Φθήνεια μόνο στα χαρτιά

του Νίκου Σίμου

Πως είναι δυνατόν να υπάρχει φθήνεια αλλά να πληρώνουμε παραπάνω; Κάτι σαν το ακριβοί στα πίτουρα και φθηνοί στο αλεύρι; Είναι απλή η απάντηση. Η φθήνεια είναι στα χαρτιά και στις στατιστικές και η ακρίβεια στα ράφια.

Πρόεκειται για μία παραδοσιακή αντίφαση που δικαιολογείται από τη συνήθη ασυναρτησία σ’ αυτήν την εδώ τη χώρα. Έτσι, κατά καιρούς εμφανίζεται ο πληθωρισμός μειωμένος ενώ βασικά προϊόντα έχουν μία σταθερή ανιούσα. Λίγο λίγο, ώστε η αύξηση να μη γίνεται πολύ αισθητή, καθώς και το παλαιό άσμα λέει, «και το λίγο, λίγο,

Ασφαλώς και έχει σημασία τι περιλαμβάνει το αποκαλούμενο καλάθι του καταναλωτή. Από την άλλη πλευρά όμως, μπορεί να έχουν αποσυρθεί από το καλάθι αυτό, που μετράει τον πληθωρισμό τα ...καυσόξυλα ή οτιδήποτε άλλο είχε σταματήσει να χρησιμοποιείται, οπότε η χαμηλή τιμή του έριχνε τον μεσο όρο των τιμών, παρ’ όλ’ αυτά έχουν δημιουργηθεί, όπως έχει απικαλυφθεί διάφορα καρτέλ, που σε συγκεκριμένα είδη διατηρούν τις τιμές στο επίπεδο κερδοφορίας, που επιθυμούν οι επιχιερήσεις που συμμετέχουν σ΄αυτά τα καρτέλ.

Δεδομένου ότι μιλάμε για βασικά αγαθά, το ζήτημα έχει ως εξής, σε σχέση με την κρίση που περνάμε. Εφ’ όσον έχουν μειωθεί τα εισοδήματα, το μείζον είναι να συντηρηθεί η αγοραστική δύναμη των πολιτών. Αυτό σημαίνει ότι η κρίση θα ήταν λιγότερο επώδυνη, αν σε αντίστοιχο επίπεδο της μείωσης των εισοδημάτων είχαμε αντίστοιχη μέιωση των τιμών των βασικών αγαθών. Αυτή δε η ισορροπία δεν θα έριχνε τη ζήτηση και τελικώς οι επιχειρήσεις θα είχαν όφελος τελικώς από την μη μειωμένη κατανάλωση.

Το ότι η σχέση προσφοράς και ανύπαρκτης σήμερα ζήτησης έχει ρίξει τις τιμές, το βλέπουμε λ.χ. στα σπίτια, όπου και τα νοίκια αλλά και το κόστος απόκτησής τους έχουν πέσει δραματικά. Είναι ένα παράδειγμα αυτό αντίστοιχης μείωσης εισοδημάτων και κόστους της κατοικίας.
Εφ’ όσον οι τιμές βασικών αγαθών παραμένουν ψηλα σε σχέση με την κρίση που υπάρχει, τότε είναι αυτονόητο ότι και ο πληθωρισμός είναι πλασματικός. Αυτό επιβάλλει αυστηρούς ελέγχους από το κράτος (που γίνονται;) και ποινές για την εκμετάλλευση αυτή της κοινωνίας, στην πιο δύσκολη μάλιστα περίοδό της..