Άνθρακες ο θησαυρός;;

του Νίκου Σίμου

Αν θέλει κανείς να διαπιστώσει τι έγινε στο Παρίσι -πέραν της ποδοσφαιρικής ερμηνείας που έδωσε στέλεχος της κυβέρνησης «δεν βαλαμε αλλά ούτε φάγαμε γκολ» που παραπέμπει σε άγονη ισοπαλία- δεν έχει παρά να δει πίσω από τα γράμματα της ομιλίας του πρωθυπουργού στην ΔΕΘ.

Πρώτον οι φοροελαφρύνσεις που εξήγγειλε είναι σε δεύτερο χρόνο, δηλαδή αργότερα «και βλέπουμε» και υπό μία βασική προϋπόθεση. Να μην απειληθεί το πρωτογενές πλεόνασμα.

Δεύτερον ο ΕΝΦΙΑ

που έχει αναστατώσει την κοινωνία περιαλαμβάνει και τα μη ηλεκτροδοτούμενα ακίνητα που δεν αποδίδουν εισόδημα. Επομένως απορρίφθηκε από την τρόϊκα η λογική εξαίρεση τρων ακινήτων που δεν αποφέρουν έσοδο στον ιδιοκτήτη τους. Το αν μετά από χρόνια γίνει ανταποδοτικός ο φόρος αυτός και εισπράττεται από την Τοπική Αυτοδιοίκηση για να γίνει μοχλός ανάπτυξης, είναι μία προοπτική που ουδόλως ενδιαφέρει όσους πλήττει σήμερα η ύφεση. Χώρια που μέχρι τώρα οι ΟΤΑ μάλλον ως τομείς που άνθησε και η διαφθορά αναδείχθηκαν, παρά ως μοχλοί ανάπτυξης.

Τρίτον και πάλι έθεσε ως προϋπόθεση τα πρωτογενή πλεονάσματα ώστε να σταματήσει το κράτος να υπερφορολογεί. Το κακό είναι ότι ο πρωθυπουργός θεώρησε αναπόφευτκη την υπερφορολόγηση τα προηγούμενα χρόνια –όχι βεβαίως την περίοδο της διακυβέρνησης Καραμανλή- όταν από τα τέλη της δεκαετίας του ΄80 οι ξένοι Οργανισμοί όπως ο ΟΟΣΑ θεωρούσαν πεπερασμένη την φοροδοτική ικανότητα των Ελλήνων! Πέραν δε αυτού η προϋπόθεση της μη απειλής των πρωτογενών πλεονασμάτων για την εκλογίκευση της φορολογικής επιβάρυνσης των πολιτών αποτελεί τρανή ομολογία του τρόπου με τον οποίον επιτυγχάνονται τα πλεονάσματα αυτά. Μόνο μέσα από δυσβάστακτους φόρους!

Τέταρτον η εξαγγελία «σε δεύτερο χρόνο» πάλι –δηλαδή σε απροσδιόριστο χρόνο- της μείωσης της φορολογίας των φυσικών προσώπων και των επιχειρήσεων έγινε και αυτή υπό την προϋπόθεση ότι η χώρα δεν θα επιστρέψει στα ελλείμματα. Άλλος ένας απαγορευτικός όρος για ελάφρυνση των σημερινών επιβαρύνσεων.

Πέμπτον η μείωση του χρέους θα φανεί με την αύξηση του ΑΕΠ. Πώς όμως μπορεί να αυξηθεί το ΑΕΠ σε συνθήκες ύφεσης, όχι μόνο ελληνικής αλλά και ευρωπαϊκής; Όταν με τη φορολόγηση, που όπως καταλάβαμε θα παραμείνει, επειδή κινδυνεύουν τα πρωτογενή πλεονάσματα, κόβονται χρήματα από την κατανάλωση η οποία μπορεί να κινήσει την αγορά και να φέρει και επενδύσεις;

Συμπερασματικά. Στο Παρίσι η τρόϊκα αποδέχτηκε αυτά που ζητούσε η κυβέρνηση, με σοβαρές όμως προϋποθέσεις που ακύρωναν ουσιαστικώς τα ελληνικά αιτήματα. Δηλαδή απέρριψε ό, τι θα ανακούφιζε την ελληνική κοινωνία Όσον αφορά τα «σε δεύτερο χρόνο» αλλά και υπό προϋποθέσεις μέτρα που θα ανακούφιζαν την ελληνική κοινωνία και θα τόνωναν την αγορά, η εφαρμογή τους παραπέμπει στην γνωστή έκφραση του Ναυτικού: «Στον καιρό» ή «ζήσε Μάη μου κλπ κλπ»!