµοιότητες µε την Κατοχή"

«Η προηγούµενη γενιά είχε την ελπίδα ότι κάποτε ο πόλεµος θα τελειώσει και ότι η ζωή θα είναι καλύτερη. Σήµερα δεν γνωρίζω εάν ισχύει κάτι τέτοιο», δηλώνει η συγγραφέας

Το διαµέρισµα είναι ζεστό, µε µια ευκρινή εσάνς µεγαλοαστισµού. Στις κορνίζες, οικογενειακά πορτρέτα µε κεντρικό πρόσωπο τον Ιωάννη Βουλπιώτη. Σχέδια του Μαξ Eρνστ, µεσοπολεµικά έπιπλα, νατουραλιστικοί πίνακες και µια βιβλιοθήκη µε πολυκαιρισµένα βιβλία συµπληρώνουν το ντεκόρ. «Eχετε συγγένεια µε τον ναύαρχο που έδωσε το όνοµά του στο Κέντρο Εκπαιδεύσεως Νεοσυλλέκτων;»,

ρωτώ την Ιζαµπέλλα Παλάσκα την ώρα που µας καθίζει, µε τον φωτογράφο Βαγγέλη Ρασσιά, στον αναπαυτικό καναπέ. «Ναι, ήταν πρόγονος του πρώτου µου συζύγου». Οι καλοί τρόποι δεν µου επιτρέπουν να ρωτήσω περισσότερες προσωπικές λεπτοµέρειες, όµως η ίδια, σαν να διαβάζει τη σκέψη µου, το πράττει από µόνη της. «Eκανα τρεις γάµους. Ο πρώτος µου σύζυγος, Μιχάλης Παλάσκας, ήταν διπλωµάτης. Πέθανε δυστυχώς πολύ νέος, σε ηλικία 39 ετών. Μετά το πέρας του τρίτου γάµου µου, αποφάσισα να ξαναπάρω το επίθετό του για να έχω το ίδιο επώνυµο µε τα παιδιά που απέκτησα µαζί του».

Είναι όµορφη και σαγηνευτική. Εάν στα ανωτέρω προσθέσει κανείς το έµφυτο πνεύµα –σε αντίθεση µε το επίκτητο–, τότε αντιλαµβάνεται το µέγεθος της γοητείας της. Εδώ και λίγους µήνες η συνοµιλητής µου απασχολεί την αθηναϊκή κοινωνία, και όχι µόνο, για ένα ιστορικό θέµα. Βρίσκεται στο επίκεντρο µιας σφοδρής πολεµικής που έχει ξεσπάσει εξ αφορµής της εκδόσεως του βιβλίου «Aγγελος ή ∆αίµονας, ο αµφιλεγόµενος πατέρας µου».

Ποιος όµως ήταν στην πραγµατικότητα ο Ιωάννης Βουλπιώτης, ο οποίος για την πλειονότητα των σύγχρονων Ελλήνων είναι ένα άγνωστο πρόσωπο; Hταν µόνο ο γαµπρός του Ζίµενς, που έκανε χρυσές δουλειές µε τους Γερµανούς, ή µήπως ήταν δωσίλογος, όπως τον κατηγόρησαν στη συνέχεια ορισµένοι; Hταν ο οραµατιστής, που ίδρυσε την Ελληνική Ραδιοφωνία το 1936, ή απλώς ένας ακόµη άνθρωπος της εξουσίας, που ήθελε να ελέγχει την προπαγάνδα µέσω της νέας εφευρέσεως; Hταν ο ιδρυτής του Ε∆ΕΣ, ο συνοµιλητής του πράκτορα της Intelligence Service Ντέιβιντ Μπαλφούρ, ο άνθρωπος που έκρυψε στο σπίτι του εκατοντάδες Εβραίους και αντιστασιακούς, ο επιστήθιος φίλος του Πλαστήρα και του Βενιζέλου ή ένας ευφυής επιχειρηµατίας, που ακροβατούσε επιτυχώς ανάµεσα στα κόµµατα και τους πολιτικούς;

«Εξερευνώντας τα αρχεία του πατέρα µου, ανακάλυψα έναν µεγάλο αριθµό ευχαριστήριων επιστολών ανθρώπων που ευεργέτησε. Ακόµη και σήµερα µε σταµατούν στον δρόµο για να µε συγχαρούν γιατί ο Βουλπιώτης, όπως λένε, έσωσε την Ελλάδα δηµιουργώντας τα Τάγµατα Ασφαλείας. ∆εν ήθελα όµως να κάνω µια αγιογραφία του πατέρα µου. Είχα πρωτίστως την ανάγκη να µάθω ποιος είναι, διότι από τα 7, όταν χώρισε µε τη µητέρα µου, είχα την έλλειψή του», εξηγεί τους λόγους που την οδήγησαν στη συγγραφή του πρώτου της βιβλίου και ανακοινώνει ότι θα υπάρξει και συνέχεια.

Ζητώ να µάθω εάν, µελετώντας την περίοδο της Κατοχής, βλέπει οµοιότητες µε τη σηµερινή εποχή. «Οµοιότητες ασφαλώς υπάρχουν. Και τότε ήρθε η αντίστοιχη τρόικα και τότε υπήρξαν περιορισµοί. Oµως η προηγούµενη γενιά είχε την ελπίδα ότι κάποτε ο πόλεµος θα τελειώσει και ότι η ζωή θα είναι καλύτερη. Σήµερα δεν γνωρίζω εάν ισχύει κάτι τέτοιο». Παίρνει µια βαθιά ανάσα και σερβίρει την κις λορέν που µαγείρεψε η ίδια. Πίνει µια γουλιά «Κτήµα Νίκας», του κόκκινου αγιωργίτικου-syrah κρασιού που παράγει ο φίλος της Παναγιώτης, και συνεχίζει. «Ο στόχος της παγκόσµιας ελίτ είναι να βάλουν τους νότιους Ευρωπαίους να δουλεύουν για τους βόρειους. Το σχέδιο ξεκίνησε από την Ελλάδα και όλα πηγαίνουν σύµφωνα µε το πρόγραµµα. ∆εν νοµίζω ότι µπορούµε να κάνουµε κάτι, ούτε να αντισταθούµε. Το µόνο που µπορούµε είναι να βρούµε τη δύναµη να µην πουλήσουµε την ψυχή µας. Αυτή είναι η µόνη µας ασφάλεια».

Παρά τις επίµονες προσπάθειές µου, η Ιζαµπέλλα Παλάσκα αποφεύγει να τοποθετηθεί για την τρέχουσα πολιτική κατάσταση της χώρας. «∆εν θέλω να ασχοληθώ µε αυτούς που µας έφεραν έως εδώ. Αποφεύγω να βλέπω ειδήσεις γιατί δεν θέλω να µου ενσταλάξουν τον φόβο. Συναναστρέφοµαι µόνο αισιόδοξους ανθρώπους, διότι είµαι από τη φύση µου αισιόδοξη».

Παίρνοντας τον καφέ, η συνοµιλητής µου µε ενηµερώνει ότι, πέραν της συγγραφής, απασχολείται ως θεραπεύτρια κατ’ οίκον µε τη µέθοδο του φωτοβελονισµού. «Hρθαµε σ’ αυτό τον κόσµο για την εξέλιξη της ψυχής µας. Oσο κι αν έχουµε πληγεί, δεν πρέπει να τους τη χαρίσουµε».