Χαμοζωή...

του Νίκου Σίμου

Οι συνταξιούχοι του ΙΚΑ βρέθηκαν προ μιας δυσάρεστης έκπληξης. Το ίδιο ενδεχομένως και οι συνταξιούχοι του Δημοσίου. Είδαν μειωμένες τις συντάξεις τους κατά μερικά ευρώ, μείωση που για τους χαμηλοσυνταξιούχους είναι πολύ σημαντική. Και μη πεις κανείς ότι χαμηλοσυνταξιούχος είναι μόνο αυτός που παίρνει σύνταξη 400 ευρώ. Διερωτήθηκαν όλοι τι είναι αυτό που πάλι πληρώνουν. Σίγουρα δεν ήταν μηνιαία παρακράτηση φόρου διότι το μέτρο δεν έχει αρχίσιε να εφαρμόζεται. Προφανώς ήταν η έκτακτη εισφορά

αλληλεγγύης που η τρόϊκα την επιβάλει και η κυβέρνηση την αποδέχεται. Με το ερωτημα στα χείλη των συνταξιούχων –καί όχι μόνο: Αλληλεγγύη σε ποιον και γιατί;

Το μεγάλο πλήγμα θα το δεχθούν αργότερα όταν αρχίσει να εφαρμόζεται η αρχή των μηδενικών ελλειμμάτων στα Ταμεία και οι παροχές θα πρέπει να είναι όσες τα έσοδα. Ας σκεφτούμε όμως τι έσοδα μπορεί να υπάρξουν. Με την ανεργία να μη μειώνεται, με τις επιχειρήσεις να κλείνουν και υπάλλήλους να απολύονται και άρα εισφορές να μη καταβάλλονται, με την κατανάλωση να πέφτει γιατί αυτό που κόβουν στον συνταξιούχο θα το στερηθεί τελικώς η αγορά και επομένως άλλο ένα μαγαζί ελλείψει τζίρου θα οδεύσει προς λουκέτο, τι είδους έσοδα μπορεί να έχουν τα Ταμεία λχ. Και πως τελικά θα ζήσει ένα πολύ μεγάλο μέρος της ελληνικής κοινωνίας της οποία η μεσαία τάξη έχει αφανισθεί και οι άλλοτε φτωχοί έχουν γίνει φτωχότεροι;

Φαύλος κύκλος; Ναί. Το κράτος, δηλαδή οι κυβερνήσεις, προκάλεσε την κατάσταση αυτή, αλλά το μάρμαρο το πληρώνει άλλος. Η ελληνική κοινωνία, σε μεγάλο της ποσοστό βιώνει μία «χαμοζωή». Όχι αυτή πυ περιγράφει στο εξαίρετο βιβλίο του ο Ι.Μ.Παναγιωτόπουλος. Αλλά της σημερινής πραγματικότητας...