«Βολικέ φόβε, φοβάμαι μη σε χάσω»

Στον συστήνουν οι γονείς σου κατά το πρώτο διάστημα της ζωής σου, τη ρυθμιστική περίοδο της γνωριμίας σου με τον πλανήτη, ενώ καθώς μεγαλώνεις, μαθαίνεις να ζεις μαζί του.

Φοβάσαι το σκοτάδι, το πολύ φως, το ύψος, το κενό, το αεροπλάνο, τα κενά στο αεροπλάνο. Την ταχύτητα, φοβάσαι το άγνωστο, φοβάσαι αυτό που γνωρίζεις πολύ καλά, φοβάσαι. Γοητευτικέ μου φόβε, περπατάς δίπλα μου. Πολλές φορές προπορεύεσαι και προηγείσαι. Αν θα μπω στο μετρό, αν θα κατέβω στο υπόγειο πάρκινγκ, αν θα καθίσω στον διάδρομο του θεάτρου ή θα φύγω από την παράσταση.