Νεκτάριος Σκαμνάκης: Ο μετρ των δημοσίων σχέσεων

Σπούδασε Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης και Επικοινωνία στο Πάντειο Πανεπιστήμιο, εργάστηκε ως δημοσιογράφος σε μερικές από τις μεγαλύτερες παραγωγές της ελληνικής τηλεόρασης και σε ηλικία 25 ετών αποφάσισε να ακολουθήσει την κλίση του και να εργαστεί στο κομμάτι των δημοσίων σχέσεων. Τον Νεκτάριο Σκαμνάκη τον χαρακτηρίζουν δύο λέξεις: «ευγένεια και αλήθεια».

Σου λέει αυτό που σκέφτεται και πιστεύει, χωρίς να σε προσβάλλει, αντιλαμβανόμενος πως έτσι χτίζονται οι ουσιαστικές σχέσεις. Αυτή την περίοδο βρίσκεται στη Μύκονο,

καθώς έχει αναλάβει τις δημόσιες σχέσεις στο Pasaji και στο Kuzina στον Ορνό. Απολαμβάνει το μεσημεριανό του με την παρέα του και αμέσως μετά ξεκινάει η κουβέντα μας κάνοντας μια αναδρομή στο παρελθόν:

«Ήμουν ένας πολύ καλός μαθητής. Στα 17 μου ο πατέρας μου έπαθε καρκίνο και αναγκάστηκα να δουλέψω ως μπάρμαν, σερβιτόρος, δημόσιες σχέσεις… Έκανα ό,τι μπορούσα για να συνεισφέρω οικονομικά στην οικογένεια. Ήταν τεράστια σφαλιάρα για εμένα, γιατί πριν ήμασταν πολύ καλά οικονομικά. Βλέπεις, ήμουν ένα παιδί που δεν είχε μάθει ούτε να σηκώνει το ποτήρι για να το πάει από εδώ εκεί και ξαφνικά καλούνταν να βγάλει τα προς το ζην» θυμάται και συνεχίζει:

«Όταν τελείωσα το φανταρικό μου, έτυχε να γνωρίσω τον Δημήτρη Αργυρίου, ο οποίος με σύστησε στον Ηλία Πανταζόπουλο, ο οποίος μου πρότεινε να συνεργαστούμε για να φέρνω επώνυμο κόσμο στα πάρτι που οργάνωνε. Εγώ δεν ήξερα κανέναν τότε. Εκείνη την εποχή υπήρχε έξαρση στο Facebook και έτσι αποφάσισα να καλώ επωνύμους στέλνοντάς τους μηνύματα. “Καλησπέρα, με λένε Νεκτάριο, κάνω δημόσιες σχέσεις, θέλετε να έρθετε στο τάδε μαγαζί;”.

Σε κάποιες περιπτώσεις η απάντηση ήταν “όχι”, ενώ άλλες φορές δεν μου απαντούσαν καν. Εγώ επέμενα. Κάποια στιγμή ήρθε ο ένας, μετά ο δεύτερος… Σιγά σιγά άρχισαν να μου δίνουν τα τηλέφωνά τους. Πήγαινα σε θέατρα, συναυλίες, έμπαινα μέσα με θράσος και συστηνόμουν».

Δυναμικός και πεισματάρης, ο Νεκτάριος δεν το βάζει κάτω. «Στην αρχή έτρωγα πόρτα από παντού. Βλέπεις, όταν δεν σε ξέρουν, δύσκολα σε εμπιστεύονται. Κάνω αυτή τη δουλειά δέκα χρόνια και μπορώ να σου πω ότι πλέον με πολλούς είμαι φίλος. Βγαίνω μαζί τους στα ρεπό μου, κάνω διακοπές, έχω μπει σπίτι τους, μου έχουν ανοίξει την καρδιά τους. Όταν η δουλειά σου εμπεριέχει τόσο έντονα τον ανθρώπινο παράγοντα, δεν μπορείς να τα διαχωρίσεις και να πεις ότι δεν θα δεθείς».

Παρακολουθώντας τον λογαριασμό του στα social media αντιλαμβάνομαι τον αυθορμητισμό του, καθώς δεν διστάζει να μιλήσει δημόσια για όσα τον ενοχλούν. «Έχω δεχτεί πόλεμο. Παλιά με πείραζε πολύ, η δουλειά και η ζωή όμως με έκαναν πιο σκληρό. Είναι τραγικό να σου βάζουν ταμπέλες και να σε κρίνουν άνθρωποι που δεν σε γνωρίζουν απλώς γιατί τους τη σπάει η μούρη σου».

Τα πυρά που κατά καιρούς έχει δεχτεί τον έχουν μάθει να μη βγάζει γρήγορα συμπεράσματα για τους ανθρώπους. «Αν εσένα σου πει, για παράδειγμα, μια φίλη σου για κάποιον “Δεν είναι καλό παιδί, μωρέ, να τον προσέχεις λιγάκι”, θα σου μπει η αρνητική σκέψη στο μυαλό. Αν είσαι ευφυής όμως και ψιλοαντιδραστικός άνθρωπος, θα θέλεις να γνωρίσεις τον άλλο από μόνη σου. Πλέον σε όσους μου λένε ότι είχαν μια λανθασμένη άποψη για εμένα απλά τους χαμογελάω γιατί ξέρω ότι έχουν επηρεαστεί από τρίτους».

Του αρέσουν οι επαγγελματικές προκλήσεις, ενώ στο παρελθόν έχει κάνει συζητήσεις για να βρεθεί μπροστά από τις κάμερες. «Ένα από τα πρόσωπα που θα ήθελα να συνεργαστώ τηλεοπτικά είναι ο Γιώργος Λιάγκας. Επίσης, θα ήθελα πολύ να συμμετάσχω και σε ένα show όπως το Your Face Sounds Familiar. Μου αρέσει να τραγουδάω και να κάνω μιμήσεις. Κάνω πολύ καλά τον Βοσκόπουλο, τον Καρρά, την Αλέξια…» λέει γελώντας.

Θεωρεί τον εαυτό του τυχερό μέχρι στιγμής στη ζωή του, ενώ αποκαλύπτει ότι είναι Σαββατογεννημένος και εξηγεί πώς προέκυψε το όνομα Νεκτάριος. «Είμαι ταμένος. Η μητέρα μου είχε πάθει αποκόλληση στη μήτρα και οι γιατροί τής έλεγαν ότι δεν θα μπορούσε να κάνει παιδιά. Όταν έμεινε έγκυος σε εμένα, έμεινε ξαπλωμένη στο κρεβάτι για μήνες. Με έταξε λοιπόν στον Άγιο Νεκτάριο».

Το χαμόγελο στο πρόσωπό του κάθε φορά που αναφέρεται στη μητέρα του είναι αποδεικτικό της αδυναμίας που της έχει. «Όταν ήμουν πιο μικρός, η μητέρα μου είχε πολλές φοβίες και ανασφάλειες, λόγω του ότι είμαι και μοναχοπαίδι. Δεν νομίζω ότι έχει σταματήσει να ανησυχεί για εμένα. Για να την καθησυχάσω, φροντίζω να την παίρνω τηλέφωνο πολλές φορές μέσα στη μέρα».

Καταφέρνει να συνδυάζει δουλειά και προσωπική ζωή «παντρεύοντας» τις παρέες, ενώ ένα σημαντικό κεφάλαιο στη ζωή του είναι ο έρωτας. «Είχα τριάμισι χρόνια σχέση. Είμαι χωρισμένος τον τελευταίο ενάμιση χρόνο και πάμε για τα καλύτερα. Στη ζωή μόνοι μας ξεκινάμε και μόνοι μας καταλήγουμε. Θα μπουν κάποιοι άνθρωποι. Δανεικοί εμείς γι’ αυτούς κι εκείνοι για εμάς. Κάποια πράγματα τα έχω απενοχοποιήσει, μάλλον για να μην πονώ.

Στη ζωή μου έχω κάνει μόνο δύο μακροχρόνιες σχέσεις, όχι γιατί δεν είμαι των σχέσεων, αλλά γιατί δεν μου αρέσει να αναλώνομαι σε κάτι μέτριο. Δεν συμβιβάζομαι ποτέ και δεν κρατάω καβάτζες. Όσο μεγαλώνω, μπορώ να σου πω ότι ξέρω καλύτερα τι θέλω» δηλώνει χαμογελώντας, με την αυτοπεποίθηση ενός άντρα που, έπειτα από πολλές δυσκολίες, πατάει πλέον γερά στα πόδια του.

Πηγή: People