Η ειδική αποστολή "180" του Βαγγέλη Μεϊμαράκη

Του Σωτήρη Ξενάκη - Εφημερίδα ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ

Μια δύσκολη και ιδιαίτερα φορτισμένη εβδομάδα για τις σχέσεις του πρωθυπουργού με τον πρόεδρο της Βουλής ήταν αυτή που πέρασε, καθώς οι δύο άνδρες διαφώνησαν ανοιχτά στον τρόπο με τον οποίο έπρεπε να αντιμετωπιστούν οι προτάσεις του ΣΥΡΙΖΑ, των άλλων κομμάτων και ανεξάρτητων βουλευτών για δημοψήφισμα

Ο κ. Αντώνης Σαμαράς και το στενό επιτελείο του επέμειναν μέχρι την τελευταία στιγμή πως δεν υπήρχε λόγος να συγκληθεί εκτάκτως η Ολομέλεια προκειμένου να συζητηθούν οι προτάσεις, ενώ ο κ. Βαγγέλης Μεϊμαράκης επέλεξε να διαφωνήσει δημοσίως, επανειλημμένα και ενοχλητικά για το Μαξίμου.

Τα «ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ» γνωρίζουν ότι Σαμαράς και Μεϊμαράκης χρειάστηκε να μιλήσουν πολλές φορές στο τηλέφωνο -όχι πάντα σε καλό κλίμα- προκειμένου αυτή η κόντρα να μην πάρει διαστάσεις ανεξέλεγκτες, πράγμα το οποίο τελικά επιτεύχθηκε, παρά τις δυσκολίες. Αλλωστε, οι δύο άνδρες καιρό τώρα έχουν τακτική επικοινωνία με στόχο την Προεδρική εκλογή, που έρχεται το αργότερο ως τον Ιανουάριο, και την πιθανότητα να συγκεντρωθούν οι 180 ψήφοι που χρειάζονται ώστε να μην οδηγηθεί η χώρα σε πρόωρες εκλογές.

ΣΥΝΑΝΤΗΣΕΙΣ

Στο πλαίσιο αυτό, τα «Π» αποκαλύπτουν πως ο πρόεδρος της Βουλής τους τελευταίους μήνες έχει σειρά συναντήσεων τόσο με τον πρόεδρο των Ανεξάρτητων Ελλήνων, Πάνο Καμμένο, όσο και με βουλευτές που προέρχονται από τη Νέα Δημοκρατία και τους ΑΝ.ΕΛ., αλλά έχουν ανεξαρτητοποιηθεί. Στις συναντήσεις αυτές, ανάμεσα στα άλλα που συζητήθηκαν, ο κ. Μεϊμαράκης διερεύνησε ακροθιγώς αν υπάρχει έστω και το ελάχιστο πεδίο συνεννόησης μέσα στους επόμενους μήνες.

Ο κ. Καμμένος έχει ξεκαθαρίσει δημοσίως για το συγκεκριμένο θέμα ότι οι Ανεξάρτητοι Ελληνες «δεν θα συμμετάσχουν σε μαξιλαροπόλεμο» και δεν πρόκειται να ψηφίσουν για να μην παραταθεί η θητεία αυτής της κυβέρνησης. Ομως ο κατηγορηματικός αυτός τρόπος, εκτιμούν κάποιοι στην κυβέρνηση, θα μπορούσε να καμφθεί υπό προϋποθέσεις. Η πιο σημαντική από αυτές θα ήταν μέσα στους επόμενους μήνες να υπάρξουν καίριες παρεμβάσεις στην οικονομική πολιτική υπέρ των ασθενέστερων κοινωνικών ομάδων (μείωση φορολογίας, πολλές δόσεις για τις οφειλές, μειώσεις στον ΦΠΑ, ρυθμίσεις «κόκκινων» δανείων κ.ά.). Με δεδομένο ότι πολλές από αυτές τις πρωτοβουλίες βρίσκονται στην πρώτη γραμμή του κυβερνητικού σχεδιασμού, υψηλόβαθμοι κυβερνητικοί παράγοντες θεωρούν ότι θα μπορούσαν να βοηθήσουν στην προσέγγιση με τους ΑΝ.ΕΛ. παρά τη σημερινή, σαφή, σκληρή και αδιαπραγμάτευτη στάση του κ. Καμμένου. Παράλληλα, εξίσου σημαντικό είναι και το πρόσωπο του Προέδρου που θα προταθεί. Στο σημείο αυτό, το όνομα που ακούγεται περισσότερο (και που στην κυβέρνηση θεωρούν πως θα είχε την ανοχή των ΑΝ.ΕΛ.) είναι αυτό του κ. Κώστα Καραμανλή. Χωρίς να αποκλείεται και κάποιο άλλο πρόσωπο από τα επιφανή στελέχη της Νέας Δημοκρατίας, που όμως δεν έχουν διαρρήξει τις σχέσεις τους με τον κ. Καμμένο και τους ΑΝ.ΕΛ.

ΑΛΛΑΓΗ ΣΤΑΣΗΣ

Ανάλογο κλίμα υπάρχει και στις συναντήσεις που έχει κάνει το τελευταίο διάστημα ο κ. Μεϊμαράκης και με ανεξάρτητους βουλευτές. Το σκεπτικό είναι το ίδιο και στην κυβέρνηση υπάρχει συγκρατημένη αισιοδοξία πως υπό προϋποθέσεις θα μπορούσαν να αποσπάσουν τη θετική τους ψήφο, που ενδεχομένως θα οδηγήσει στην πλειοψηφία των 180 βουλευτών. Ανάμεσα στα ονόματα όσων ακούγεται ότι κάνουν συζητήσεις, χωρίς όμως να έχουν δεσμευτεί για τίποτα απολύτως, είναι αυτά του Νικήτα Κακλαμάνη, της Μίκας Ιατρίδη, του Γιώργου Νταβρή, του Γιάννη Κουράκου και του Γιώργου Κασαπίδη. Και μπορεί κάποιοι από τους προαναφερόμενους στον δημόσιο λόγο τους να έχουν αποκλείσει την πιθανότητα να συναινέσουν στην εκλογή Προέδρου από την παρούσα Βουλή, όμως στο Μέγαρο Μαξίμου υπάρχει η αίσθηση πως, εφ’ όσον υπάρξει άμεσα μια φιλολαϊκότερη πολιτική και ένα γενικότερα αποδεκτό πρόσωπο, ίσως τελικά να αλλάξουν στάση όταν φτάσει η κρίσιμη στιγμή.
Παράλληλα, τα «Π» γνωρίζουν πως υπάρχει μια συντονισμένη προσπάθεια ορισμένων κυβερνητικών στελεχών προς την πλευρά και της ΔΗΜ.ΑΡ., που στο εσωτερικό της διαμορφώνονται διαφορετικές τάσεις ως προς την αντιμετώπιση του θέματος εκλογής Προέδρου από τη σημερινή Βουλή.

Βεβαίως, όλα αυτά είναι σχέδια επί χάρτου και δεν προεξοφλούν απολύτως τίποτα, ειδικά μετά τις εξελίξεις των τελευταίων ημερών για το θέμα της ΔΕΗ και τη μεγάλη ένταση που έχει προκαλέσει στις σχέσεις της κυβέρνησης όχι μόνο με τον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά με ολόκληρη την αντιπολίτευση.

Οριακή ανοχή... σε τρία μέτωπα

Το τελευταίο διάστημα, το βέβαιο είναι πως, ανεξάρτητα από την προσπάθεια που καταβάλλεται να μην ανοίξει μεγαλύτερο μέτωπο μεταξύ Μαξίμου και Βουλής, ο κ. Ευάγγελος Μεϊμαράκης έχει ενοχληθεί πολλές φορές από πρωτοβουλίες υπουργών, από παρεμβάσεις του κ. Βενιζέλου, αλλά και από την ανοχή του Μαξίμου σε τέτοια φαινόμενα.

Το παράδειγμα της έλλειψης κυβερνητικού σχεδιασμού στην υπόθεση της ρύθμισης για τις λαϊκές αγορές, παραμονές των ευρωεκλογών, που προκάλεσε μείζον θέμα, είναι χαρακτηριστικό. Οταν στη διάρκεια σύσκεψης ο κ. Μεϊμαράκης ρώτησε τον κ. Αντώνη Σαμαρά για τους λόγους για τους οποίους ανακινήθηκε το ζήτημα στη συγκεκριμένη συγκυρία, τότε ο πρωθυπουργός και ο πρόεδρος της Βουλής ανακάλυψαν πως δεν αποτελούσε μνημονιακή υποχρέωση, αλλά απόφαση του πρώην υπουργού, Κωστή Χατζηδάκη, να το περάσει μαζί με άλλες ρυθμίσεις. Ο πρωθυπουργός έγινε έξω φρενών και ακολούθησε -μετά τις εκλογές- η απομάκρυνση Χατζηδάκη από την κυβέρνηση. Ιδιαίτερα ενοχλημένος είναι ο πρόεδρος της Βουλής και με τις εκβιαστικές τακτικές του κ. Ευάγγελου Βενιζέλου, που επιχειρεί να εμφανίσει το ΠΑΣΟΚ ως το «κοινωνικό πρόσωπο» της συγκυβέρνησης, χωρίς να υπάρχει ανάλογη αντίδραση από τη Ν.Δ. Υπάρχουν, όμως, και παρεμβάσεις υπουργών που εμφανίζονται… τροϊκανότεροι της τρόικας και έφεραν τον κ. Μεϊμαράκη στα όριά του. Επί υπουργίας Παναγιωτόπουλου και Αβραμόπουλου στο Αμυνας, είχε προταθεί η μη διενέργεια προμηθειών σε σφαίρες ύψους 25 εκατομμυρίων ευρώ, χωρίς να προκαλείται πρόβλημα. Οι αρμόδιοι υπουργοί συνέστησαν να δοθεί το ποσό στους ένστολους που υπηρετούν σε ακριτικές περιοχές και αυτό δεν θα δημιουργούσε μνημονική παρέκκλιση. Ομως, με εντολή Στουρνάρα κάτι τέτοιο δεν συνέβη, προκειμένου να μη δυσαρεστηθούν ο Τόμσεν, ο Μορς και ο Μαζούχ. Μάλιστα, στην περίπτωση αυτή, το Μέγαρο Μαξίμου δεν εμπόδισε τον Στουρνάρα, ενώ αγνόησε τις εισηγήσεις του υπουργείου Αμυνας, που είναι και το πλέον αρμόδιο.