«Είμαστε», αλλά πώς;

Αν αρκεί μια δήλωση ή μια πινακιδούλα, τις πρώτες ώρες του συγκλονισμού από την εκτέλεση των σκιτσογράφων της εφημερίδας Charlie Hebdo, τότε ναι, είμαστε Σαρλί Εμπντό ο καθένας χωριστά και όλοι μαζί. Οπως ήμασταν (ή λέγαμε πως είμαστε) Πολωνοί επί Σολινταρνόσκ, Αμερικανοί τον καιρό των Δίδυμων Πύργων ή -μονίμως αυτό- Παλαιστίνιοι. Είμαστε δηλαδή -κατά την περίσταση- εξισωμένοι με τα αθώα θύματα ή ταυτισμένοι με όσους αγωνίζονται για την ελευθερία τους. Υπάρχουν όμως δεκάδες τρόποι για να ανήκουμε σ’ αυτό το «εμείς» που σχηματίζεται κάθε φορά.