Το προβλημα των μη "αναγνωρισμενων" Κ.Σ

Το κείμενο που ακολουθεί είναι απο την έντυπη έκδοση της ΚΟΜΑΘ "ΠΑΝ-ΘΗΡΑΣ" και αναφέρεται στο πόβλημα που είχε δημιουργηθεί πριν μερικά χρόνια στον χώρο ευθύνης της ΣΤ' ΚΥΝΗΓΕΤΙΚΗΣ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ-ΘΡΑΚΗΣ ,με την δημιουργία συλλόγων οι οποίοι ονομάζονται σκοπευτικοί, φυσιολατρικοί, κυνοφιλικοί, μη αναγνωρισμένων από το Υπουργείο Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής (ΥΠΕΚΑ), με σκοπό την προσέλκυση κυνηγών και την έκδοση σε αυτούς άδειας Θήρας.Το κείμενο αυτό είναι πολύ επίκαιρο γιατί κάτι παρόμοιο συμβαίνει και στις μέρες σε άλλες κυνηγετικές περιφέρειες. Διαβάστε το. Έχει πολύ ενδιαφέρον...Τα τελευταία χρόνια έχει παρατηρηθεί μια τάση στην περιφέρεια της Μακεδονίας και της Θράκης να ιδρύουν κάποιοι κυνηγοί σκοπευτικούς, φυσιολατρικούς ή άλλους συλλόγους, μη αναγνωρισμένους από το Υπουργείο Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής (ΥΠΕΚΑ), με σκοπό την προσέλκυση κυνηγών και την έκδοση σε αυτούς άδειας Θήρας. Αυτό συνεπάγεται κάποιοι αναγνωρισμένοι κυνηγετικοί σύλλογοι να χάνουν μεγάλο μέρος των μελών τους.Οι μη αναγνωρισμένοι σύλλογοι ιδρύονται από κυνηγούς που είτε θεωρούν ότι η πολιτική της Ομοσπονδίας δεν τους «εκφράζει», είτε είναι απογοητευμένοι από το εκλογικό αποτέλεσμα του κυνηγετικού συλλόγου στον οποίο ήταν μέλη. Οι σύλλογοι αυτοί από τη μια πλευρά «διαφημίζουν » ότι εκδίδουν πιο φθηνά την άδεια Θήρας σε σχέση με τους αναγνωρισμένους από το ΥΠΕΚΑ κυνηγετικούς συλλόγους, ενώ από την άλλη προσπαθούν μέσω κάποιων βουλευτών να εγείρουν θέμα προς την κυβέρνηση ότι είναι «θύματα» άνισης μεταχείρισης από το Υπουργείο.Παρόλο που το ζήτημα έχει επιλυθεί νομικά με την απόφαση 3942/2001 του Συμβουλίου της Επικρατείας, στο παρόν άρθρο εξετάζεται μια άλλη διάσταση του θέματος, με τη χρήση μιας έννοιας που προέρχεται από την οικονομική επιστήμη και ιδιαίτερα από τον κλάδο αυτής, την οικονομική του περιβάλλοντος. Πρόκειται για την έννοια του «λαθρεπιβάτη» (free rider), η οποία σύμφωνα με τον Stroup (2000) διατυπώθηκε για πρώτη φορά από τον David Hume το 1739. Το πρόβλημα του «λαθρεπιβάτη» (free-rider problem) ορίζει εκείνη την κατάσταση κατά την οποία κάποια άτομα επιχειρούν να επωφεληθούν από τις ενέργειες των άλλων χωρίς τα ίδια να συνεισφέρουν. Συμμετέχουν δηλαδή στο όφελος, αλλά όχι στο κόστος μιας κοινής ενέργειας (Χατζής, 2005). Οι λαθρεπιβάτες εμφανίζονται ιδιαίτερα στη χρήση των δημοσίων αγαθών.Τα δημόσια αγαθά είναι αυτά που δικαιούται ο καθένας να τα χρησιμοποιήσει. Τα δημόσια αγαθά έχουν τα χαρακτηριστικά της μη αποκλειστικότητας και της μη ανταγωνιστικότητας (Στάμου, 2006). Δηλαδή, η κατανάλωση ενός δημόσιου αγαθού από έναν καταναλωτή δεν αποκλείει τους άλλους καταναλωτέςνα το καταναλώσουν, ούτε και μειώνει τη διαθέσιμη ποσότητα από αυτό, εφόσον φυσικά η ανάλωσή τους γίνεται αειφορικά και δεν εξαντλεί το αγαθό. Τα θηράματα είναι ένα δημόσιο αγαθό. Είναι ένας ανανεώσιμος φυσικός πόρος και η αειφορική του χρήση δίνει τη δυνατότητα σε όποιον το επιθυμεί να τον καταναλώσει, ενώ αυτή η κατανάλωση από τον έναν καταναλωτή-κυνηγό δεν μειώνει και τη διαθεσιμότητά του για τους υπόλοιπους καταναλωτές-κυνηγούς (πάντα με αειφορική χρήση, φυσικά).Ποιοι, όμως, μπορούν να θεωρηθούν «λαθρεπιβάτες» όσον αφορά τη χρήση των θηραματικών πόρων; Καταρχήν, καθαροί «λαθρεπιβάτες» είναι οι λαθροθήρες που δεν έχουν εκδώσει άδεια Θήρας. Καταναλώνουν τον φυσικό αυτό πόρο χωρίς να έχουν καταβάλει ούτε ένα ευρώ γι αυτό. Επωφελούνται στο έπακρο από τις δράσεις των κυνηγετικών οργανώσεων, χωρίς να συμμετέχουν στο κόστος τους, και αυτός είναι ακόμα ένας λόγος για την πάταξη της λαθροθηρίας. Όμως, «λαθρεπιβάτες» μπορούν να θεωρηθούν και οι κυνηγοί που δεν εκδίδουν άδεια στους αναγνωρισμένους κυνηγετικούς συλλόγους. Αυτό συμβαίνει, παρόλο που οι άνθρωποι αυτοί καταβάλλουν χρήματα στο κράτος, τα οποία πηγαίνουν στον Ειδικό Φορέα Δασών του νεοσύστατου Πράσινου Ταμείου. Όμως, σύμφωνα με έρευνα δημοσιευμένη στο Κυνηγετικό Εγχειρίδιο της ΚΟΜΑΘ (Σκορδάς, 2006) ο Ειδικός Φορέας Δασών δεν διοχετεύει τα χρήματα αυτά αποκλειστικάσε δράσεις για τη Θήρα, αφού σύμφωνα με το Ν. 3208/2003 το Κεφάλαιο Θήρας έχει καταργηθεί. Έτσι, τα χρήματα αυτών των κυνηγών μπορεί να διοχετεύονται ακόμα και σε βιομηχανίες ξύλου. Επίσης, στον Απολογισμό Δραστηριοτήτων της Δασικής Υπηρεσίας για το 2008 (ΥΠΕΚΑ, 2010), στον Πίνακα 21 φαίνεται ότι τα μόνα χρήματα που έχουν δοθεί για τη Θήρα είναι από πηγές του τακτικού προϋπολογισμού (ο οποίες σύμφωνα με τον Ν. 3208/2003 εντάσσονται στον Ειδικό Φορέα Δασών), και όχι από άλλες πηγές του Ειδικού Φορέα.Αυτά τα χρήματα δόθηκαν μόνο στους Νομούς Σερρών, Ημαθίας και Κοζάνης, οι οποίοι είναι νομοί που έχουν κρατικά εκτροφεία θηραμάτων, που ως γνωστόν παράγουν θηράματα ξενικά προς τις ελληνικές κυνηγετικές συνήθειες. Από το 2009 και μετά είναι άγνωστο το τι έχει συμβεί, αφού δεν έχει εκδοθεί άλλος απολογισμός. Κοινή πεποίθηση, όμως, όλων είναι ότι είναι από ελάχιστα ως μηδαμινά τα έργα για τονθηραματικό πλούτο της Μακεδονίας και της Θράκης.Έτσι, εκτιμάται ότι οι κυνηγοί που εκδίδουν άδεια μέσω των μη αναγνωρισμένων από το ΥΠΕΚΑ συλλόγων επωφελούνται στο 100% από τις φιλοθηραματικές δράσεις το^ν νόμιμων κυνηγετικών οργανώσεων, χωρίς να καταβάλλουν ούτε ένα ευρώ σε αυτές. Σύμφωνα με τον παραπάνω ορισμό επωφελούνται από τις ενέργειες των άλλων, χωρίς οι ίδιοι να συνεισφέρουν.Δηλαδή, από τα χρήματα των 230.000 κυνηγών της Ελλάδας, επωφελούνται και μερικές χιλιάδες κυνηγοί, οι οποίοι συμπεριφέρονται σαν «τζαμπατζήδες» (η άλλη έκφραση του «λαθρεπιβάτη») όσον αφορά το έργο των αναγνωρισμένων από το ΥΠΕΚΑ κυνηγετικών οργανοοσεων. Οι «λαθρεπιβάτες» κυνηγοί ευνοούνται στο έπακρο από τη βελτίωση ενδιαιτημάτων, η οποία συνεισφέρει τα μέγιστα στην αύξηση των θηραματικών πόρων και τη συνεχή προσφορά τους στους κυνηγούς.Ευνοούνται, επίσης, απόλυτα και από τη συνεχή παρουσία των Ομοσπονδιακών Θηροφυλάκων στους ορεινούς και άλλους κυνηγότοπους και την αποτροπή της λαθροθηρίας που εξασφαλίζει και στους μεν και στους δε διαθεσιμότητα θηραμάτων. Ευνοούνται από τις κοινωνικές, επικοινωνιακές, επιστημονικές, υποστηρικτικές και λοιπές φιλοθηραματικές δράσεις της ΚΟΜΑΘ.Παρόλα αυτά, η επιλογή τους να μην εκδώσουν άδεια στον αναγνωρισμένο κυνηγετικό σύλλογο έχει ως αποτέλεσμα τα χρήματα που καταβάλλουν για αυτήν να μην πηγαίνουν σε φιλοθηραματικές δράσεις και χάνεται η ευκαιρία κάποια περισσότερα χρήματα να δοθούν σε ενέργειες που και τα θηράματα θα αυξήσουν και θα συντελέσουν στην προστασία του περιβάλλοντος.Οι φιλοθηραματικές δράσεις των αναγνωρισμένων από το ΥΠΕΚΑ κυνηγετικών οργανώσεων είναι δράσεις που έχουν θετικές εξωτερικότητες, δηλαδή θετικά οφέλη στο περιβάλλον, όπως είναι η αύξηση των θηραμάτων και η προστασία γενικά της άγριας ζοοής. Οι κυνηγοί που εκδίδουν σε αυτές τις άδειεςΘήρας καταβάλλουν το αντίτιμο γι αυτές τις εξωτερικότητες. Πληρώνουν στο έπακρο τη δημιουργίααυτών των εξωτερικών οφελών. Αντιθέτως, οι υπόλοιποικυνηγοί καρπώνονται ένα όφελος για το οποίο δεν πληρώνουν.Αν, όμως, το λυπηρό αυτό φαινόμενο γιγαντωθεί, τότε δεν θα υπάρχει καμία φιλοθηραματική δράση, κανένα θετικό εξοοτερικό όφελος και, φυσικά, συρρίκνωση των ενδιαιτημάτων, ελάττωση των θηραμάτων και υποβάθμιση του φυσικού περιβάλλοντος. Ναι, υπάρχουν κυνηγοί που είναι «λαθρεπιβάτες»- υπάρχουν, όμως, κυνηγοί που θέλουν τις συνέπειες της «λαθρεπιβίβασης»;του Κωνσταντίνου Γ. Παπασπυρόπουλου Δρ Δασολόγος -ΠεριβαλλοντολόγοςΔιευθυντής Θηροφυλακής ΚΟΜΑΘΑπό την έντυπη έκδοση της ΣΤ' ΚΥΝΗΓΕΤΙΚΗΣ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ ΘΡΑΚΗΣ "ΠΑΝ-ΘΗΡΑΣ ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΠΕΡΙ ΘΗΡΑΣ"ΒιβλιογραφίαΣκορδάς, Κ., 2006. Η Κυνηγετική Ομοσπονδία Μακεδονίας Θράκης, στο Μπίρτσας, Π., Δέλλιος, Γ. , Σώκος, X. και Σκορδάς, Κ. Έκδοση της Κυνηγετικής Ομοσπονδίας Μακεδονίας Θράκης. Στάμου, Ν.Ι., 2006. Οικονομική φυσικών πόρων και περιβάλλοντος. Θεσσαλονίκη,ΑΠΘ.Stroup, R.L., 2000. Free riders and collective action revisited. The Independent Review 4(4): 485-500.ΥΠΕΚΑ, 2010. Απολογισμός Δραστηριοτήτων Δασικών Υπηρεσιών Έτους 2008. Διαθέσιμος στο www.ypeka.gr.Χατζής, Α.Ν., 2005. Ορολογία Οικονομικής Ανάλυσης του Δικαίου. Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών. Διαβάστε περισσότερα για Το προβλημα των μη "αναγνωρισμενων" Κ.ΣΠροσθήκη νέου σχολίου