H ευθύνη του κάθε πολίτη

του Νίκου Σίμου

Διαβάσαμε ότι βουλευτής (του ΣΥΡΙΖΑ) μπερδεύοντας προφανώς τις ημερομηνίες, θεώρησε ότι η Πρωτοχρονιά είναι Απόκριες, μεταμφιέστηκε σε παπά και ...έθαψε το Μνημόνιο.
Εξ ίσου προφανές είναι ότι ο εν λόγω εθνοπατέρας, ο οποίος μπήκε στη Βουλή με την ψήφο

κάποιων, θεωρεί το επάγγελμά του αντίστοιχο και ανάλογο των αποφοίτων των Σχολών Κουν και Σταυράκου. Δικαιολογημένα ίσως επειδή είδε ότι πολλοί συνάδελφοί του προέρχονται από επαγγελματική θητεία στο σανίδι και στο σελιλόϊντ. Χώρια που και ο ίδιος είναι μέλος της Κινηματογραφικής Λέσχης Καστοριάς.
Όλα αυτά θα μπορούσε να είναι απλώς γραφικά, ως καραγκιοζιλίκια. Όμως ο εν λόγω κύριος, όπως και αρκετοί άλλοι οι οποίοι, όπως κατά καιρούς αποκαλύπτεται, χρησιμοποιούν προς ίδιον όφελος την ιδιότητα του πολιτικού, διαφεντεύουν την ζωή μας. Κοινώς νομοθετούν και ψηφίζουν Νόμους οι οποίοι επιβάλλονται εφ’ ημών και καθορίζουν πως θα ζούμε και ποιες είναι οι υποχρεώσεις μας. Διότι τα περί δικαιωμάτων μας «τα τρώει το σκοτάδι»...

Εδώ όμως σταματούν οι δικαιολογίες οι δικές μας. Διότι αυτούς τους ελαφρείς ανθρώπους εμείς τους στέλνουμε στην Βουλή. Συνήθως ο λαός παραπονείται για το επίπεδο της Βουλής μόλις θεωρήσει ότι θίγονται τα συμφέροντά του. Δεν εξανίσταται προηγουμένως για την ποιότητα αυτών που αποφασίζει να τον εκπροσωπήσουν, οι οποίοι στην πορεία αποδεικνύονται από φαιδροί έως άχρηστοι.
Αλλά καλά να πάθουμε ως λαός αφού εκείνο που προέχει για τους ψηφοφόρους, πέραν των ρουσφετολογικών δυνατοτήτων αυτών που ψηφίζονται, είναι η αναγνωρισιμότητα και όχι βεβαίως η ποιότητα και η ικανότητα. Έτσι έχει γεμίσει τα τελευταία χρόνια η Βουλή με ηθοποιούς, αθλητές και δεν ξέρω τι άλλο. Δηλαδή με ανθρώπους που ενδεχομένως αναδείχθηκαν πολύ άξιοι για τη δουλειά που έκαναν μέχρι να γίνουν βουλευτές, αλλά λίγοι για την νέα πιο υπεύθυνη δουλειά που είναι υποχρεωμένοι να εξασκήσουν. Βεβαίως, θα πείτε, αυτούς επιλέγουν τα κόμματα. Αλλά ποιος είπε ότι τα κόμματα είναι καλύτερα σε ποιότητα και σε δημιουργική σκέψη;;