Δικαιοσύνη και κάθαρση

του Νίκου Σίμου

Η νέα υπόθεση με την οποία ασχολούνται οι δικαστικές αρχές και που αφορά επιχειρηματίες και, κυρίως, πρώην τραπεζίτες έχει πολλές οπτικές γωνίες από τις οποίες πρέπει να αξιολογηθεί και η νέα εισαγγελική πρωτοβουλία για παρανομίες και παραβάσεις οικονομικού περιεχομένου.

Εν πρώτοις είναι αυτό καθεαυτό το παραβατικό σκέλος της υπόθεσης. Εφ’ όσον το δικαστικό πόρισμα το οποίο έλαβε υπ’ όψιν το πόρισμα, κατόπιν σχετικού ελέγχου,

της Τραπέζης της Ελλάδος, έχει θεμελιωμένη καλά την υπόθεση τότε οι δικαστικές αρχές οφείλουν να πράξουν το καθήκον τους. Δεν χωρεί αμφιβολία ότι μετά μεγάλης προσοχής έχουν ενεργήσει οι εισαγγελικές αρχές διότι σε αντίθετη περίπτωση υπάρχει κίνδυνος να δημιουργηθεί η εντύπωση –την οποία θα τροφοδοτούν οι επιτήδειοι- ότι η Δικαιοσύνη δρα εκδικητικά και κυρίως, υπερβαίνει τις εξουσίες της. Και αυτό είναι επικίνδυνο και για το κύρος της αλλά κυρίως διότι δεν πρέπει να δημιουργηθεί κλίμα που θα αποτρέπει ή θα δυσχεραίνει την «επιχείρηση κάθαρσης» που έχει αρχίσει.

Μία άλλη οπτική αφορά στις επιπτώσεις στο ίδιο το πολιτικό σύστημα. Τα όσα αποκαλύπτονται τον τελευταίο καιρό, αρχής γενομένης από την σύλληψη Τσοχατζόπουλου, δημιουργούν την δικαιολογημένη αίσθηση στον κόσμο ότι το πολιτικό σύστημα έχει υποστεί μεγάλη διάβρωση. Και έτσι το ήδη απαξιωμένο κύρος του επιβαρύνεται με εντυπώσεις περί εκτεταμένης διαφθοράς μέσα στους κόλπους του. Αυτό σημαίνει ότι όσο προχωρούν οι αποκαλύψεις και, πολύ περισσότερο, όσο στοιχειοθετούνται θεμελιωμένες κατηγορίες επί αδιαμφισβήτητων αποδεικτικών στοιχείων, τόσο θα δημιουργούνται συνθήκες ανατροπής των γνωστών μέχρι σήμερα πολιτικών δεδομένων. Το άδηλο αύριο, στην περίπτωση μιας τέτοιας ανατροπής είναι μία επικίνδυνη προοπτική για το δημοκρατικό πολίτευμα και την πολιτική σταθερότητα. Βεβαίως υπάρχουν υπεύθυνοι γι’ αυτήν την εξέλιξη...

Καθώς έτσι έχουν τα πράγματα έχει πολύ μεγάλη σημασία η εξασφάλιση μιας λεπτής ισορροπίας από την ίδια τη Δικαιοσύνη. Αρκετοί είναι που έσπευσαν να πουν ότι υπάρχει κίνδυνος να δημιουργηθεί «κράτος δικαστών». Όμως όταν η Δικαιοσύνη αδρανεί, οι ίδιοι που ενοχλούνται από την δικαστική δραστηριότητα σπεύδουν να πουν ότι η Δικαιοσύνη δεν κάνει τη δουλειά της. Εργαζόμενα τα μέλη της κάτω από αντίξοες συνθήκες αναλαμβάνουν τώρα να επιβεβαιώσουν την εμπιστοσύνη με την οποία οι πολίτες περιβάλλουν την Δικαιοσύνη σε όλες τις δημοσκοπήσεις που αναφέρονται στους θεσμούς, κατατάσσοντάς την στις πρώτες θέσεις. Και η εμπιστοσύνη αυτή επιβεβαιώνεται όταν η δικαστική δράση για την κάθαρση γίνεται χωρίς υπερβάσεις και υπερβολές, με καλώς θεμελιωμένες τις κατηγορίες και, κυρίως με σθεναρή αντίσταση σε οποιαδήποτε προσπάθεια παρέμβασης στους εκπροσώπους της Θέμιδος.