Ο Γιάννης Ρίτσος και η κρίση της αριστεράς την περίοδο 1968-1969 του Μιχάλη Ανθη

11. Ιανουαρίου 2010 - 8:55

Στην πλούσια βιβλιογραφία για το έργο του Γιάννη Ρίτσου, λίγες εργασίες υπάρχουν και λίγες, επίσης, κυρίως έμμεσες αναφορές γίνονται για τα ποιήματα της περιόδου 1968-1969, που συμπίπτει με τα πρώτα χρόνια της δικτατορίας στην Ελλάδα και με την κρίση του ελληνικού και ευρωπαϊκού κομμουνιστικού κινήματος.

Τα ποιήματα αυτά φαίνεται να μην υπακούουν στις γνωστές ιδεολογικές και πολιτικές δεσμεύσεις που χαρακτηρίζουν το μεγαλύτερο μέρος του ποιητικού του έργου· είναι ποιήματα ζοφερά, σκοτεινά,

μελαγχολικά, γραμμένα κάτω από το βάρος των προσωπικών προβλημάτων (η περιπέτεια της υγείας και το φάσμα του θανάτου, η εξορία και η αίσθηση της καταναγκαστικής απομόνωσης), αλλά και των ιδιαίτερων πολιτικών συνθηκών (δικτατορία στην Ελλάδα και κρίση στο εσωτερικό της ελληνικής Αριστεράς). Το 1967 συλλαμβάνεται και εξορίζεται πρώτα στη Γυάρο και ύστερα στο Παρθένι της Λέρου. Τον Οκτώβριο του 1968, και μετά από δίμηνη περίπου νοσηλεία στον “Άγιο Σάββα”